veni, vidi, fietsie

Deze is van mei tot augustus 2015 gereje met mijn zelfbouw Trektor: naar Kroatië via de Praag route richting Regensburg, Salzburg, Via Adria, Slovenië, Po vlakte/Gorges,via Eurovelo 8, Basken-Katharen route tot Lourdes en langs Oude Wegen via België terug naar Nederland

30-04-2015 16:22 :: De fiets is klaar!

route boekjes 2015Dit zijn de routeboekjes die ik nodig hoop te hebben als ik naar Istrië ga fietsen. Ik kamp nog altijd met de naweeën van een griepje, dus de komende twee weken ga ik kijken hoe ik reageer op inspanningen en kamperen.

Dat geeft me ook de gelegenheid om m'n fietst te testen die net klaar is. Het is allemaal weer duurder uitgevallen dan gedacht, maar het is wel godvergeten mooi geworden en helemaal zoals ik het zelf wilde hebben.

Het apparaat is afgemonteerd met Sram, maar de naven zijn Shimano. Het rijdt lekker en snel. Omdat het stuur iets lager staat dan op m'n andere fiets moet m'n rug wel even wennen.

fiets Brienenoord

Er staan op deze site wat foto's over de totstandkoming van dit apparaat.

08-05-2015 19:20 :: Smurfentocht

We zijn van Rotterdam naar Appeltern gefietst!

Omdat er sprake was van vakantie wegens mei en er een fiets getest moest worden, ben ik met T, 9 jaar oud, alias Grote Smurf, van Rotterdam naar Appeltern gefietst. Het was ook een test of de Smurf het leuk zou vinden, zo'n pokke eind op de fiets. Voordat we weggingen moesten er wel 2 binnenbanden, twee velglinten en een buitenband worden vervangen aan zijn smurfenblauwe Batavus Snake. Hij kostte maar 25 euro (inclusief kompasbel!), dus dat mocht wel kunnen.

smurfenfiets

De route ging via de natuurcampings van Werkendam, Nederhemert Zuid en Megen naar Appeltern. Vanuit Rotterdam is dat 30, daarna 35 en tot slot 45 kilometer. Van Megen naar Appeltern is 2 kilometer, maar men wilde nog een nachtje kamperen, dus dat hebben we toen daar gedaan. Met de campingbaas in Megen bleek ik zomaar ineens wat kennissen gemeenschappelijk te hebben.
De Smurruf had de dag ervoor zingend het noodweer weerstaan. We waren gewoon aan het fietsen, en op 3 kilometer voor de camping in Nederhemert barstte het ineens los: windstoten, hagel, regen, onweer. We hebben alleen onze regenjasjes aangedaan en ons verder helemaal zeiknat laten regenen. Hij vond het fantastisch. Op de camping hebben we de allerbeste douches van heel ons leven gehad. Ik ben reuze trots op 'm, en als ik terugben gaan we zeker een tochtje door Nederland doen, want hij heeft volledig bewezen dat hij het aankan.

smurf en hek

18-05-2015 21:55 :: Afstel en uitstel

Erg slecht nieuws van Zuid!

Het plan was in de loop van deze week te vertrekken, maar dat gaat niet door. Ook R zou deze week vertrekken om via de Limes-route naar Istrië te karren, maar ook hij kan niet weg. In mijn geval is het uitstel, in zijn geval afstel.

Zijn plan was om gedeeltelijk dezelfde route te gaan rijden vanuit Rotterdam naar Istrië, en ook nog in dezelfde periode. Ik had verwacht dat we elkaar wel zouden tegenkomen onderweg, maar dat gaat nu dus niet door. Da's echt volkomen kut, want we hadden samen al een half jaar voorpret over de te volgen routes en wat er onderweg te wachten stond. Hij wilde heen via de Limes-route, die de grens van het oude Romeinse Rijk volgt, naar Linz en dan met Benjaminse door Slovenië en Kroatië richting Venetië en dan door de Dolomieten terug, terwijl ik een wat langere omweg had gekozen.
Hij verwacht in het naseizoen nog wel weg te kunnen, maar deze grote tocht zit er voor dit jaar niet in. Ik vind het echt kut voor 'm, en ik kan alleen maar hopen dat het allemaal meevalt en hij weer snel op de fiets mag.

Zit er niks anders op dan dat ik deze tocht volgend jaar nog een keer doe. :-)

Het uitstel in mijn geval komt doordat het 5 werkdagen kost om je paspoort te verlengen in deze wereldstad. Het kan ook in 2 dagen, maar dan wordt het twee keer zo duur. Omdat ik geen zin heb om dit Leefbaar college te belonen voor deze wanprestatie, omdat er twee feestdagen aankomen waarop alles dicht is en je dus met eten voor tweeëneenhalve dag moet rondfietsen, en het weer deze week ook wat minder zou wezen, ga ik dus pas volgende week rijden.

Ik heb intussen afgesproken met de Europafietsers om eens goed voor ze naar de Eurovelo 8 te kijken tussen Venetië en Montpellier en m'n gpx-tracks na afloop in te leveren bij ze. Er zijn meer mensen in Oost Europa voor ze onderweg dit voorjaar; misschien dat ik ze nog tegenkom.

22-05-2015 14:03 :: De geur van vers paspoort

Het paspoort was zowaar binnen 5 dagen klaar. Ik kan morgen, met drie dagen vertraging, gaan fietsen. De koelkast staat te ontdooien, de maps en gpx-tracks zijn allemaal gebackupt naar m'n usbstick, de fietskleding die morgen aanmoet, ligt klaar.

En alles is ingepakt. En voor de grap gewogen. Ik heb 30 kilo bagage die op de fiets meemot over de alpen. Dat is nog zonder water aan me frame, maar met gereedschap dat vroeger in de frametas zat. Als je iets van fietsen afweet, wil je ook steeds meer gereedschap meenemen op 1 of andere manier. Het is nou ook niet zo dat ik m'n balhoofdfrees meeneem, maar wel alle afnemers. Desondanks is dit, afgezien van wat meer gereedschap, wel hetzelfde als ik vroeger meenam, toen ik m'n bagage nog niet woog. En ik heb wat meer routeboekjes, deze keer. Die ga ik onderweg naar huis sturen, dus dat moet gaan schelen.
Ik snap nou ook waarom ik dat verzet 28-34 nodig heb, soms. :-) Nou ja wat de fok. We zien het wel allemaal.

De eerste etappe gaat naar Appeltern, alwaar ik bij de smurruf in de tuin ga kamperen. Er gaat een kadootje mee voor zijn verjaardag over drie weken.
Benieuwd waar ik uithang, tegen die tijd.

25-05-2015 15:37 :: Zo hehe

Helemaal van de kaart

Van Rotterdam naar Appeltern in 1 dag. Dat was 102 km om er even in te komen. Iemand had de wind van zuid-west naar noord-oost gedraaid en dat was niet helemaal de bedoeling. Trainingsbroek en schoenenweer. Bij de smurruf in de tuin gekampeerd. Catman was bijzonder nieuwsgierig wat die tent daar deed, en die moest ook even beklommen worden. Daar was niet goed over nagedacht door Catman.

Tot de Taco's klaar waren ballen naar de trampoline staan gooien (en eentje naar Catman die in m'n tent hing) zodat de smurf aan z'n Ibrahimovich-skills kon werken. Smurruf en Catman boos dat ik die bal naar de kat gooide. Catman kwam 's nachts om half 2 nog even luid knorrend op de binnentent en op m'n hoofd liggen. Zucht.
Schat van een beest hoor, daar niet van.

Volgende dag door de Groene Heuvelen (of waren het Zeven Heuvelen?) over de grens naar Emmerich om daar de fietsroute naar Praag op te pikken. Prachtig fietsweer: zonnetje en haast geen wind. Een reisje langs de Rijn Rijn Rijn. Na 92 km een camping gevonden ten oosten van Rees die eigenlijk geen camping was, maar een campertokkieparadijs. Zaten tot half 2 te zuipen, te lallen en te gillen naar hun hond die naast m'n tent lag. Het was nogal krap, allemaal. Vanaf drie uur regen, om 7 uur wakker en met natte tent opgetieft. 's Avonds doessjampoo laten vallen en nou is het dekseltje kapot. Gefferteep toe de reskjoe.

Weg in korte broek, sandalen en regenjack. Droog gebleven, en vanaf drie uur zon. Omdat het al twee dagen pinksteren of zo is, of hemelvaart of pasen - zo'n atheistische opvoeding gaat je niet in je kouwe kleren zitten,- kan ik nergens een Duits simkaartje kopen, en dus werkt de tracker niet. Er zal morgen wel een streep op de kaart komen naar waar ik nu uithang; weer 85 km verder, op de camping aan de oostkant van Haltern am See. Trekkersplaats is naast de Biergarten, maar ik denk dat iedereen weer naar huis is, omdat alles morgen weer open is. Anders wordt het oordoppen. Er lopen wel vier 99% MC leden over de camping interessant te doen. Watjes. Als ze na 10 uur herrie maken ga ik ze gewoon stompen. O ze gaan weg. Handig die Harley's, je kan precies horen waar ze heengaan.

De route naar Praag is leuk; er zitten mooie stukken rivierlandschap in. En vandaag ook best wat bos. Ik zit een beetje te kijken naar wildkampeerplekken en die zijn er voldoende. Wildkamperen is alleen handig als je laat weggaat of vertraging hebt of zo. Als je voor 7 uur 's avonds je tent ergens opzet, kan er best nog wel eens een argeloze local komen langsscharrelen. Ik haak meestal rond 5 uur af; dan heb ik meestal al 7 uur gefietst en dan vind ik het welletjes. En voor die 8 euro kan je wel warm doezen en daar is best wat voor te zeggen.

Het enige jammere is dat de route door Duitsland loopt, maar het is denk ik best lastig om Praag naar Noord-Frankrijk te doen of zo. Waarom rij ik trouwens richting noord-oost ipv zuid-oost waar ik naartoe moet? Hoort dat bij het Europa Fietsen? Een test of zo? Dat als je er iets van zegt je donateurschap wordt ingetrokken? Ah me tent is droog en het regent weer. Snel naar binnen!

28-05-2015 20:32 :: 2 Godwins in 1 zin

Warum ich Deutschland liebe

godwin 1 en 2

28-05-2015 21:00 :: Waar was ik gebleven?

Ik heb dus een SIM-kaart, maar als je dan geen verbinding hebt dan schiet het nog niet erg op. Overigens is dit een simkaart voor web only, dus ik kan niet SMS-en of bellen, dus als je me mot hebben, dan moet je even mailen. Ik heb daarom ook m'n nummer niet rondgestuurd, want daar kan verder niks mee. Ja ik had meteen vooor 15 euro kunnen opwaarderen, maar ik wil eigenlijk niet gebeld worden want ik ben andere dingen aan het doen.

FIETSEN!

Waar was ik gebleven?

26-05-2015
Van Haltern an See (klokkie rond geslapen. En toen ik wakker werd waren de winkels weer open. Na twee dagen. Van de toffe camping boven de Jeugdherberg naar binnenstad gefietst alvorens de tent af te breken. Paradise Regained. Kouwe melk! Nootjes! Krawsantjes! Bananenektar! Simkaart! Pure Sjokola! Droge tent!. En toen boerend met een volle buik naar Lippstadt. 124 km of zo; waarschijnlijk door die sjokola. Was ouwerwets kikken. Moet je je eens voorstellen wat ik zou rijen als ik koffie zou drinken 's ochtends.
Jammer dat Osmand vergat om me positie door te geven.

27-05-2015
Lippstadt kutkemping 13,50 incl 5 min. doezen, geen bonnetje, geen paspoort nodig. Was enige tent, verder allemaal sta-plaatsen. Groot veld aan het water. Geen regen 's nachts. Half elf weg na beste does tot nog toe - alleen een beetje kort. Ik heb de ventieldoppen van ze trektor gejat en die zitten nu op de mijnes. Eikol.
Veel stromend water gezien. Fietsreizen is toch vooral opgestapelde gezaagde boomstammen en stromende beekjes zien. Pas als ik die zie, krijg ik het gevoel dat ik echt onderweg ben. Wat dat betreft waren de afgelopen dagen helemaal toppie.
Vergeten onderweg in Paderborn inkopen te doen (halve centrum was opgebroken; had routeboek niet gelezen anders had ik het centrum overgeslagen... Ging daarna ineens pal west - de verkeerde kant op. Snapte er even niks van.) Maar mooie route toch, niet echt de goeie kant op of zo, maar wel weinig auto's; zelfs in stedelijke gebieden weten ze iets leuks te vinden.

Etappe 2 is volgens het routeboek gisteren begonnen en gelijk goed. Heuveltjes, prachtig landschap. Zat wel een beetje stuk na gisteren. Na 80 km geen zin meer en tent opgezet in de boesj.

boesjWegens gebrek aan boodschappen half stokbrood met worst en kaas gegeten, nootjes met camembert opgemaakt en banaan toe. Vitaminepil in de bidon gegooid. Denk dat alle endorfine gisteren is opgegaan... :-(
Morgen maar weer eens met een flinke brok sjokola beginnen, dan. Kijken wat er gebeurt... Intussen geen dekking - 'mobilloch' heet dat hier. Tof plekje aan de route, maar toch afgelegen genoeg om er van uit te kunnen gaan dat er niemand z'n hond komt uitlaten. En wiedefok wil er nou z'n hond uitlaten in een Mobilloch?

28-05-2015 21:25 :: Smurfen huiskamervraag!

Kijk op die plaatje! Een toren! Eentje uit de tijd dat sprookjes nog klopten.

toren

Wat hank daaro uit die raam dan? Kijk nog eens goed!

staart!

Wat is daar de bedoeling van?

Onder de goede inzendingen wordt helemaal niks verloot.

31-05-2015 20:30 :: Dingetjes die ik nog moest melden

Rapunzel was inderdaad het goede antwoord! Er kan over de uitslag gecorrespondeerd worden. Er is ook een briefkaart onder weg. Dat is nummero 1. Ik hou het hier even bij want ze willen nog wel eens in de verkeerde volgorde aankomen en soms vergeet ik ook bij welke ik was.

28-05-2015 (Dat was toen ik aan het wild kamperen was)
Om 9 uur tent dicht en lezen. Om half tien opgeschrikt door gekraak in de bosjes en het geblaf van een hondsdolle verkouden keeshond. Bleken twee herten te zijn, wier doorgaande route versperd bleek door mijn tent. Omdat ik in een Naturschutzgebiet zat, heb ik ze voor deze keer laten lopen, want je mag er geen fikkie stoken om ze op te roosteren. De tomahawk bleef dus in de tas.

Als ik ergens niet van houd, dan is het direct uit je slaapzak bergop te moeten rijden.  Er was ooit een bekende nederlandse wielrenner die daar een woord voor had uitgevonden maar ik weet niet meer wie dat was of wat dat woord was. Maar hij had er ook de pest aan. Gelukkig valt het allemaal nogal mee, met zo'n fietsroute. Die zijn speciaal bedoeld voor recreanten, en voorlopig zit ik ook nog wel een week of twee drie in die categorie. 

Ik had de dag ervoor gekeken hoeveel km het naar de volgende camping was volgens Osmand, en die dacht 65. Omdat dat de snelste route is, bleek ik aan het eind van de dag via de mooiste route 121 km te hebben afgelegd. Ik had de avond ervoor m'n ketting al willen verwisselen, maar omdat ik die niet schoon kon maken wegens geen stromend water en herten, heb ik er nu dus 1130 km mee gereden ipv 1010.

Onderweg naar Hann. Munden met twee puntjes op de u heb ik wel voor het eerst m'n allerlichtste versnelling gebruikt. Was een steil klimmetje en ik denk dat ik met deze verzetjes toch wel goed heb gekozen. Veel gekker zal het niet worden en veel lichter kan ik niet trappen zonder om te vallen. Jammer alleen dat ik had zitten suffen en dat ik boven weer terug mocht omdat ik verkeerd was afgeslagen. 200 meter verderop moest ik datzelfde kolletje nog een keer op van de GPX. Toen ging het op het eennalichtste verzet. Met twee streepjes op de e.
Over een paar weken doe ik zo'n colletje op het buitenblad, waarschijnlijk, maar momenteel is dat klimvermogen vooral nog onvermogen.

De route langs de Weser is prachtig. Kwam onderweg een ouder Nederlands stel tegen dat langs dit stroompje onderweg was gegaan naar Cuxhaven. Er is een officiele fietsroute die die kant op gaat. De Weser loopt helemaal door naar Bremerhaven, waar ik vorig jaar was langsgekomen toen ik naar Denemarken ging. Ze vonden het Noorden van Duitsland maar niks, zodat ze hadden besloten om te keren en het eerste stukkie nog een keer te doen. Ik was het helemaal met ze eens; dat noorden is ook niet leuk om doorheen te fietsen, en dit was een van de betere stukken die ik ooit heb gereden.

Omdat ik vond dat ik na al dat gestoemp wel een rustdag had verdiend - ik had uitgerekend dat ik ook een week aan het fietsen was, al - heb ik die doorgebracht met de tourist uithangen, kettingen verwisselen en luieren. Camping is te doen voor zo'n commercieel gebeuren - het maakt je elke keer weer blij met onze natuurcampings. En Hann. Munden met twee puntjes op de u is ook een aardig plaatsje, waar je op elke hoek verwacht Baron von Munchhausen (ook twee puntjes op de u) tegen het lijf te lopen. Er is sinds de 17e eeuw weinig aan de huizen veranderd. Van buiten dan. Misschien van binnen ook niet. In het hoogseizoen zal de kans dat je de Baron tegen het lijf loopt wel een stuk kleiner zijn.

Het probleem waar ik wel tegenaan loop is, is als ik een mevrouw zie van pensioengerechtigde leeftijd plus. Met een looprekje. In Nederland denk ik dan "wat sneu", in Duitsland denk ik dan "wat ging er door je heen toen je namens de Bund Deutschen Madel het boeket aan de Fuhrer mocht overhandigen?".
Misschien dat dat ook een consequentie is van een atheistische opvoeding.
Ik betrap me er op dat ik ook regelmatig het Horst Wessellied fluit als ik wind tegen heb, maar die wijs is dezelfde als die van "O, was ik maar bij moeder thuis gebleven".

Tijdens mijn rustdag arriveerde Jan op de camping. Ik ga altijd fietsen kijken en dit was een Idworx en blijkens het stickertje was hier wat geld aan verdiend door een Nederlandse fietsenwinkel. De volgende ochtend raakte ik in gesprek met de eigenaar, Jan, en hij bleek langs dezelfde route onderweg naar Praag. Toen ik 'm later inhaalde zijn we samen verder opgereden. Hij had wat last van een knie en door ons gepraat werd hij voldoende afgeleid om zich daar niet aan te ergeren. Hij had halverweg ook z'n zadel iets hoger gezet en dat leek ook wat te helpen.
Jan heeft een tas achterop die zo belachelijk groot is dat ik meteen niet meer denk dat ik te veel heb meegenomen. Ik zal morgen een foto maken, want het is bijna niet te geloven zo groot als die tas is. En dan hangen er ook nog vier gewone fietstassen aan z'n apparaat. Vijf, met de stuurtas er bij.

We  stonden aldoende de 30e op de camping in Probsteizella, alwaar een speciaal soort semi langharige droeftoeterhonden club had afgesproken om te kijken wie de grootste had. Behalve veel rondslingerend hondenhaar leverde dat ook behoorlijk wat geblaf op om 6 uur 's ochtends. Jan had z'n wekker om 7 uur gezet, maar dat was niet nodig. Prettige camping verder, in schitterende omgeving. Het natuurschoon en de weggetjes vallen me 200% mee na mijn ervaringen vorig jaar in Duitsland; deze route is hartstikke mooi.

We reden om half 10 weg en we wilden 100 km afleggen naar de camping in Breitungen. De wind was matig en op open stukken tegen. Hij blaast nu al drie dagen uit het zuid-oosten, hetgeen de richting is die ik op moet. Gelukkig volgt de route naar Praag de loop van diverse riviertjes en omdat die heelsdetijd kronkelen, komt het ook voor dat we hele stukken wind mee hadden. We rijden nu ook door voormalig Oost-Duitsland, en de sfeer is er toch anders. Onduitser, zou ik bijna zeggen. Ahum.
Ik neem meer pauzes nu ik met hem rijd, en dat bevalt niet slecht. Laten we wel wezen: ik moet nog 80 dagen, dus er is nog genoeg gelegenheid om af te zien. Morgen verder.

03-06-2015 20:53 :: Toffe moffe

ze bestaan echt!

Ik ben een beetje de tel kwijt. Ik heb drie dagen met Jan opgereden richting Praag. We hebben hele mooie stukken gehad en ook een hele dag regen. Vreemd genoeg valt alles minder op als je met z'n tweeen fietst. Er is meer afleiding, en als het slecht weer is, is dat zeker handig. Jan vaart op het routeboek, maar ik heb bedenkingen na eerder voor een gesloten camping te hebben gestaan. De camping die hij onder Bad Rodach had uitgezocht voor 01-06 stond als caravanstaanplaats in Osmand. Gelukkig bleek het routeboek het bij het juiste eind te hebben. Er was plek voor trekkers, en zelfs een overdekt plekje om te koken.
De natte tent opnieuw nat opgezet en de volgende dag nat meegenomen. De bazin van de camping had ons verzekerd dat het de volgende dag op zou houden met regenen in de loop van de middag. Ze had gelijk!
Toch prettig verbleven daar, alleen al vanwege het feit dat ze geen borg van 30 euro hoefde voor de sleutel van het sanitair, zoals op de gemeentecamping in Breitungen, waar we op de fiets naar de douches moesten wegens tenten ver weg opgezet.

02-06-2015
Nog 40 km opgereden met Jan; hij vond het jammer dat ik ergens anders heen moest, want Osmand met de praag.gpx had erg veel indruk gemaakt. Had ik al verteld dat hij de grootste fietstas achterop had die ik ooit heb gezien? 85 liter kan er in, en Jan heeft 'm helemaal volgekregen. Ik denk dat hij nog meer bagage heeft dan ik. Hij zei dat hij alles dat hij niet gebruikt op deze tocht niet meer meeneemt de volgende keer. Soort van test, zeg maar.

jan met tas


Het is een stuk rustiger fietsen, alleen, want die Rohloff met beltdrive klinkt de hele tijd alsof er een voorderailleur ergens verschrikkellijk aanloopt.
Ik heb een km of 12 voor Bayreuth een mooi plekje in de bosjes gevonden om m'n tent op te zetten - en aldus geschiedde. Teller stond op 90 km, en gezien het feit dat er 26 graden was voorspeld ben ik de volgende ochtend om 8 uur gaan rijden.

boesj 2

03-06-2015
Er komt net een Duitser aan me vragen of ik spaghetti wil omdat ze over hebben. Eerder is me al ijskoud bier aangeboden door een andere buurman. Het wordt tijd om m'n beeld des Deutschen Volkes etwas bei te stellen. Ik heb geen flauw idee waar ik zit, of beter gezegd: waar de camping is waar ik m'n tent heb opgezet.
Ik heb van 8 tot half 5 gereden; 113 km. Dat is de hele Haidernaab fietsroute, ongeveer, en dan nog naar de dichtsbijzijnde camping. Die ligt 15 km van de route. De dag begon al met best een paar steile klimmetjes naar 400 meter, maar na 85 km uit het dal omhoog naar de camping was echt klimmen. Gelukkig waren de laatste 3 km bergaf. Ik ben nog niet helemaal in m'n klimritme, maar ik ben nu wel erg hard aan het trainen om er in te komen...
Er is een aanpalend natuurbad met mooi groen water, en gezien de temperaturen van vandaag ben ik daar even uitgebreid in gaan liggen.
De tent was vanochtend eindelijk bijna droog, maar toen ik aankwam was-ie echt droog. Het was de eerste t-shirtdag van het jaar en dan gaat er gaat weinig boven bezweet naar beneden scheuren.

09-06-2015 20:05 :: Old Skool

Leuk zo'n mobieltje

Een dag of wat geleden is mijn Motorola Defy Plus overleden. De natuurlijke reactie is dan om een nieuwe te kopen, maar dan zal je net zien dat er niets vergelijkbaars te vinden is in heel Regensburg. Dus dan neem je er eentje een maatje groter, maar die blijkt dan niet op te laden, ook niet nadat je de nieuwgekochte lader van mini-usb plug hebt ontdaan en er met behulp van een nieuw gekochte kabel en wat gaffertape een nieuw geheeltje van hebt gemaakt. Wat volgt, is twee dagen digistress. Alle tracks staan er immers in, en dat ding moet gewoon de hele dag aanstaan, want anders kan je niet met je driehoekje over die blauwe lijn navigeren.

Als je van na 1980 bent, vraag je in dat geval of je vader of je moeder je komt ophalen met de auto. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Gelukkig heb ik een routeboek tot in Istrie, maar Noord Italie wordt tricky want daar heb ik alleen een track van de Eurovelo 8 en ik zit nogal te kloten met de nieuwe datadirectory van Osmand dus die kan m'n tracks nog niet vinden. Ow ik zie net dat als je aangeeft dat-ie je maps op de sdcard moet zetten hij de tracks in z'n interne dinges houdt. Moest ik wel eerst nieuwe Android Mototola drivertjes voor ophalen. Grootste probleem is dat meneer niet bij laadt, dus hij kan ook niet de hele dag aan. Wat ik nu echt nodig heb is zo'n pocketmultimetertje om uit te zoeken wat er nou echt met de elektriek aan de hand is. Ein TaschMultiMessGeraet, is dat in het Duits denk ik, maar ik was nog geen elektronicazaak tegengekomen om dat woord te proberen. Daarnaast is het zeer de vraag of men in Oostenrijk Duits spreekt.

Inmiddels ben ik drie dagen verder, en heb ik een kaart gekregen van de Tourist Information met alle fietswegen in Beieren tot Salzburg. En toen is besloten dat ik lekker de Donau ga volgen tot Passau en vandaar naar Salzburg ga via Inn en Salzach. Met die laatste twee rivieren ben ik anderhalve dag bezig geweest. Vanaf Salzburg volg ik Benjaminse, met als logisch gevolg dat ik meteen de weg kwijt was in Salzburg en onder de luchthaven ben doorgefietst. Letterlijk. Maar verder voelde het als thuiskomen omdat ik eerder Amsterdam Barcelona heb gedaan.

In een behoorlijke onweersbui op de camping in Straubing zijn mijn routeboekies zijknat geworden. De Oude Wegen van Europafietsers zijn van veredeld krantenpapier, dus daar heb ik nu anderhalve rol pleepapier tussen de pagina's zitten om te voorkomen dat de routebeschrijvingen straks niet meer te lezen zijn omdat de pagina's van elkaar gescheurd moeten worden. We kunnen van Benjaminse zeggen wat we willen, maar dat papier plakt in ieder geval niet vast. En de route begint spectaculair, want zulke bergen had ik in Duitsland nog niet gezien. Daar zijn het meer heuveltjes.

Dus Regensburg, Straubing (met rust- en wasdag en nieuwe omvormer die het niet doet), Passau, nachtje in de boesj 50 km boven Salzburg, St. Martin; ik heb een overdosis rivierdijken gehad de afgelopen dagen. Wat wind tegen en 80% onverhard. Vanaf Regensburg een paar dagen 30 graden met daarna de bijbehorende onweersbuien.

Brian en Iris deden elke dag rond de 50 en ik ben ze voor het eerst tegengekomen in Regensburg. Daarna ook in Staubing en Passau. Ze rijden op Roberts, dat zijn custom made randonneurs uit Engeland. Mooie fietsies.

brian and iris

10-06-2015 21:52 :: Wie neemt er nou een tent van 6 kilo mee?

Nou ik dus.

In St MArtin hebben ze een prima camping, buiten het seizoen. 5 voetbalvelden groot tentenveld, en dan met 5 tentjes er op. Mijnes dicht tegen de rivier en het sanitair/gezelschapsgebaude aan wegens makkelijk piesen en binnen koken. Het was er belachelijk stil, de hele nacht. Het was wat miezerig de avond tevoren, maar het heeft verder niet geregend en de tent was de volgende dag droog.

Ik heb nog samen met een Duitse kajakker geprobeerd om m'n simkaart aan de gang te krijgen, maar ook in zijn apparaat deedie niks. Dat raadsel is hedenmiddag opgelost bij de lokale DreiPunktAt-dealer in Zell an See. De kaart die ik had gekocht voor 20 euro in Salzburg was een promotieaanbieding die gratis door de dealers diende te worden weggegeven aan potentiele klanten ter promotie van hun retesnelle netwerk. Er stond maar 20 Mb op. Ik ben dus verschrikkelijk genaaid door een glimlachende turk uit Salzburg. Maar ik weet waar zijn huis woont, hoewel niet helemaal precies want ik was de weg kwijt toen ik er langsreed.

Als de routes van Benjaminse in de stad wat beter te volgens zouden zijn, was dit NOOOOIT gebeurd. Dus nu heb ik een Zell an Seese kaart met 1500 fokking smsen, 1500 fokking belminuten binnen Oostenrijk en 1500 fokking Mb data voor 29 euro moeten kopen, hetgeen ook niet was wat ik wilde, want dat moet allemaal binnen een maand op, maar het werkt wel als een tiet. Ik heb meer bandbreedte dan op de adsl thuis. Die Duitser had gezegd dat je ook bij de SPAR een starterspakket met een prepaid simkaart voor een tientje kunt kopen. In tegenstelling tot Dld hoef je in Oostenrijk geen paspoort te laten zien of zo, dus dan weet men dat. Ik heb wel Nurse Jackie, Orphan Black en Geems Of Troons zitten downloaden, net. Gewoon omdat het kan, in 3 minuten.

De truc is nu wel om niet degrens over te steken voordat al die Mb's en minuten op zijn. Ik denk dat ik gewoon bij elke camping stop. Gezien de stijgingspercentages van vandaag is dat geen gek idee. Van 700 naar 830 meter in 5 kilometer of zo. Ik dacht dat ik wel wat gewend was, maar dit viel toch wel ff tegen. HEt betreft hier de klim voor de tunnel na Lend. Er liepen twee gassies van een jaar of 18 met hun MTB naar boven, maar ik moest het zonodig met die 25 rotsharingen van de ALDI, tweeeneenhalve liter water en de boodschappen voor het diner inclusief toetje achterop fietsend doen. Ik heb 4 keer moeten stoppen omdat m'n longen er bekant uit kwamen, maar ik ben wel fietsend boven gekomen. Voor morgen staat er iets nog ergers op het programma hoorde ik van twee Avaghonia's die zachtjes in de tent naast de mijne liggen te ronken terwijl ik dit typ en die de andere kant op gaan. "Het moet wel leuk blijven", zeiden ze voordat ze er om 8 uur indoken.

avaghonias


De pest is dat ik dingen alleen leuk vind als ze zwaar of moeilijk zijn.  Wel handig als je door de Alpen fietst met 30 kilo bagage.

Omdat de mobiel niet bijlaadt en de route van Benjaminse eigenlijk vooral de route volgt die ik voor Salzburg al volgde, zet ik mijn mobiel niet heels de tijd aan. Er staan overal bordjes. Alleen als ik in dubio ben ("moet ik DAAR naar boven...?"), kijk ik even. En in elke plaats die groter is dan een kerk en drie huizen ook, natuulijk. Vandaag heb ik iets over de 90 km gereden, maar dat zie je dus niet in de tracks van vandaag. Vooral ook, omdat ik pas in Zell an See weer online kwam. Pfff. Er staan dus wat minder vlaggetjes dan in den beginne, maar ik ga daar niet wakker van liggen. Het zou wel fijn zijn als ik de hele dag kon navigeren, zoals dat ook met het vorige toestel kon, en dat-ie dan nog bijlaadde ook. Ik weet nog steeds niet wat er elektrisch fout zit want ik ben nog steeds geen TaschenMessGeratenLaden tegengekomen. Anders moet ik er denk ik maar een powerbankje bijzoeken, voorlopig.

Hoorde net van R. dat hij binnenkort weer mag gaan fietsen, maar hij mag nog niet gek doen, voorlopig. Dat zal 'm nog zwaar vallen, want het is en blijft een topsporter. Ik was in ieder geval wel blij om te horen dat het relatief meevalt, allemaal!

11-06-2015 20:59 :: Galgenhumor, Rad Profi en Fernsehmeister

We zijn 40 km verder

Omdat en wegens het feit dat ik gisteren hoorde dat het allemaal leuk moest blijven en er voor vandaag nog een gekkere klim op het programma stond dan gisteren, had ik voor vertrek al besloten dat ik 40 km ging fietsen. Dat was dus naar de camping waar de Avaghonia's gisteren waren vertrokken. Ik hoop niet dat ze dat hele eind naar boven zijn gelopen waar ik met 65 km/uur naar beneje scheurde. Dat was voor hunnie voordat ze in de trein door de tunnel moesten en voor mij erna. Dat was leuk. Voor 5 euri mag je met je fiets 12 minuten door een berg rijden. zonder te trappen. Bij het eindpunt moet je er weer uit en dan gaat het keihard naar beneden met haarspeldbochten en zo. Het was wel een joekel van een afdaling. Om dat stuk helemaal op te wandelen - dat lijkt me ook geen pretje.

Maar vanaf mijn kant was het ookj even aanpoten. Direct uit de slaapzak ging het met 12% naar boven, en daarna nog een heel stuk met 10%. Bad Gastein. Onthoud die naam. Daar wil je niet op de fiets heen. Ik hing op m'n stuur uit te puffen, ergens halverwege, stond er een huisvrouw op het balkon. "Viel Spass!" zei ze, toen ik weer verder reed. Galgenhumor.

Ik zit nu in Mollbrucke op de camping, en ik heb de middag nuttig besteed aan dingen. Zo heb ik bedacht dat het tijd is voor de kettingwissel, maar dat ik niet die ouwe erop wilde wegens geen goed gevoel bij. Bij de Rad Profi heb ik een 3/32 sjimano hg voor 22,50 gekocht, hetgeen belachelijk duur is. Hij zit erop en hij hikt aan de achterkant door dat stomme systeem met dat afbreekpennetje waardoor de ketting daar stroef loopt. Dat lost zichzelf allemaal op met een kilometer of wat. Buigen hielp niet, iig.

De Rad Profi verwees me voor de elekriciteit naar de Fernseemeister, drie straten verderop. Die had bijna net zo'n leuke winkel als de Rad Profi, die overigens ook nog een t-shirt aan had dat hij een verwaarloosd berlijns kind was. Hij was ergens in de 60. Hij vroeg overigens ook of ik z'n winkel over wilde nemen - ik kon morgen beginnen. Ik heb ja gezegd. Hij is Merida dealer, en ik heb me Merida-hoodie aan as we speak. Maar ik moet eerst nog even een stukkie rijden. Misschien dat ik 'm dat morgen even uitleg, nog.

Had de Rad Profi een winkel die leek op mijn huidige studeerkamer, de Fernseemeister had dan weer een winkel die eruit zag als me shack toen ik nog FM zenders bouwde. Niet alleen had hij een multimesgeraet, hij had ook scoops en wat al niet staan daar. We hebben eerst de dynamo doorgemessen, die was goed. Toen kwamen we bij de omvormer die maximaal 0,5 amp kan leveren. (Ik kan ook in het Duits over electrotechniek ouwehoeren, weet ik nu). De Fernsehmeister gooide toen een autohandyauflader aan z'n voeding en de uitgang daarvan in mijn handy en toen bleek dat meneer alleen aangeeft dat er geladen wordt als er een halve ampere BIJ 12 VOLT loopt. Dus dat is 1 ampere bij 6 volt. En de omvormer kan helemaal geen 1 ampere, die kan maar een halve. Dus die nieuwe kuthandy wordt gewoon niet opgeladen met mijn begrensde huis tuin en keuken omvormertjes. Potjandorie. Ik dacht al zoiets, maar het is nu dus bewezen.
We zijn er een half uur mee bezig geweest en hij wilde er niks voor hebben. Als je ooit nog een nieuwe TV wil in de buurt van mullbrucke, dan kan ik de Fernseehmeister van harte aanbevelen. Hij doet ook satellieten.

Nou ja het mysterie is opgelost. Ik moet of een kleinere handy (pff, en je weet niet wat die gevoerd moet worden, tegenwoordig), of ik kan er een powerbank bijkopen die misschien wel met een halve ampere is bij te laden. Beter iets dan niets.

UPDATE: Het lijkt er meer op dat de telefoon niet  goed tegen wisselende spanningen kan die ontstaan door optrekken en remmen. Het heeft waarschijnlijk niet met te weinig stroom te maken.

Morgen verders.

12-06-2015 16:41 :: Drielandenpunkt zonder camping

Op kaart 15 van de Europaroute Deel 2 van Benjaminse staat een campingplatz aangegeven bij Lind. Die camping is al jaren weg. Ik was dus vandaag eigenlijk vanaf 9 uur onderweg naar iets dat niet bestond. Maar wat ging het lekker. Windje mee, geloof ik, alles echt spiegelvlak, en watertjes aan alle kanten. Zonnetje erbij, strakblauwe lucht met wat kleine wolkjes, 30 graden en overal van die frisse bruisende bergbeken uit de reclame. Fa of zo. Ik ben er om een uur of drie even ingesprongen. In de Gall. Whaaah koud maar wel lekker.

Ik heb het niet over de Trektor gehad. Dat komt omdat er niks over te melden valt. Meneer heeft gisteren bij 2500 km een nieuwe ketting gehad. Nu zal de oplettende lezer vragen: "Gaat-ie dan niet overslaan op je kleine tandwielen?". En het antwoord is nee, want a) is me kleinste tandwiel 13 en b) heb ik de kettingen steeds door nieuwe vervangen om de 1000 km, dus dan slijten je tandwielen haast niet. Ik moet er naar verwachting toch 5500 of 6000 km mee doen, de komende periode. Hij rijdt volledig geruisloos; je hoort alleen het zoeven der bandjes op het warme asfalt. Dat zijn mooie dagen.

Gisteren toen ik voor met tent zat te typen kwam er een ouder Nederlands stel langs waarmee ik in gesprek raakte. Ze waren ook op fietsvakantie. Ze waren met de bus gekomen en ze werden elke dag vanaf de camping naar het hoogste punt van een fietspad in de omgeving gebracht en dan konden ze de rest van de dag omlaag fietsen. Geniaal concept; ik wou dat ik het bedacht had. "We vonden ons zelf al stoer", zei de mevrouw. toen ze hoorde waar ik mee bezig was. Ik heb haar in haar stoerheid bevestigd door te stellen dat ze die dag meer kilometers had gefietst dan ik. Opgelucht liepen ze verder naar hun logeeradres; de volgende dag zou het busje ze naar 2200 meter brengen.

Ik had vandaag een rasiertag ingepland. Behalve 25 rotsharingen van de Aldi sleep ik ook nog een tondeuse mee. Die gaat op aa batterijen, maar die zitten er al twee jaar in of zo. Als je 'm aanzet (of als-ie per ongeluk 's nachts in je tent begint te zoemen op een volle camping en iedereen net stilletjes in z'n tent ligt te luisteren naar het gekraak van het luchtbed van de buurman/vrouw) dan zoemt-ie keihard, maar je weet nooit of als je je kop ermee kaal scheert of die batterijen niet ineens halverwege op zijn. Dus ik had 8 verse batterijen gehaald bij de Oostenrijkse Aldi die anders heet, maar hetzelfde logo heeft als Aldi Sud in Bavaria. Daarvan heb ik er 4 op een campingtafel laten liggen in de hoop dat ze een goed tehuis vinden. Die andere vier heb ik bij me. Dus ik ga straks het bos waar ik dalijk ga wildkamperen vervuilen met mijn DNA. Misschien dat er over 4 miljoen jaar nog iets moois uitgroeit; een dinosaurus die elke dag 100 km wil fietsen of zo.

Voor wie de Midden Europa route deel 2 van Benjaminse er even bij wil pakken: ik zit op kaart 15 ergens tussen het dampende kopje koffie en de autobaan links van de witte 2. Het ziet er hier, op de grond, uit als Terschelling en ik zit te wachten totdat een van die denneappels op me harses valt, dalijk. Er zit een vlinder op m'n sandaal.

Ik was vanochtend nog even langs geweest bij de Radprofi en ik heb gezegd dat ik volgend jaar zomer een weekje bij 'm kom werken umsonst. Hij had vandaag een t-shirt van Merida aan waar om een of andere reden "feel the heat" op staat. Ik heb uitgelegd dat ik er ook drie van heb, maar dat ik niet weet welke nitwitt die slogan heeft verzonnen. Misschien dat Merida ook sauna's maakt of zo. Enniewee heb ik z'n handynummer gekregen dus we zien wel.

Voor wie nu keihard zit te lachen thuis omdat ik naar een niet bestaande camping aan het fietsen was omdat ik de aanvullingen nooit lees: ik heb hier wel even een halve kilo Tiramisu van 27 graden liggen (waar ik net de helft al van heb opgevroten)! Nu jij weer! Ha! En vooraf heb dalijk spaghetti met saus waar ik een blik haring in tomatensaus doorheen flikker. Dat heb ik ooit eens uit nood gedaan en dat is dus hartstikke goed te doen, dus ik heb daar een gewoonte van gemaakt.

Bij wijze van douche ga ik morgenochtend weer even in de Gall liggen, denk ik. Maar dan met wat douchespul erbij om het eczeem van me ballen te krabben. Zullen er stroomafwaarts wel weer allerlei alarmen afgaan bij de Trinkwasserkontrolbeambten, maar dat zoeken ze daar maar lekker uit.

13-06-2015 17:27 :: Jannie Schwarzenegger laat haar hond uit

bij de rivier, dus.

Ik had een prima plekje gevonden en ik lag er om half 9 in. De slaap kwam wat moeizaam wegens niet genoeg gefietst en ontzettend benauwd. Toen ik eindelijk sliep, werd ik wakker omdat het begon te regenen. Na een paar uur hield dat op en 's ochtends was de tent nog behoorlijk nat.
Omdat ik me 's nachts zwetend had voorgenomen om weer in de beek te gaan liggen was ik vertrokken met me zwembroek onder me trainingsbroek. Men weet immers nooit wie er over de aanpalende brug passeert, dus om daar nu met m'n blote gat in de rivier te gaan staan springen is ook weer zo wat. Het is wel Oostenrijk. 's Lands wijs, 's lands eer.

Dus ik met me doessjampoo in me zwembroek om half 9 's oggens op me snadaaltjes de rivier in. Whaaah koud, maar wel lekker, want er kleefde allerhande zonnebrand, zweet en wat er verder nog na 2000 km fietsen aan een mannenlijf hangt. Eigenlijk zou ik dat iedere dag moeten doen, even de rivier in. Maar de Maas ziet er minder aantrekkelijk uit dan dit hier.
Zoals altijd zal je net zien dat op het moment supreme als de zwembroek gewisseld dient te worden voor de fietsbroek UIT HET NIETS Jannie Scwarzenegger met haar Schnautzer de brug opwandelen en met open bek (allebei) gaan staan kijken welke zwerver daar z'n blote reet staat af te vegen aan de oever van hun hondentoilet.
De volgende keer ga ik meteen in me blote reet dat scheelt gedoe.

Vandaar ging het richting Italie over een aardig stukje fietspad. Ik constateerde geen hellingen van belang. Na een km of 15 reed ik de grens over en vervolgens was het een en al fietspad op een oud spoortraject dat de klok sloeg. Het steeg met een prettige paar procent, waarna reeds spoedig de afslag richting Slovenie volgde. Daar was het meer van hetzelfde: een keurig tweebaans fietspad dat bijna tot Bled doorloopt. Mooi stuk om te fietsen en moeilijksgraad nihil. Er zat nog wel ergens een klimmetje van een km of 4 in, maar dat werd zonder stoppen afgelegd alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik weet nog wel hoe dat moet, klimmen, maar je moet er ook de fysieke gesteldheid voor hebben, en die lijkt er nu toch echt aan te komen.

Omdat het zaterdag is, is het behoorlijk druk op alle fietspaden. Er wordt ook veel gerollerskate hier. Toch zat er op het laatste onverharde stuk richting Bled een heel mooi rustig traject bij langs het water. Was schitterend fietsen.

Ik was in Bled eerst naar de camping aan het meer gefietst. Daar was het file voor de slagboom met campers en caravans. Er stond iemand over een PA te schreeuwen en er waren allerhande activiteiten aan de gang waarrbij huisvaders dingen moesten doen van de touristenentertainer. Ik heb gelijk een andere camping opgezocht en ik zit nu een km of wat buiten Bled. Die camping staat ook in Benjaminse, maar op de Bled pagina. Hij is gigantisch en helemaal niet druk, dus je mag staan waar je wilt. Ik sta hier dus nu aan de oever van de Sava, en ik denk dat ik twee naggies blijf, want het is echt tof hier, maar ik beloof niks.

14-06-2015 11:23 :: Langs oude zeiknatte wegen

Vandaag rustdag. De was is over 5 minuten klaar. Wassen kost 6 euri 40, MAAR je krijgt 20% korting op je overnachting als je op de fiets bent, en 5% als je lid van de ANWB bent, hiero. Er wordt regen verwacht voor later vanmiddag. Heb ik weer.
Ik had ergens aan de Donau regen gehad en toen was m'n tenttas natgeworden en daar zaten ook alle routeboeken in. Vooral de Oude Wegen hebben het moeten ontgelden. Ik heb op aanraden van Iris (zie foto elders) pleepapier tussen de bladzijden gedaan. Dat was een hoop werk, en ook een hoop pleepapier. Ze zijn drie keer zo dik, maar de pagina's zitten iig niet vastgeplakt. Ze zijn nog steeds niet helemaal droog. Ik heb een euro extra voor het verbruikte pleepapier achtergelaten op de camping in Passau.
Misschien kan ik die euro nog claimen onder waterschade bij de Univee.

verzopen wegen

Ik had nog wat andere fotootjes ook. Eentje van een in de schaduw uitrustende Trektor onderweg, bijvoorbeeld.

bush 4

Slaapplek van eergisteren in de bush en de lunch die middag na 60 km op de brug over een beekje:

bush 44lunch slovenieIk ben toch wel blij met m'n petflessenhouder, want met een anderhalve liter petfles vol heb ik doorgaans nog genoeg water aan het einde van de dag om de spaghetti in te doen als ik de bush in moet. Het afgieten doe ik in m'n andere pannetje en zo kan ik met het warme spaghettiwater afwassen na de maaltijd. De volgende ochtend vond ik in het dorp verderop een drinkwaterpunt in een parkje, en dat was zeer welkom, want na een dag fietsen lust je 's avonds nog wel wat te drinken maar er was niet veel meer over tegen die tijd dus de volgende ochtend stierf ik van de dorst.

De Rasiertag was ook niet doorgegaan, want je wil toch liever water bij de hand als je je kop kaal hebt geschoren omdat er anders overal van die kleine haartjes gaan kriebelen in je nek en zo. Dus Rasiertag was verzet naar op de kemping. Bleek dat de schakelaar van de tondeuse was overleden. Aanvankelijk dacht ik dat het probleem roest was, maar ook na reiniging der polen verdomde men te zoemen. Ik heb toen met m'n zakmes de schakelaarknop eraf gesloopt  en de onderliggende functionaliteit met enig geweld in de aanstand geforceerd. Als je nou de batterijen erin doet dan doet-ie het en als de batterijen er niet in zitten, niet. Kan die ook niet meer op ongewenste momenten beginnen te zoemen.
Een win-win situatie, en een kale kop erbij.
Wel jammer dat me DNA dan hier op die camping achterblijft ipv in De Vrije Natuur.

15-06-2015 21:01 :: Feessie op de beste camping van Slovenie

Volgens Zoover, dan.

Er staan hier op de camping meer Nederlanders dan op de meeste campings in Nederland, denk ik. De meneer van de camping schijnt ook alle beurzen in Nederland af te lopen, en hij laat iedereen iets aardigs schrijven op Zoover en nu had hij Prosecco voor alle Nederlanders op de camping omdat hij gewonnen had. Ik was niet uitgenodigd maar ik zat dus net met m'n laptop in de feesttent wegens naderend noodweer. Dus zojuist zit ik inene met 30 Hollanders "Langzaldieleven" te zingen. In de tussen tijd had ik sogges wel even 20% korting gekregen op de camping bij Bled omdat ik op de fiets was en ook nog 5% omdat ik een fokking ANWBlid ben. Die camping was een heel stuk beter. Maar deze is wat kleinschaliger en als er niet zo veel Hollanders zouden wezen ook misschien wel gezelliger. Het stinkt hier als een waanzinnige naar varkensmest, ook. Misschien heeft-ie ruzie met de buurman ergens over of zo, en dat die dan de hele zomer z'n grond bemest bij oostenwind. Je weet het niet.

De meneer van de camping kon nauwelijks geloven dat ik vandaag uit Bled was komen fietsen. 107 km, maar het was poepen zonder duwen, zoals Jan met de Grote Achtertas dat noemde. Mag ook wel eens na een rustdag.

Benjaminse biedt geen GPX-track voor het traject, maar het is weer ontzettend creatief hoe hij de doorgaande wegen weet te vermijden. Kijk die omgeving dan, is het niet schitterend?

benjaminse route overzicht

Echt tof om langs te fietsen.

Camp Lijak heet de camping en het is bij Nova Goriza in de buurt. Het was leuk, vandaag, met weer een treinreisje door een berg. Het duurde wel anderhalf uur voordat de trein kwam; ik was om acht uur al aan het fietsen vandaag. Dus toen was ik het dorp even in om bij de lokale electrowinkel na te vragen waarom me internet het niet dee. Ik had de hulplijn al gebeld maar dat Sloveens is 100% UTF-8 en daar versta ik echt geen reet van, dus ik was daar op me rustdag niet helemaal uitgekomen. De electriciteitsmeneer kwam er wel uit, want het bleek dat de computer kapot was daaro en dat de si.si helpdesksmurf het met de hand moest activeren. Nu heb ik 3 gb om in drie dagen op te maken.
En een reservegastank voor de campinggaz want die verkocht de electricien ook. Ik heb 'm wel een vette fooi gegeven, want hij was zeker 20 minuten aan het bellen voor me. Men is aardig hier. Te aardig voor de EU, misschien wel.

De fiets moest in een wagon die echt he-le-maal onder de graffiti zat. De ramen ook voor de helft. Verder deed hij me denken aan die ouwe groene treinen waar we zo dol op waren als we naar school gingen en ons moeder geld voor een abonnement Maassluis-Schiedam had (35 gulden). Houten kozijnen, Schuiframen. Gloeilampen. Rood lampje boven de deur. Stalen bagagerekken. En dan de enige reiziger zijn. Ik was oprecht ontroerd. Ook al omdat de fiets 1 euro 27 kostte en de persoon 3 euro 40. 1 euro 27, dat dat nog bestaat. In Oostenrijk was het gewoon 5 euro en opschieten een beetje. Maar niet hier. Hier zijn ze nog normaal.

trein oud

En de Trektor had het rijk ook voor zich alleen:

aan z'n voorwieltje
Toen ik uitstapte kwamen er juist twee ADHDende Nieuw Zeelanders aan die allebei op dezelfde fiets als ik reden: een Trek 4300. Ze reden de hele tijd rondjes om me heen dus ik kreeg niet de kans om een foto te maken. Ze moesten met de trein de andere kant op. Wat ook kan is dat ze gewoon keihard naar boven waren gereden en helemaal vol met adrenaline zaten of zo. Ze hadden wel veel minder bagage bij zich dan ik, want geen voortassen in ieder geval. Terwijl ze rondjes om me heen reden omdat ik me tassen weer op de fiets probeerde te krijgen riepen ze: "Good bike he? Good bike he?" en toen scheurden ze naar de andere kant van het stationnetje.

Vanaf het station ging het 100000 km naar beneden, maar af en toe regende het keihard. Tegen de tijd dat je je regenjas aanhad, scheen de zon weer. Het was om gek van te worden. Maar het was een prettige temperatuur om te fietsen, iets boven de 20 graden denk ik. En  bewolkt, dus dan hoeft het petje ook niet op wegens kaal hoofd en zonnebrand. Een heel stukje verder kwam ik op het allermooiste fietspad ever terecht. Check dat nog naar beits ruikende houtwerk:fietspad slovenie
Dat europese geld wordt wat mij betreft prima besteed. Jammer dat het fietspad eindigde met een klimmetje van 18%. Wat dan weer wel ontzettend koddig was, zijn die getekende fietsies. Huiskamervraag nummero 2: Bedenk even wat er anders aan is dan bij ons:

koddig 1koddig 2

ZE HEBBEN HIERO KOPLAMPIES!

16-06-2015 17:29 :: Beetje triest Trieste

op deze grijze dag

Om acht uur was mijn tent bijna droog. Alles was in de tasjes en ik zat in de feesttent op de camping mijn bestelde broodjes en croissantje te nuttigen toen het begon te stortregenen. Na een half uurtje de natte tent toch maar ingepakt en vertrokken, want het zag er niet naar uit dat het droog zou worden op korte termijn. Dat klopte; het duurde tot half 11 voordat ik het eerste streepje licht aan de horizon - lees: boven de bergen - zag. Met je regenjas aan bergop geeft hetzelfde resultaat als zonder regenjas bergop: je wordt zeiknat, maar dan van het zweet dat nergens heen kan. Daarna waaide het helemaal schoon vanuit het westen; het laatste stukje omhoog kon dus met zonder regenjas.

Het was een onweersbui van bijna twee uur die voor de nodige wateroverlast zorgde. De brandweer kwam met gillende sirenes van de andere kant, juist toen ik besloten had op de stoep te gaan rijden in het kader van de verkeersveiligheid. Het was zo'n bosbrandweerwagen met van die grote wielen, die keihard door de 20 cm diepe plas naast de stoep scheurde en een vloedgolf veroorzaakte die me volledig overspoelde. Wat zullen ze gelachen hebben, de bengels. Maar natter dan ik was kon ik toch niet worden. Behalve de tent waren ook de handdoek en de theedoek die achterop zaten volledig doorweekt. Er spoelden halve bergbeken over de weg heen naar beneden.

Na de inspanningen van gisteren, die al doende eigenlijk de naam niet waardig waren, bleken de beentjes vandaag toch niet van dezelfde kwaliteit. Ik besloot dan ook net over de Italiaanse grens bij Trieste een van de campings ten noorden van de stad op te zoeken. En ook wilde ik het doel van de reis, de Adriatische Zee, wel eens even bekijken. Om 3 uur stond de tent en om 5 over 3 lag ik te maffen. Dat heb ik volgehouden tot 5 uur. Zojuist arriveert een stoerder Frans echtpaar van pensioengerechtigde leeftijd op de camping dat 78 km gereden heeft. Ze zijn onderweg naar Roemenie via Noord Griekenland en hebbenn net het stuk door Noord Italie achter de rug. Goed om me Frans vast een beetje te oefenen. Ik voel me een verschrikkelijk watje dat ik maar 50 km heb gedaan vandaag, maar ik vind aan de andere kant dat het feit dat ik de Adriatische Zee nu voor me heb ook wel een prestatie die met een sjokoladekoekje en een vroegertje gevierd mag worden. Hieronder een foto van triest Trieste, waar het zo denk ik wel zal gaan regenen weer...

triest triest

17-06-2015 18:43 :: Wind en zon

maar geen pleepapier op de camping

Camping Obelisco boven Trieste was de eerste camping van deze trip waar ze geen pleepapier op de plees hadden hangen. Naast de zit wc was er ook een hurk wc. Maar het was toch een leukere camping dan de leukste camping van Slovenie volgens Zoover. Dat kwam omdat je er plastic halve literflessen tonic kon kopen uit de koelkast en dan kreeg je er een glas vol ijs en een schijfje citroen bij. Er zaten Italianen de hele avond Italiaans naar elkaar te gillen in de kantine, hoewel zij dat denkelijk niet als gillen ervaren. Ze hebben het gewoon naar hun zin. En de baas spreekt geen woord Engels, maar ik kreeg vanochtend toch 4 verse broodjes warm uit de oven van 'm los voor 80 cent.

Na het ontbijt en het opruimritueel was het duidelijk dat de wind niet was gaan liggen. 's Nachts had het al aardig gewoeid, maar daar slaap ik beter bij dan bij regen die op m'n tent klettert, zoals de nacht ervoor. Na het vullen der bidon en de petfles was het abflug met trainingsjasje aan wegens de wind. Hij woei pal uit het Oosten, en de reis van vandaag ging zuid-westelijk, dus dat was niet verkeerd. Ome BEnjaminse stuurt zijn neefjes een onverhard fietspad op dat 20 km omhooggaat. Niet 20 km hoog, maar 600 meter of zo maar daar doet dat fietspad dus 20 km over. Ik had al op de kaart gezien dat het om was, dus ik was over de grote weg gaanrijden, maar dat was niet leuk met al die vrachtwagens, dus ik ben na een kilometer of toch maar op dat fietspad terecht gekomen. Bij Draga, waar het juist helemaal de verkeerde kant op ging. Het was een leuk fietspad. Geen goed fietspad, want veel losse kiezel, maar wel tof om te fietsen.

Ik heb er een foto gemaakt.

fp slovenieAls je van dat fietspad afkomt, begint er een joekel van een afdaling over de autoweg, maar het is daar vrij rustig. Het gaat maar door; alleen klopt het wat er in het routeboek staat dat je moet uitkijken met de wind. Die was vandaag bijzonder vervelend; ik durfde niet volle bak te gaan, in ieder geval, en ik hield ook een paar meter tussen me eigen en de vangrail. Je kan de zee daar al zien, en dat gecombineerd met het feit dat je kilometers lang niet hoeft te trappen, zorgt voor het betere vakantiegevoel.

Gek dat dat minstens twee weken duurt voordat m'n systeem ook doorheeft dat we op reis zijn. De reiziger in je eige moet worden opgediept, en dat is een proces dat even duurt. Twee weken rondfietsen zou voor mij niks wezen, want dan kom ik net zo gek terug als dat ik wegging. Drie weken naar Denemarken deden vorig jaar ook niks. Er moeten bergen zijn, beekjes en vers gezaagd hout om op te snuiven, anders schiet het niet op, kwa ervaring. Weten we dat voor de volgende keer!

Aan het eind van die afdaling mag je van Benjaminse kiezen of je naar Porec of naar Piran wilt. Ik wilde eigenlijk allebei, dus dan ligt het voor de hand om eerst naar het noorderlijker Piran te rijden. Dan kom je door een plaats die Koper heet, en daar zit behalve een hele grote Lidl ook een aardige boulevard aan zee. Men kan er prima stokbrood met leverworst eten, die hier Parijse Salami wordt genoemd. Als ik het goed heb gezien. En ik leerde bij de Lidl ook nog dat "dobredan" goeiedag betekent. Het zou ook heel iets anders kunnen betekenen, maar ik hoorde het de cassiere tegen een klant zeggen. En die klant zei dat toen ook. Misschien betekent het "ben je er nou al weer", dus pin me er niet op vast.
Alsjeblieft is dan weer "voila". Dat wist ik nog half van de vorige keer dat ik in Slovenie was voor de wereldmeeting van 2cv rijders bij Maribor. Met de eend was het een tering eind, terwijl ik het nu allemaal goed te doen vindt.
Die eend was trouwens ook zelf gebouwd.

Het toffe aan die boulevard bij Koper is dat ze dus gewoon zwembadtrappen aan de kant hebben gehangen zodat je op elk gelegen moment in het water kan springen en weer op de kant kan klimmen. Vind ik wel een tipje ook voor de steden in de regio 010 die aan de Nieuwe Waterweg liggen.

De Adriatische Zee ziet er een stuk minder triest uit ook op deze foto. Hij kan zo in een brosjure voor het verkedersburo.

plons

Er loopt een fietspadje langs de kust naar een plaatsje dat Izola heet, en daarna begint een ander fietspad richting Portoroz en dat is het tofste stuk dat ik deze reis tot nog toe gefietst heb. Heuveltje af, steeds uitzicht op zee, wind in de rug, zon in de nek. Echt kicken. En dan ook nog twee tunnels onderweg. Fietstunnels zijn koel. Zeker als het buiten heel warm is, wat vandaag best meeviel. Het was aangenaam fietsweer waarbij ik over de hele dag erg weinig gedronken heb eigenlijk.
Piran is dan weer een heel leuk stadje. Osmand probeerde me naar de dorpscamping te krijgen, maar ik stuitte steeds op straatjes met trappen. Je kan er zo een aflevering van Geems of Troons opnemen, maar dan moet je wel die prachtige fiets even aan de kant zetten.

piran slovenieEr zit een camping een stukje onder Portoroz waar je ook in ze ekan springen. Ik was dat echt van plan maar er is niks van terecht gekomen. Misschien morgen.

Er staat verderop een heel roedel van de Franse afdeling van de Wereldfietsers. Ik denk dat er in Frankrijk ook wel eens wat marketinggeld in het trekking gebeuren kan worden gestoken, want ze rijden allemaal op standaard fietsen met een extra bagagerekje. Geen Rohloff in velden of wegen te bekennen. Allemaal Acera en Alivio wat de klok slaat.

Sinds ik die Shimano ketting erop heb gedaan in Oostenrijk is er nog geen olie op gegaan. Ik hoor 'm wel een beetje, het klinkt als dat je onder zo'n hoogspanningsmast doorfietst als er Nederland - Duitsland op tv is. Hij piept nog niet. De andere kettingen die ik erop had, waren van Simson. Er zit toch wel een verschilletje in, maar niet zoveel dat ik denk dat die Shimano's drie keer zo duur hoeven te wezen. Ik wou eigenlijk 2 kettingen van KMC of Sram en toen had ik Simsons gekregen. Vraag niet hoe dat kan. Simsons hebben wel een hele goede manual met alleen maar tekeningen hoe je die missinglink van hunnie vast moet klikken. Hoeft ook niet vertaald te worden dan, dus dat is best slim.

Dit is de laatste dag Slovenie; ik vind het een leuk land. Morgen naar Kroatie!

19-06-2015 19:42 :: Hobbelpaadje van 100 km

van Piran naar Porec

Er zijn twee wegen die van Piran naar Porec leiden. Van de ene zijn stukken in Kroatie door Oom Benjaminse verkend, en die concludeerde aldoende dat er sprake was van modder, en grote stenen bovendien. Het Sloveense stuk daarentegen was wel okee, maar vanaf de grens was het eigenlijk niet te doen. Men diende met alle bagage voor de geasfalteerde variant te kiezen.

Omdat het Sloveense stuk over de camping liep, kwam ik aldoende na een paar losse kilometers bij de Kroatische grens, alwaar deze voormalige spoorweg was voorzien van een bord, dat aangaf dat het fietspad dat deze route volgt, door drie landen loopt, want het start in Trieste en dat is Italiaans. Maar ik vond het er helemaal niet zo eng uitzien, en er stond een bord dat het de "road of health and friendship" was dus ik dacht kom we doen eens gek in plaats van kom we gaan een kroatische simkaart zoeken. Dus ik na de grens rechtsaf.

Het is voor mountainbikes, schrijft Oom Benjaminse, maar dit neefje heeft toevallig een zwak voor verende voorvorken. En 30 kilo bagage aan z'n fiets hangen, wat dan volgens het boekje ook niet ken op dat paadje. Het was tijd om de kosten van die voorvork, 58 euro, terug te verdienen, vond ik. Plus dat ik er twee dagen de kantjes ervan af had gefietst. Dus ik heb het hele Parenzana fietspad, dat officieel ontoegankelijk is voor trekkingfietsers, he-le-maal afgereje. Ja af en toe in het begin ging het direct langs de weg, dus dan ging ik op de weg rijden, want daar was het pad ook bijna weg omdat iedereen dat kennelijk dee, maar alles bijelkaar heb ik die dag misschien een km of 10 op asfalt gereden.

Het was best leuk. Het gaat er nergens steil omhoog, maar het hobbelt wel een beetje, her en der, maar niets dat de Trektor niet kon verstouwen. HEt allertofste is die meter gasbuis die ik aan m'n bagedragers heb gemonteerd zodat de Ortliebs niet meer rammelen of schuren of herrie maken in general. Ik heb in totaal iets van 100 km offroad gereden die dag op dat pad. Er kwam later nog 10 km offroad bij naar een camping waar je je broek aan mocht houden. De eerdere twee waren Blote Billen Campings waar je zonder lidmaatschap van een Blote Billen Klup niet opmocht. Ik heb het echt geprobeerd, maar het zat er gewoon niet in.

Er was onderweg ook sprake van tunnels. In Slovenie brandde er gewoon licht, maar hier niet hoor. Ik moest zelfs me zaklamp uit m'n tas vissen en op me stuur zetten omdat er geen licht aan het einde was en de rijweg niet helemaal optimaal. Ik heb er een foto van.

Ik vermoed dat Oom Benjaminse ervan uitging dat er altijd wel een stout neefje is dat niet naar 'm luistert en dat hij daarom die route toch in het boek had opgenomen. Dat is pedagogisch dan wel weer okee, want ik heb er een goed gevoel aan over gehouden: iets doen dat niet kan. En dat met een fiets van 650 euro, dus ik denk dat het met iets van 4500 euro ook wel zou moeten kunnen. Een verende voorvork is wel handig op dit traject, zeker naar beneje, waar je toch wel 25 km per uur haalt, af en toe. Ik hou wel van een beetje stoempen, en de de beentjes zijn dermate dat ik er ook geen moeite mee had, verder. Ik reed er een beetje gek verzet, vrijwel de hele dag: 28-15. Dat rijdt om een of andere reden erg lekker drie procent omhoog met grind, losse stenen, ongesnoeide braamstruiken en overhangende begroeiing in het algemeen.

Ik moet daar wel bijzeggen dat ik bij de bouw de kettinglijn wat naar buiten heb gelegd in vergelijking tot wat hoort. De drie rechtste kransjes achter gebruik ik het meest, dus ik dacht in het kader van we doen eens gek we nemen een 5mm te brede as. Dat werkt tot nog toe zoals verwacht, maar ik denk dat ik tzt toch wel weer een gewone kettinglijn wil waarmee m'n middenblad de hele cassette wat beter aankan.

Alles schudde en beefde, zeker in de afdaling. M'n schouders waren aan het eind van de dag ook behoorlijk verkrampt. Het vergt veel aandacht om steeds de juiste kant tg ekiezen van het pad, waarbij je de grotere stenen of de lossere stenen of de modderige kuilen of de diepere kuilen omzeilt. Maar je doet het allemaal voor health and friendship, dus dan kan je toch wat meer hebben dan op een gewoon MTB paadje. De Trektor pakte het ook goed op. We werden van hot naar her geslingerd, maar ik had al ergere dingen met een Trekframe en een berg bagage gedaan, dus ik had er alle vertrouwen in.

uitzicht

Het enige echte verschil met vroeger zijn de bandjes. De Travel Contacts hebben in het midden nauwelijks profiel, maar doen het toch heel redelijk off road door die noppen aan de zijkant. Ik heb nog niet een lekke band gehad en alleen in veel los grind voel ik me iets onzekerder dan met m'n ouwe banden; misschien ook omdat die ook een lagere spanning hadden. Ik had ze de dag ervoor op 5 bar gezet, want ik was toen nog van plan om over de weg te gaan zoals dat hoort. Maar ik ben er erg tevreden over want op de weg hebben ze echt een lagere rolweerstand.

De Parenzana eindigt inderdaad bijzonder roemloos in een buitenwijk van Porec. Ik was er een paar km voor nog wel vanaf geraakt, maar met Osmand, een vergeten tunnel en een hoop braamstruiken langs een snelweg, ben ik er toch weer opgeraakt. Aan het einde bleek OSmand ook alle MTB routes in Istrie als fietspaden aan te merken waardoor de tocht naar de camping nog ruiger werd dan wat ik die dag al had verstouwd. Na 90 km nog even echt MTB-en met bagage was net de slagroom op het toetje. Ik kreeg bijna de slappe lach op het laatst als er weer een helling aankwam met van die rotsblokken en zo.

De camping was de ergste die ik ooit heb gehad. Ook de grootste. Lanterna heet-ie. Het was een stad. Duizenden plaatsen. Ik zag mensen die met de auto naar de wc werden gereden omdat het te ver was om te lopen. Vervelende Nederlanders met stroom die je laptop niet willen opladen. Live entertainment aan twee kanten, om 2400 uur precies afgesloten met vuurwerk. Ik moest de volgende dag vroeg weer terug naar Porec, om te kijken of ik met de ferry mee kon waar ik niet voor gereserveerd had. Dus ik lag er om 10 uur in met de wekker op half 6. Die boot vertrekt om 8 uur, ik moest nog wat fietsen naar de stad en dan nog kijken of er eenkaartje te husselen viel. Ik sliep om 12 uur en ik werd om 4 uur wakker. Daarna kon ik de slaap niet meer vatten, dus ik was al voor het alarm afging uit de veren. Tent afbreken, 15 minuten naar de 24 uur bewaakte receptie fietsen om te betalen, 28 EURO MOETEN NEERTELLEN VOOR EEN DOORWAAKTE NACHT, en snel de weg op naar Porec. Dit maal de asfaltvariant gekozen, wat niet helemaal lukte, want wat bij ons een weg is, is in Kroatie vaak onverhard.

Om kwart over 7 stond ik in de tickettoko en ze hadden nog plek voor een persoon en een fiets en dat kostte 63 euro. Ik had al een noodscenario bedacht omdat ik toch niet kon slapen, dat als het meer dan 100 euro was of volgeboekt, dat ik diezelfde dag terug zou fietsen naar Trieste. Ik had mazzel en ik had gevoel dat m'n inspanningen van de vorige dag op een of andere manier beloond werden.

De ferry van Porec naar VEnetie is eigenlijk bedoeld voor mensen die daar op excursie gaan. Onderweg wordt je doodgegooid met de mogelijkheden die er zijn en die er op neerkomen dat je per persoon nog eens 100 euro kwijtbent om de stad te zien. Ze vertelden ook dat Getto een Italiaans woord is dat in VEnetie bedacht is, hetgeen ik toevallig net voordat ik wegging in een boek had gelezen. Dus dan had ik eigenlijk dat boek wat dat betreft niet hoeven lezen, of die overtocht niet maken. Maar ja dat was mosterd na de vis.
De overtocht duurt 2 uur en 45 minuten, en fietsend doe je er denk ik een dag of 6 over, dus dat is lekker snel. Zelfs als de autistische bejaarde Nederlander voor je tot twee keer toe op je tenen gaat staan als hij zijn stoma moet gaan legen.

Ik was al twee keer in VEnetie geweest en het is niet een stad waar ze erg veel bijbouwen, nog, dus ik ben op zoek gegaan naar de Eurovelo 8. Na wat gepiel met laptop en mobiel aan de andere kant van die dam die naar het continent leidt, bleek dat die over een belachelijk drukke autoweg voerde. Ja, je mag er fietsen, maar nee, het is eigenlijk niet te doen.
Bij een benzinestation ben ik het weiland ingereden. Er schreeuwde iemand tegen me dat dat niet mocht vanaf het benzinestation, maar hee ik heb een Nederlands vlaggetje achterop me tas dus dan versta je dat allemaal niet. Het spoor door het weiland eindigde in een droge greppel en 1 metr 50 daarboven was er net iets ingezaaid en dus moest de Trektor met alle bagage 1 meter 50 omhoog geduwd/trokken/ploegd worden en toen langs het kantje en toen op een ander weilandveld en verderop was weg dus dat was het doel. Toen achter huizen met verdwaalde frisbees en begroeiing en jeu de bouleballen (plastic) en toen achtertuin van iemand en dan gewoon op je fiets stappen en door de poort naar buiten rijden. Er zat een vent in de voortuin en z'n bek viel open want ik weet zeker dat daar nog nooit iemand op een fiets met 30 kilo bagage was lagnsgereden. Zelfs niet als daar Trektor opstond.

Ik had Veneto niet in de Osmand en ik had geen Italiaanse simkaartenwinkel gezien nog, dus ik navigeerde op de kompasbel en de wereldkaart van Osmand. Vooral op de kompasbel, want ik wist dat de track van de Eurovelo 8 afbuigt ergens zuidwestelijk. Dus toen ben ik richting zuidwest gaan fietsen en toen kwam ik op de weg naar Padua dat hier anders heet. Die was een heel stuk beter te doen en er zat een simkaartenwinkel ergens bovendien. Ik had toen al bij een benzinestation waar ze geen kaarten maar wel pasta verkochten een wegenboek van Italie gekregen van een aardige serveerster die een tomtom had (of wel een simkaart). Dat was lief, want ze ging 'm helemaal uit d'r auto voor me halen en ze wilde er niets voor hebben. Het was een beste dag, helemaal toen me simkaart om 3 uur actief werd en ik de kaart met de campings kon downloaden voor Osmand. Hij voerde me dwars door het centrum vaqn Padua wat echt kicken was omdat ik eindelijk wist waar ik heen moest. Er zit een camping 10 km zuidelijk en ik hoop vandaar morgen de Eurovelo 8 weer op te pikken.

Dat jullie niet denken dat ik me verveel.

 

20-06-2015 19:54 :: WIndje, buitje, zonnetje

maar geen Eurovelo 8

De bedoeling was dat ik de Eurovelo 8 zou gaan bekijken voor de europafietsers, want de laatste donateur die erover heen was geweest had dat in 2010 of zo gedaan en die kwam bovendien van de andere kant. Zoals eerder vermeld werd ik gillend gek van het eerste stuk over zo'n rood stukkie op de kaart. Daarom had ik besloten om te kijken of het beter werd op de plek waar die weg van de kust afbuigt, bij Monselice.

Het antwoord bleek nee, het was nog erger want er stond een bord verboden voor fietsen. En voor zo ver ik het kon inschatten volledig terecht.

Misschien heb ik de verkeerde track; ik heb 'm geneerlaad van bikemap.net. Hij stuurt je bij Monselice een weg op waar je niet mag fietsen. Er was een reesfietser die een gaatje wist in de berm aan de overkant en vandaar ben ik Osmandsgewijs weer teruggefietst. Wat een afgang. Maar ja het blijft wel Italie, natuurlijk.

Ik kon naar Verona, dat ik leuk vind klinken, of naar Mantova, dat ook leuk klinkt, maar minder leuk dan Verona. Mantova blijft dichter bij de route, dus dat werd 'm. Was wel wat verder: 95 km en ik had al 25 gedaan. Maar het is helemaal vlak hier, en de beentjes zijn helemaal goed, dus dat was best te doen. De tent was nipt droog vanochtend bij vertrek. Er waren aardige Nederlanders op de camping met een caravan van 35 jaar oud. Heel schattig ding, en net zo oud als mijn tent, dus dat schiep een band. Een buitenband, denk ik. Voor een binnenband moeten ze je iets te drinken aanbieden, eigenlijk.

Onder weg naar Mantova scheen de zon, was ik me weer vergeten in te smeren want 's ogges was het bewolkt, had ik 6-7 beaufort mee en had ik de batterij op zuinig gezet om eens te kijken hoe lang Osmand het blijft doen als ik de hele dag navigeer. Dat viel niet tegen want we gingen vol weg en ik heb nu nog 40% er in zitten en ik heb 'm onderweg ook nog op niet zuinig gehad want ik dacht dat het scherm dan helderder zou zijn, maar dat scheelde niet zo veel.
Osmand stuurde de Trektor en mij langs allerhande wegen. Er is een fietspad in de regio Padua en dat heet de E2. Het is een rondje in die regio en niet heel lang, maar voor een Italiaans fietspad is het okee.

E2 fietspad Padua/Padova Italie

In me kaartenhouder zie je de pagina van het Routeboek van de Serveerster, dat die ochtend ontdaan is van de pagina's die ik meen te gaan fietsen. Pastte ook wat beter in de kaartenhouder; het ding ving gewoon idioot veel wind in oorspronkelijke staat. Met windkracht 7 mee en voor op het grootste blad en achter op het kleinste kransje liep de snelheid lekker op. Veel tussen de 25 en 30 km per uur. Osmand hield de route bij, maar stuurde me twee keer een openbare weg op waar een Italiaan halverwege een hek op had gezet met een bordje pas op de hond in het Italiaans. Cave canem. En videobewaking. Terwijl Osmand het een openbare weg vond. Dus dan zat er niets anders op dan omrijden.

Ik kwam ook nog op een overgang. Omdat ik daarvoor al op een weg had gefietst die echt helemaal was afgesloten met een groot hek, waar iemand een gat in had gemaakt waar precies een fiets met iemand ernaast door pastte, nam ik ook deze versperring met een korrel zout. Dus ik stond daar te wachten. En te wachten. Maar er kwam links niks aan, en er kwam rechts niks aan, dus ik vermoedde een stroomstoring zoals de dag ervoor ook plaatsvond en de hele kemping in het donker zat, en ik wilde 120 km rijden dus ik had geen tijd voor lanterfanten, dus toen zijn de Trektor en ik onder de bomen door het spoor overgestoken. En dat is gelukt, anders had ik dit niet zitten typen, nu, waarschijnlijk.

Bij de 60 km stop - ik stop om de 30 km meestal even - kwam er juist een verschrikkelijk noodweer overgedreven. Ik had een afdakje gevonden bij een zaak die badkamers direct van de fabriek leverde en ik zag, terwijl ik een broodje salami at, hoe het windkracht 8 werd en de Juventusvlag bij de overburen bijna van het balkon werd geblazen. Het stortregende. Het hagelde. De wind kwam van alle kanten. M'n sandaal werd een heel klein beetje nat. En toen scheen na een half uurtje de zon weer alsof er niets was gebeurd. Me nootjes waren op, het broodje was genuttigd, de salami was goedgekeurd (het verschil tussen goede en slechte salami is dat goede salami makkelijk z'n velletje uittrekt en dat het met slechte salami een verschrikkelijke kutklus is) en er was ook nog een banaantje naar binnen gegaan. De wind zat weer in de goeie hoek en hup daar ging het weer met de grote molen.

Er is niks aan hier, kwa kijken. Het is net zo plat als Nederland. Ik ga morgen kijken of de Eurovelo 8 hier een stukje verderop al van die snelweg af is - als ik op de kaart kijk denk ik van wel - en dan wordt het misschien nog leuker. Er schijnt hier ook een rivier te lopen ergens waar ik nog in wil piesen omdat hij de Po heet.

Dus dat zijn de plannen voor morgen. Nu heb ik weer de mooiste tent van de camping, want het is ook de enige tent op de camping. De camping van Mantua is onbemand en eigenlijk bedoeld voor campers. Die krijgen een ticket uit een automaat als ze er in rijden en met dat ticket kunnen ze de deur van het washok openmaken. Ik ben net geholpen door een aardige Hollandse mevrouw die de deur even voor me open maakte, dus ik ben schoon. Nou ja schoon. Campingschoon. Overigens mooi sanitair en obsceen veel heet water uit de douchekop.
Ik denk niet dat er iemand voor 10 uur komt aan wie ik wat kan betalen, dus dat compenseert wellicht die rotnacht op die kutcamping in Istrie.

Istrie heeft een leuk fietspad in de vorm van die spoorlijn, maar ik heb er niet ontdekt waarom iedereen Kroatie nou zo leuk vind. Denkelijk moet die Eurovelo 8 de andere kant op gereden worden om daar achter te komen. Hij gaat helemaal over de Balkan tot in Griekenland; misschien een leuk projectje voor als ik weer geld heb, ooit. Deze kant van de Eurovelo 8 is tot nog toe niet veel soeps, maar ik heb een voorgevoel dat dat morgen gaat veranderen...

22-06-2015 20:35 :: De Eurovelo 8

het mysterie ontrafeld?

Ik heb bewijs gevonden van het bestaan van de Eurovelo 8. Ik heb twee fotoos om het te bewijzen ook. IEdereen twijfelde er al aan, maar hij loopt dus inderdaad door Italie. Ergens. Een stukje.

Omdat ik alleen maar autoroutes vond als ik de Eurovelo zocht, was het prettiger fietsen als ik Osmand een stad opgaf die ongeveer aan de route lag, want Osmand houdt je zo veel mogelijk van die wegen waar ze met 120 een metertje langs je heen scheuren. Toch kan je er niet helemaal aan ontkomen, want het is wel vaak de kortste route.

Eergisteren vertrok ik dus van de kamping in Mantua naar Suzzara, een km of 22 naar het zuiden, omdat daar de track van de Eurovelo loopt. Volgens het boekje nou ja de telefoon volgt die route de rechteroever van de Po. Wie schetst dan ook mijn verbazing toen ik na een km of 14 - volgens de track 8 km te vroeg en op de verkeerde oever - het volgende bord zag staan:

jaaaa!

Ik denk dat het dezelfde sensatie is als je in ufo's gelooft en er dan op een dag eentje ziet. Misschien bestaat God ook wel. Dat gerucht gaat ook al een tijdje.
Zien is geloven. Alleen dit bordje stond niet waar ik het verwachtte. Misschien was er ook nog een Eurovelo 8 aan de andere, rechter, oever? Hoewel ik dus in mijn jeugdig enthousiasme meteen de Eurovelo 8 op was gereden - en dat was het eerste stuk waar ik meer fietsers dan auto's tegenkwam - was ik toch benieuwd naar het hoe en wat aan de andere oever. Na een km of wat kon je naar de overkant via een brug die bestond uit boomstammetjes die op bootjes lagen en een ongekende herrie maakte bij het oversteken. Er konden ook auto's over, maar als ik met de auto was geweest had ik denk ik wel omgereden. Aan de overkant was het ook weer mooi geasfalteerd en viel je van de ene fietsroute in de andere. Er was geen melding meer van Eurovelo 8; het laatste Eurovelo 8 bordje dat ik zag, zag er ook niet helemaal tof uit meer:

minder eurovelo 8

Ik bleek de Oglio te zijn overgestoken; de Po had daarvoor al een bochtje gemaakt. Maar het was prachtig fietsen op dit wat Oom Benjaminse een "autoluw fietspad" zou hebben genoemd. Er was ook een echt fietspad met gravel, maar als pro neem ik dus inmiddels asfalt. De Trektor en ik lachen om gravel na die spoorlijn in Istrie waar ik steeds de naam van vergeet.
Het ging maar door met leuke fietspaden. Er was sprake van dijkjes en als het geen 30 graden was geweest had je je in een Hollands Rivierenlandschap kunnen wanen. Ik was zo enthousiast dat ik helemaal de verkeerde kant op reed. Naar het Noorden, terwijl de Eurovelo naar het westen of zuid westen loopt daar. Ik was echt chaggerijnig dat ik terugmoest, want dit was fietsplezier.

Op de officiele Eurovelo aangekomen was het weer meer van hetzelfde. Ik pleurde Cremona in Osmand en die hielp me verder over best aardige paadjes naar de camping aldaar.
Het bewijs is geleverd: de Eurovelo 8 bestaat, maar ik had gewoon eigenlijk op die linker oever de bordjes moeten volgen om te zien waar die me heen hadden gebracht. Het blijft gek dat ze op kilometers afstand stonden van de plek waar ze volgens de officiele track hadden moeten staan.
Dit is een foto van de Po vanaf de Eurovelo 8. Elke keer als ik bij de rivier ben hoef ik steeds niet te piesen; dat is best sip want ik wil nog steeds echt graag in de Po plassen. Het was een van m'n hoofddoelen toen ik vertrok.

po vanaf eurovelo 8

Toen ik me tent had opgezet op de 0 sterrencamping van Cremona, kwam er een mevrouw vragen of ik mee wilde eten met haar en haar man. Ik had net de spaghetti opstaan, dus ik heb vriendelijk bedankt. Ze zei: "leuk wat je doet; wij zijn met die camper en ik voel me daar erg burgerlijk in". Je weet dan dat dat geen gewone Camperianen Voorportaal Des Doods zijn. Omdat ik nieuwsgierig was ben ik er na het eten even langsgelopen en toen hebben we de hele avond zitten praten. Dat was leuk, want alleen met de Trektor communiceren wordt na een maand ook een beetje suf, mede omdat hij weinig terugzegt. Maar het was ook leuk omdat het aardige mensen waren. De camper was van de broer van Ad die er zelf nooit in had gereden en 'm had willen verkopen, maar na de crisis was de markt voor campers ingestort, dus nu gebruikten zij 'm eigenlijk alleen maar. Ze vonden het interieur zo foeilelijk, dat ze alleen maar buiten wilden zitten. Mensen die dat soort statements maken, daar heb ik wel wat mee. Ik mag langskomen in Heusden, en het zou zomaar kunnen dat ik daar op de terugweg langskom, want de Oude Wegen gaan naar Maastricht dus dan zou ik kunnen doorsteken richting 010. tzt.

O ik heb de oude wegen gedepleepapierificeerd. Er lag voor een euro klam pleepapier naast toen ik klaar was:

oude wegen
Scheelt weer een kilo voor over de Apenijnen, dalijk. Dat blauwe is van het handdoekendroogding van de camping in Passau. Daar had ik er maar een van.
OMdat ik alleen maar hallelujaverhalen vertel over hoe goed het allemaal gaat en zo en omdat dit geen feesboek is zal ik nu ook eens even vertellen wat voor verschrikkelijks me allemaal is overkomen.


#1

Ik was op de camping in Bled een oudere Groningse meneer met een 4wieldrijf Subaru tegengekomen die ook aan duursport dee en die had me verteld dat kokosolie de nieuwe heilige graal voor duursporters is. Met kokosolie krijg je geen dippies gedurende het presteren. kokosolie heeft geen gal nodig om te verteren. kokosolie is in de aanbieding bij de Aldi. Kortom kokosolie is de nieuwe supervoed. Iedereen moet kokosolie op z'n brood ipv boter.
Toen ik de volgende dag in een supermarkt was, zag ik daar een best wel grote pot kokosolie staan voor maar 6 euro. In de supermarkt ziet dat er solide uit. Zoals gestold frituurvet, maar dan wit. Als het boven de 28 graden is, dan is het vloeibaar. Op die trail in Istrie van die spoorlijn waar ik steeds de naam van vergeet, liepen de temperaturen op tot boven de 28 graden. Ik had aanvankelijk nog wat van dat spul op me brood gesmeerd voor onder de kaas, en ondanks dat het echt niet te vreten is, troostte ik me met de gedachte dat ik geen dippies meer zou hebben nooit meer. De dag ervoor had ik dat ook gedaan, en toen was het 1 grote dip, dus ik twijfelde wel al een beetje.

Maar die dag ging alles als een speer. Bij de derde stop KWam ik er achter dat ik de dop er niet goed had opgedaan, dat het boven de 28 graden was inmiddels en dat die hele kelere pot was leeggelopen in me kooktas rechts voor. Godverdegodver. Kokosvet in me brander, kokosvet in het dingetje dat me pannetjes bijmekaar houdt, kokosvet in me plastikje waar het windschermpje voor de brander inzit, zelfs in het plastic zakje met de reservespaken zat kokosolie. En stinken, die zooi, gatverderrie.
Dat was het eerste dat echt helemaal mis liep.

#2

De dag na Istrie zat er een piepje in me voorvork van 58 euro. Als we over een bobbel reden deedie 'piep'. Dat verwacht je niet van een RST Capa van 58 euro, waqarvan 8 voor de losse vorkbuis. Vanochtend was die piep weer weg.

#3

Er zat een paar mm speling op de buitenkant van me achterwiel, dus ik heb de conus bijgesteld en nu is het weg. Ik kan dat in 1 minuut, tegenwoordig.

#4

Toen ik mijn Dexter tshirt uittrok na een dag zweten, scheurde het in aan de achterkant en nu heb ik alleen die achterkant gehouden om me ketting schoon te maken. 4 t-shirts was misschien toch al wat overdreven. Het was een fijn t-shirt, zolang het duurde en niet schuurde.

#5

Ik had een liter ijskouwe biologische volle melk achtermekaar opgezopen bij een supermarkt en toen had ik 2 dagen darmkramp. Ik drink nooit melk, eigenlijk, dus ik weet nu weer waarom. Ik had bij Ad en Annemarie kola gekregen, wat ik ook nooit drink, maar wat helpt tegen aandoeningen des darms, maar dat als bijverschijnsel caffeine heeft waardoor ik niet kon slapen voor 1 uur 's nachts. Wat ook niet hielp was dat er een feest in het aanpalende park was, waar een best aardige band speelde waarvan ik zelfs een nummer erg goed vond maar dat ze niet bij de toegiften nog een keer deden.

Die muzikanten die staan daar voor het publiek, en die denken er helemaal niet aan dat er misschien ergens anders ook nog mensen in een heel andere context meeluisteren. Ik vind dat ze die mensen eigenlijk meer bij zo'n optreden zouden moeten betrekken.
We hebben de communicatiemiddelen, dus waar wachten we op.

Dit waren zo maar wat rampen die me zijn overkomen onderweg.

Ik heb vandaag de route weer opgepakt volgens de GPX-track en eigenlijk de hele dag gevolgd. Het was niet echt heel leuk of zo, maar niet zo dramatisch als eerdere trajecten. povlakteEr zat een vrij lang gravelstuk over een rivierdijk bij die bij de Po-route hoort. Die boekjes had ik thuis gelaten, overigens, maar van wat ik ervan gezien heb is dat gedeelte in deze regio wel goed bewegwijzerd. Er mochten daar ook geen auto's rijden, maar dat houdt een Italiaan niet tegen.En zien we daar bergjes op de achtergrond? Ja daar zien we bergjes. Ik denk uitlopers van de Apennijnen.
Er zit een rare bocht in de Eurovelo, en ik denk dat die bedoeld is om het laagste stuk tussen Apenijnen en Alpen netjes aan te kunnen snijden. Maar ik weet zeker dat er deze week nog geklommen gaat worden. Dat zou wel weer eens tijd worden, want ik heb nu zo'n 500 vlakke kilometers in de benen en het wordt een beetje suf

.Ik zit nu op de camping in Pavia. De camp site waar Osmand je heenstuurt in Pavia is een Romakamp vol keffende kelerehondjes. Maar wel een camp site, inderdaad. De echte camping is 5 km buiten de stad, klein en best aardig. De beheerder mag om 10 uur naar huis; ik denk dat hij ambtenaar is. En hij gaat net weg. Want het is 10 uur. Bedtijd voor europafietserts.

24-06-2015 07:03 :: Een grote klamme deken

De dag van gisteren begon met sluierbewolking, maar de temperaturen liepen snel op naar 30 graden. Het was warm en benauwd de hele dag. De Eurovelo 8, zoals beschikbaar in GPX, bracht ons eerst 15 km Strada Provenciale met racende vrachtwagens en weinig vluchtstrook. Daarna werd het wat rustiger. Na 70 km kijk ik dan of er ergens een camping is in de buurt, maar er lag voor Turijn niets op de route, en Turijn was nog 85 km verderop.

De volgende stap is dan een stukje groen opzoeken op de Osmand met een supermarkt op de route. Ik had beide op een km of 10, dus afgezien van het zweet dat er niet kon worden afgedouched was wildkamperen de beste optie.

Ik was begonnen met eten koken alvorens de tent op te zetten; ik zat dicht bij de weg en er was een boerderij niet veraf en je weet nooit of er nog een verdwaalde local langs wandelt om je te vertellen dat wat je aan het doen bent, echt niet kan. Het bleef bij wat kettingzaaggeronk en geschreeuw in de verte, dus om half 8 stond de tent. Ik transpireerde als een idioot, mede omdat ik trainingsbroek en hoodie aanmoest wegens muggenalarm, maar lag wel om 8 uur al te pitten.
Om 12 uur werd ik wakker en heb toen een paar uur bosgeluiden liggen luisteren. Toen in het bos alles ook op 1 oor ging, ben ik weer ingeslapen.

Vandaag staat er een kort ritje op het programma; een camping in Turijn. De afgelopen dagen lagen de dagafstanden steeds rond de 110, maar vandaag ga ik me ervan af maken met een km of 70 en wil ik 's middags even in de stad gaan kijken.

Het bivac ziet er vanochtend zo uit: (die boom was lastig te verplaatsen)

bush italie

24-06-2015 16:24 :: Pissing in a river

goed nummer ook, afgezien van die gitaarsolo

Het  is gelukt. Soms zijn er van die momenten dat alles samenvalt. Dat je moet pissen midden in het centrum van Turijn en dat je dan over de Po fietst, net. En dan moet je nog net ook naar de oever kunnen, want vanochtend ging dat niet wegens drie meter brandnetels tussen mij en het water toen ik ook moest. Maar in Turijn kan alles.

Zo is er sprake van een Camping Villa Rey in OSM. En dus in Osmand. Die camping ligt op 3 km van het centrum van Turijn. Wat er niet bijstaat is dat dat de laatste 2 km 18% bergop is. En dat die camping al bijna een jaar dicht is. En alle bordjes gewoon laten staan, he, kutitaliaantjes. En ik was verkeerd gereden ook nog, verder bergop. Een paar km. Als je bovenkomt vertelt de overbuurvrouw dat het klopt wat er op het bord staat, namelijk dat de boel chiuso is. Maar ze zegt er wel bij dat je voor een nachtje in haar tuin mag als het echt niet anders kwam. Het was net 2 uur en ik had gehoord van een andere camping, 15 km ten noordwesten van Turijn, dus daar sta ik nu. Het is de meest stomme camping waar ik ooit op heb gestaan. Er staan 100000 campers en caravans, maar die zijn gestald. En dan is er nog een grasveldje met een hek met drie bomen waar je je tent kan opzetten. Het ziet er zo uit:

camping bella torino

Links sta ik, rechts onder de andere boom staat een stel uit Quebec met een Franse huurauto. En onder de boom in het midden staat dus die huurauto. Er zijn twee containers waar je in kan doezen en poepen (niet in dezelfde). Onderweg is me weer allerlei geks overkomen. Dit bord bijvoorbeeld, o nee dat is nog een foto van gisteren:

cairo noord italie

Niks verbaast me meer met die Eurovelo 8, maar dit bord was wel buitencategorie. Vanaf deze camping is het listig om even naar de stad te fietsen - van die andere die dicht is ook, trouwens - dus ik zat om drie uur in me Monarch Alite stokbrood met gluteloze hypoallergene salami ter waarde van 7,70 euro te eten. Had ik even niet goed opgelet in de supermarkt. En ik heb de derde halve kilo tiramisu deze week gekocht. En maar afvallen. Ik hoop dat al dat ouwemannenvel nog strak trekt, ooit. Ik zie eruit als een lege aardappelzak, ondertussen, maar dan met bruine armpjes en beentjes.

De Eurovelo 8 is nog 830 km, zegt Osmand. Dat is tot Montpellier. Ik had thuis gekeken en volgens mij doet de Eurovelo 8 de route die bekend is als de Gorges door de Provence. Dat zag er kwa plaatjes leuk uit; ik kan haast niet wachten tot ik Noord-Italie achter me heb gelaten. Ik denk niet dat ik hier nog een keer voor de lol terug zou komen. Of voor iets anders.

Ik zal morgen het opmerkelijke verhaal van Ali Mentari vertellen dat ik onderweg uit verveling heb bedacht. Bij gebrek aan beter nog een plaatje van de camping de andere kant op. Die bergen zijn Alpen denk ik. Er staat niets op, verder.

alpen bij turijn

25-06-2015 17:56 :: Het Druiven Dillemma

Langs de weg hier groeien druivenstruiken. Planten. Bomen. Dingen. Nou hangen er groene balletjes aan. Dan kan het zijn dat die druif nog niet rijp is. Als het een blauwe druif is. Maar als het een groene druif is, dan zoudie wel rijp kunnen zijn, maar klein uitgevallen. Er is maar 1 manier om erachter te komen, maar die heb ik nog niet geprobeerd.

Vandaag had ik Osmand een camping bij de Eurovelo 8 route laten zoeken op een km of 100 van Turijn. Hij had er eentje gevonden; anderhalve km van waar ik nu zit. Onderweg ben ik de officiele Eurovelo twee keer gekruisd en heb er nog een stukje opgezeten ook.
OSmand begon een beetje suf met een Strada Provenciale, maar na een km of 15 zette-ie me ineens op een voormalige spoorlijn die was omgetoverd tot 20 km fietspad. Ik hoefde 20 km niet op me mobiel te kijken, want het was gewoon het pad volgen. De laatste keer dat ik dat had, was op de Afsluitdijk, twee jaar geleden.

fietspad onder turijnHet was voor Italiaanse begrippen gewoon geweldig. Het loopt parallel aan de Eurovelo, een paar kilometer oostelijk. Als ik een Euroveloitaliaan was, zou ik de Eurovelo over dat fietspad doen in plaats van over de SP-huppeldepup waar de officiele route nu over gaat samen met al die overbeladen vrachtwagens en die struiken die over de witte streep aan de zijkant van de weg groeien.

Daarna stuurde Osmand met door de Italiaanse Betuwe. Overal boompies, struikjes, dingessen met appels en kiwi's. Rooie appels, groene appels, maar alleen groene kiwi's. Er liepen stroompjes voor irrigatie langs de weg en ik had al het gevoel dat ik een tijdje naar boven fietste, maar aan die stroompjes en de snelheid waarmee het water stroomde was dat heel duidelijk te zien. Op een kruispunt van stroompjes en wegen heb ik me sandalen uitgedaan en heb ik me grote zweetvoeten in het water gehangen. Banaantje erbij, en je fietsdag kan eigenlijk niet meer stuk.

Ik had al verteld over de allerstomste camping ooit, maar er was een voordeel: in lege campers zitten geen kinderen die om half acht huilend wakker worden omdat ze over Ali Mentari gedroomd hebben. Dus het was wel een erg RUSTIGE camping.
Er was geen brood op de kamping, dus dat heb ik verderop gehaald bij de Oase der Granen. Ik wete niet meer precies wat het in het Italiaans was. Ik kocht er een stokbrood dat zo groot was dat ze het spontaan doormidden zaagde voor me. HEt ging in een gigantische papierenzak en het werd per gewicht afdgerekend. Ik was 2 euro kwijt, en het is het lekkerste brood dat ik tot nog toe heb gegeten onderweg.
Ik doe er tegenwoordig tonijn in olijfolie op, want olijfolie is ook handig als je lang moet fietsen had ik begrepen van die ene Groninger met die 4wieldrijf Hyundai op de camping bij Bled zie hieronder ergens, want het levert lang energie.
Je kan mij echt alles wijsmaken wat voeding betreft. Ik heb alleen geen kokosolie meer gekocht. Wel een Cornetto Royal, nog. Bij Ali Mentari een stukje terug. Aan de overkant was een kerk en er werd net een kist in een begrafenisauto geschoven. Dus dat heb ik eens ijslikkend bekeken. Ik dacht eerst dat die enge mannen in die verkeerde pakken van de mafia waren of zo, maar die hoorden bij de lijkwagen. Er was best wat volk. Ik realiseerde me pas toen ik wegfietste dat ik weliswaar in stemmig zwart tshirt was, maar dat de tekst "ASESINOS CEREALES" misschien een beetje onpasselijk was.

De camping die ik voor vandaag had bedacht ligt op een km of 15 van de route, landinwaarts. Alpinwaarts, eigenlijk, maar ik had al gezien dat de weg erheen een riviertje volgt, dus ik dacht dat er niet geklommen zou hoeven worden die kant op. Dat klopte; de weg erheen stijgt heel geleidelijk. Punt is alleen dat ik anderhalve km voor de camping een leuk weggetje zag, en dat ben ik toen ingereden. Zo ben ik. Als ik een leuk weggetje zie, dan rij ik daar graag in. Dat ging wat minder geleidelijk naar boven. Ik stond juist op het punt om om te keren en naar de camping te rijden, toen ik een inhammetje zag, waar wat uitgerukte halfverbrande boomwortels lagen te liggen. Erachter liep een beekje, en aan de overkant ervan heb ik een vlak stukje gevonden. Ha! De weg is niet heel druk, maar ook niet heel ver weg van waar ik me tent wil opzetten. Ik denk niet dat hij straks van de weg gezien kan worden, want hij is uitgevoerd in natuurgroen. Dat moet je die ouwe van Perrysport toch nageven: die groene tenten, dat was echt een vondst. Tegenwoordig verkopen ze er alleen maar veel te dure schoenen.

Het verschil tussen wild kamperen en tam kamperen is dat je bij tam kamperen stromend water hebt, MAAR DAT HEB IK HIER LEKKER OOK. Dus daar ga ik straks nog even inzitten met m'n kleffe wielrenbroek die ik maar weer eens uit de tas had getrokken wegens rauwe reet gisteren. En wildkamperen is ook beterkoop dan tam kamperen. En Danny de Boekhouder heeft net bevestigd wat ik al vreesde: ik krijg NIKS terug over 2014, dus ik word nu eigenlijk door het belastingstelsel gedwongen om me in beken te wassen.
Er is veel ellende in de wereld waar ze in Den Haag echt helemaal geen weet van hebben.

Een ander belangrijk item is dat ik samen met de vegetarische glutenvrije salami (die ik heb weggegooid want hij beschimmelde) een flesje anti muggen spul had gekocht en dat werkt als een tiet. Dat had ik eerder moeten bedenken, maar ja ik ben niet zo snel. Ik zit nu in me korte broek en ze zoemen om me knie maar ze durven er niet op te gaan zitten. Beetje wat ik ook heb bij hele mooie vrouwen, maar misschien zijn dat heel verlegen muggen, alpenmuggen.

Dus ik zit 113 km onder Turijn, nu, en als je op de kaart kijkt dan zie je wel dat ik er vandaag een aardig klapje op heb gegeven. Het was een toffe fietsdag. En met een beetje mazzel heb ik morgen de laatste Italiaanse nacht.
Dan kan ik overmorgen eindelijk couscous met groenten in van die blikken kopen - toch wel een van de belangrijkste redenen dat ik graag door Frankrijk fiets!

26-06-2015 19:37 :: Zeealpen

Ik had al zo'n vermoeden, maar nu weet ik het zeker. Er bestaan zeealpen en daar ben ik vandaag doorgefietst. Alpi del Mare, staat er op de bordjes hier. Maar eerst ben ik wakkergeworden om half acht. En toen heb ik bedacht dat er nog een ander verschil is tussen wild en tam kamperen; bij tam kamperen heb je WARM stromend water. Daar kwam ik vanochtend pas achter, en ik realiseerde het me net, in de douche. Het bordje dat de warme douches in het ander toiletgebouw zijn hangt op de WC-deur. De WC deur aan de andere kant van het toiletgebouw. Waar ik pas later kwam. Dus ik had koud stromend water in de does op een tamme kamping .Maar het was hartstikke lekker na vandaag.

bush2 italieBij het inpakken ervoer ik een ramp. De stekker van me dynamo was van me omvormdraadje af. Verdwenen. Zoek. Pleite. Niet in de tent. Waar dan? Buiten de tent! Tussen de blaadjes van de afgelopen 6 herfsten die hier zijn opgestapeld en waar ik heel aardig op had geslapen. Paniek lag op de loer. De dynamo laadt tegenwoordig dan niet de telefoon direct meer op, maar hij bedient wel een accupackje van 2200Ma dat ik in Kroatie had gekocht voor 12 euro of zo om te kijken wat het doet. Je kunt het opladen per laptop en per dynamo. Een dag fietsen is 60% vol of zo.

Als niets meer helpt, in dit geval kortsachtig zoeken gedurende het ontbijt, dan wordt het tijd om na te denken. De telefoontas was er afgetrokken toen alle tassen van de fiets waren. Maar waar stond de fiets toen? De fiets heeft op 6 verschillende plekken gestaan voordat de tent stond. Keer 6 herfsten is 36 plekken. En ik wist het niet meer precies, ook. Ik denk dat ik een half uur heb lopen zoeken. En vlak voordat ik wegging besloot ik nog 1 poging te doen en TOEN VOND IK 'M! Waaaaaahoe! Het zijn echt hele kleine dingetjes en uitgevoerd in zwart en grijs  net als blaadjes van 5 jaar geleden. Dat was een goed begin der dag. Er was nog brood en kaas en een halve liter water van de Ali van de vorige dag. Mijn eerste stop was dan ook bij diezelfde Ali om nog een fles van anderhalve liter erbij te kopen. De begrafenis was inmiddels afgelopen en de klokken luidden ook niet meer.

Wel stopte er een wielrenner toen ik naar buiten kwam met m'n fles van 59 centen die z'n bidon bij het fonteintje aan de overkant van de straat vuldde. Dus dat heb ik toen ook maar gedaan. Die fles van 59 cent is wel beter dan de oostenrijkse fles waar ik nog mee rondfietste, want deze is blauw en blauw water dat geeft je toch eerder het vakantiegevoel. Dus ik ben er niet heel boos over dat ik dat fonteintje niet had gezien.

Ik had een camping bij de officiele Eurovelo 8 route gevonden die volgens Osmand op 90 km lag. Het bleken er exact 100 toen ik aankwam. De eerste 60 hadden wat klimmetjes tussendoor, maar weinig schokkends. Ik kwam door Cuneo en Osmand was zo vriendelijk om met het hele oude centrum te laten zien. Mooi, daar. Pas daarna werd het naar.
Er was een klimmetje naar 700 meter dat me volledig sloopte. Er is toch maar een bepaalde afstand die je beentjes kunnen verstouwen als het echt steil wordt. In de kleinste versnelling was ik al stuk gegaan in Oostenrijk - zie beneje hieronder -, maar deze klim was veel langer en steiler. En warmer, ook. Om de paar meter stond ik te vloeken in de schaduw. Ik was totaal verzuurd en dan weten ze je te vinden hoor, die Italiaanse vliegen. En het was op het heetst van de dag. Vijf dagen geen regen meer gehad. 25 stalen rotsharingen van de Aldi achterop. Het zweet kabbelt door je bilspleet. En me reet was al rauw. Ik had ook gewoon op een kantoor ergens kunnen zitten. Met een geblondeerde secretaresse die met de baas flirt. Maar nee hoor er moest zo nodig weer een stuk gefietst worden.

De oplossing kwam pas toen ik een auto hoorde naderen en ik geen watje wilde lijken, dus in ieder geval op me fiets wilde zitten. Als die auto dan als maar de hoek niet omkomt, probeer je zo langzaam mogelijk te fietsen. 4 km/uur en dan niet omvallen. En dat ging goed. Ook toen die auto voorbij was bleek ik die cadans wel vol te kunnen houden. Godverdomme wat was ik blij dat ik boven was. Nog 25 km zei Osmand. Ik zag alleen maar bergen om me heen. Kut, denk je dan, niet aan denken.

Daarna was ik in 3 minuten weer op 400 meter. En dan weet je beneden al dat er maar een uitgang is, en dat is de weg omhoog. Deze volgende klim was iets geleidelijker en die kon op de een na lichtste - de 28-28. Met een stabiele 6 km/uur scheurde ik omhoog. Als je cadans goed is, dan deint je voorvork ook niet mee.
Boven stond Osmand op 970 meter, maar het had me minder moeite gekost dan die eerdere klim. Het stoppen was alleen voor drinken, en niet uit ademnood. Deze had ook haarspeldbochten, en die andere was meer een frontale aanval op de zwaartekracht. Naar beneje dee ik me gulp open voor de doortocht. Ik was vergeten om 'm dicht te doen, merkte ik op de camping. Daar moet ik beter op gaan letten.

Daarna kwam de Osmandroute op de Euroveloroute, en dat was allemaal middenblad werk. Dus morgen ga ik niet meer eigenwijs doen en de kortste weg van Osmand volgen, maar de kronkelige van de Eurovelo, want die gaat om bergen heen ipv er dwars overheen. Vandaag ben ik dus 100 km naar het oosten gefietst; de kant waar ik niet heen moet. Ik denk niet dat dit me laatste nacht in Italie wordt; Monaco is nog best een stukje.

Het verhaal van Ali Mentari is ietwat verzet wegens gisteren geen stroom en vandaag te afgeragd. Maar het zit er aan te komen. Beloofd!

28-06-2015 19:18 :: Zeealpen part2

Alpen zijn vooral boven

Zo hehe. Ik zit. Eigenlijk zit ik de hele dag al. Ik ree om 7 uur al en ik was hier om 6 uur. Hier is Nice, Frankrijk. Vanochtend was bush, Italie, zonder mobiele dekking dus ook geen web. Ergens voorbij Badalucco; ik heb geen idee hoe dat er uit ziet zag of zal zien. Ik was veel te druk met bergop fietsen.

Waar was ik gebleven? Calizanno op de camping met restaurant. Stond echt een bordje aan de weg: Restaurant Laghetti bij camping Laghetti. Ik bestelde frites en pollo en ik kreeg een half bord patat en 8 kipnuggets. Hm lekker. Kipnuggets. Ik geloof niet dat ik die ooit had gegeten, mezelf kennende. Eergisteren dus wel. Gelukkig had ik er ook de allerduurste salade bij besteld, dus er kwam ook nog wat versachtigs naar binnen. De camping was een nulsterrencamping, maar iemand had er in een vlaag van corruptie 2 opgeplakt. Ik denk vanwege die uitstekende kipnuggets.

Ik had de enige en mooiste tent op de camping, verder enkelt vakantiecaravansvastestaanplaatsenmetnaanbouw. Ik ree om 10 uur naar de bakker en door. Ontbijt in de berm. Groetende wielrenners. En toen naar 900 nog een beetje. En toen naar beneden naar 51 of zo.
HEt punt met afdalen is dat je terwijl je naar beneden suist, je al weer zorgen maakt over al die meters die je straks weer opmoet. Ik had op het hoogteprofiel gekeken en het lag zo max rond de 900 wat ik gezien had. Maar vanaf die 51 meter ging het naar 1100 nog wat. Had ik zeker niet goed gekeken. En je kan er de klok op gelijk zetten: daarna gaat het weer naar beneden. Je weet alleen niet wanneer, als je aan het klimmen bent. Dus verstand op 0 en blik op de grond direct voor je. De putjes in het asfalt, de kuilen, de sinkholes. Het blijft wel Italie. En daar moet je dan met 6,5 km/uur omheen rijden.

Onderweg zie je dan af en toe ook dingen.

view italieHelemaal beneje ligt een dorpje en als je daar boven staat dan denk je: zo dat is ver weg . Maar als je dan over de top bent, dan sta je er ineens in een paar minuten. Beneje. met allemaal bergen om je heen.

Om een lang verhaal kort te maken: omhoog met 6 km/uur naar tussen de 950 en 1180 en dan weer naar beneden met max 40 want er liggen tegenliggers en slecht wegdek op de loer. Die eerste afdaling na Callizano mocht er best zijn, trouwens. Daarna dus klimmen naar 1180 en toen afdaling en toen weer klimmen en toen was de dag al weer op.

De dichtstbijzijnde camping lag in Frankrijk; dus om half 7 voor twee dagen proviant ingeslagen bij een Ali Mentari (er zat een zondag aan te komen) en toen maar kijken wat de Eurovelo 8 aan slaapplaatsen in petto had. Traptraptrap naar boven. De weg is uitgehakt in de berg. Geen ruimte links, geen ruimte rechts. Her en der olijfboompies op de hellingen. Shit. Traptraptrap. Een paadje naar beneden. Stoppen. Kijken. Huis. Hond slaat aan. Opstappen. TRAPtraptrap. Olijfboompjes. Olijfboompjes? Traptraptrap. Hee. Zou daar een tent bij passen, daar direct boven de SP54? Effe kijken. Die olijfbomen groeien op terrasjes; misschien past de tent er net bij. Tassen eraf. Tassen 4 meter naar boven slepen. Trektor naar boven slepen. Bijna omgelazerd. Toettoet er komp een auto de bocht om. Trekkuh! Pff net gelukt.

bivak italie olijvenboomDe weg loop er 4 meter onder, maar niemand kijkt er omhoog, dank zij het typisch Italiaanse wegdek en omdat het tussen twee bochten zit.
De buitentent heb ik ingepakt gelaten en de haringen ook. De binnentent moet de muggen weren en hij is opgehangen met een touwtje dat weer aan de spin hangt die twee takken naar elkaar trekt. Er kan gekookt worden, er kan afgewassen worden en we blijven ongezien. Ik realiseer me dat er geen plan B is voor het geval het gaat regenen. In m'n muggenbunker kijk ik een aflevering Orphan Black op de laptop en dan slaap ik tot 6 uur.
Omdat er geen haringen en buitentent hoeven te worden opgeruimd, maar wel tassen en fietsen naar beneden moeten worden gesleept, zit ik om 7 uur op de fiets.

De klim gaat verder waar ik gisteren was gebleven. Er volgt een SP 6 met een bord dat-ie vanaf km 24 is afgesloten. Maar dat 'afgesloten' in Italie dat kennen we onderhand. Ik heb geen idee wat ik zou moeten doen als het echt zo is; de Eurovelo 8 track is mijn heer en heiland. Ik wordt ingehaald door een wielrennert. In mijn beste Italiaans vraag ik of de weg is afgesloten. Hij maakt een zozo gebaar. Een beetje dus. Hij vraagt waar ik vandaan kom (Holland) en waar ik heen wil (Nice) en hij geeft me al fietsend een hand en rijdt verder. Dat is handig, want als het echt afgesloten is, dan komt-ie wel terug en dan weet ik ook waar ik aan toe ben zonder dat hele stuk naar km 24 bergop te doen. Maar hij komt niet terug. De betonblokken op de weg laten een opening voor een fiets en ze hebben ook een doorgang bij de werkzaamheden vrijgehouden voor fietsers.

Ik had eerder bedachtd at de Eurovelo 8 om bergies heen zou rijden en niet eroverheen, zoals Osmand, maar dat is gelul. De Eurovelo 8 gaat gewoon keihard omhoog. En omlaag. Het is zondag, dus ik wordt nog door een stuk of 10 andere wielrennerts ingehaald. Een enkeling steekt zijn duim op als hij me passeert. Bovenaan staat een groepje van 5 renners te juichen als ik aankom. Die 25 rotsharingen van de Aldi dwingen respect af.
Tussen mijn benen voel ik de Trektor glunderen. Dat is een beetje rare zin als ik 'm zo eens teruglees, maar het is toch echt waar.

glunder trektor

Dan gaat het naar beneden. En weer wat omhoog en dat nog 20 keer. En dan staat er ineens een bord Ventimiglia. Ik had verwacht nog minstens een keer naar 1200 meter te moeten klimmen, maar dit lijkt op beter te duiden. En verdomd. Het gaat naar beneden, en niet zo'n beetje ook. Het gaat belachelijk steil naar beneden Het gaat zo steil naar beneden dat ik bang ben over de kop te gaan. Bij wijze van spreken. Er zijn echte mannen bezig om aan die kant omhoog te fietsen. Ze gaan he-le-maal verrot, en ze hebben geen kilo te veel bij zich. En dat is dus eigenlijk het begin van de Eurovelo 8 in Italie. Nou ja 20 km van Ventimiglia.
Ik denk dat die Italianen eigenlijk helemaal niet willen dat je op die Eurovelo 8 gaat fietsen. Bij Venetie droppen ze je op een snelweg, en aan deze kant laten ze je tegen een muur rijden.

Aan het eind van die afdaling gaat het op de grote molen richting kust langs de rivier. Dan is er een McDonald met Wifi in Ventimiglia, wordt er nog wat gebeld naar Holland om de belminuten op te maken en als de kaart voor de Provence is gedownload kan de simkaart bij het grofvuil. Het is zondag, dus geen verse te vinden.
Dan moet Monaco getrotseerd worden. Dat gaat goed met de Osmand totdat hij je een tunnel instuurt midden in de stad. In een tunnel werkt je GPS niet. En in de tunnel zijn drie afslagen en na die tunnel nog een tunnel met twee afslagen. Waar moet ik heen? Ik weet het niet. Uiteindelijk heb ik alle combinaties geprobeerd, keek op Osmand als ik eruit kwam en steeds was het fout. Daarom ga ik het nu even opschrijven hier. Als je de Eurovelo 8 in Monaco volgt van oost naar west dan moet je in die tunnel de bordjes naar de peage voor Nice volgen. Dat slaat nergens op, dus vandaar dat ik die optie als laatste probeerde, maar jet werkt wel. Toen ik die tunnel uitkwam - het ging omhoog en met 7 km/uur terwijl het een ontzettende pokkeherrie is - was er een tankstation met een aardige mevrouw die ik totaal bezweet en kennelijk ietwat verwilderd aanstaarde na een nacht in de bush plus een middag in het tunnelsysteem van Monaco. Ze bood me spontaan het gebruik van het toilet aan om me op te frissen. Hetgeen ik dee.

Voor je de snelweg opgaat, is er nog 1 klein klote afslagje naar een provinciaal Frans weggetje en dat moet je dus hebben. Daarna moet je nog ergens afslaan, maar dat heb ik gemist, maar ik zag op de Osmand, dat dit korter was. Maar wel weer omhoog. En dan weer naar beneden, tot aan de boulevard van NIce, waar een marathon werd verlopen. Die Boulevard is 8 km lang, dus 5 keer heen en weer en je bent de bink. Al het autoverkeer was er verboden, dus dat was lekker doorkachelen want alle stoplichten stonden op oranje en er was geen verkeer.

En dan ineens dat bord met de naam van de camping die je de dag ervoor al in de Osmand had gezet als bestemming. Na 10 uur fietsen en 115 km op de klok een camping met een zwembad aan de Eurovelo Huit vinden voor een christelijke prijs. Dat vraagt om een rustdag, die ik sinds Bled (Slovenie) niet meer heb gehad.
Bovendien moet er een simkaart gescoord en nieuwe Bristol sandaaltjes, want de linker hebt het gisteren onderweg naar de 4 meter hoger gelegen olijfboom begeven.

29-06-2015 20:39 :: Rustdag!

50 km gereden

Ik heb een simkaart die geen internet wil doen. De rest van de aanschaffingen ken visueel.

couscoussandali

toffe fietsbosnier:

one less fixie sticker

30-06-2015 19:07 :: NOG een rustdag

he getver wat naar

Omdat de telefoon geen internet dee wegens ontoereikende simkaart was het vanochtend om 8 uur naar de winkel fietsen, 8 km verderop. De winkel ging pas om 10 uu ropen. Ik was als eerste aan de beurt. MEn fronste, men overlegde, men voegde wat toe en voila. Internet. Ik heb ze gevraagd om het meisje dat me gisteren had 'geholpen' te slaan als ze weer op de werkvloer kwam. Ze moesten lachen. Ik was toch echt wel serieus.

Want nu was ik om half 12 pas terug met ontbijt boodschappen en toen vond ik het t elaat om op te breken en naar de volgende camping 80 km verderop te rijden. HEt leek ietwat besluierwolkt, dus ik dacht weet je wat we gaan naar het strand. Want dan verbrand ik niet meteen helemaal levend door die sluierwolken.
Toen ik er goed en wel lag, lostte die sluierwolken als dinges voor de zon op en voila: ik constateerde net na het doezen dat het Grote Vervellen al is begonnen. Op het strand kon je niet lopen sonder sandaaltjes want je voetjes werden er acuut gesteengrild. Er was wel een overdaad aan zout water. Dat was alweer twee jaar geleden dat ik in de Mediterranee had gesparteld. Corsica, mensen. Wat een eiland! De Cote Azur is echt suf vergeleken met Corsica. Als ik nou naar Nice rijd kan ik daar de boot nemen. Ik denk er even over na, nog. Volgens mij kan dat vanuit Montpellier ook nog.

De buren op decamping moeten morgen met hun fietsen terug naar Nederland. Vanaf het vliegveld naast de telecomshop. Ze hebben alle ruimte naast hun tent volgepakt met inpakmateriaal. Dozen. Piepschuim. Tape. De overbuurman van de overkant kwam helpen om het rechter pedaal los te krijgen. Hij had het al eerder gedaan, zei hij. Ik ga me daar dan niet mee bemoeien; het is een Koga en voor je het weet zit er een scheur in het frame en dan heb ik het weer gedaan. [UPDATE: ik heb stomtoevallig eind januari 2016 de riemaandrijving van deze Koga vervangen, maar ben vergeten de snubber terug te zetten. We hadden geen telefoonnummer, dus mochten jullie dit ooit lezen: hij ligt er [nu] nog!] Ze waren heen komen fietsen uit Gouda, hetgeen ook best een stukje is. Maare zij had een Gazelle met middenmotor en de meeste bagage. "Zonder middenmotor heb ik geen vakantie",  had zij haar echtgenoot laten weten. Dat zou nog wel eens een trend kunnen worden in trekkingland.

Een tent verder zat vanochtend een blondine naast een MTB stokbrood te nuttigen. Ik hoopte dat die andere MTB van haar vriendin was, maar die was van haar vriend. Ze kwamen uit St Petersburg. Hoewel: ze waren wel naar Milaan gevlogen. Dan nog hadden ze een kutstuk door de Alpen gehad ook. In 1982 was dat nog ondenkbaar. Waar blijft de tijd?
Stukje verderop een NEderlands stel met een caravan dat er al 6 weken staat. Wordt meteen herkend als Rotterdammer en moet gaan zitten. Of ik rose wil (nee). Iets anders is er niet. We praten over koetjes, kalfjes en of ik het niet eenzaam vind alleen met de fiets (nee, ik praat veel met 'm. Ja maar hij trekt z'n bek niet open tegen je. Nee, maar hij ken wel erg goed luisteren.) Ik leer iets heel belangrijks. Rotterdammers eten hun vlees als eerste, want als de bommen vallen heb je dat vast op.
Dichter bij huis kun je niet komen, aan de Cote Azur.

Het punt wat me momenteel sterk bezighoudt, is of het satanistisch is om Santiago de Compostella de andere kant op te doen. Je hebt dat ook met LP's gehad een tijdje. Als je die de andere kant opdraaide dan hoorde je allerhande satanistische boodschappen. Ik ga de Oude Wegen de verkeerde kant op doen; dat lijkt me vergelijkbaar. Mijn Goegelengel kwam met deze suggestie en het laat me nu niet meer los. Ik ben er nog lang niet, maar die katholieken kennende is de aandrang, de intentie, al genoeg om voor eeuwig iets ergs te doen te krijgen.
Ik ken maar 1 theoloog, maar ik weet niet of hij mij nog wil kennen. Ik ga hem emailen kijken wat er gebeurt...

01-07-2015 16:34 :: Eurovelo huit

in Frankrijk

Cagnes sur Mer heette dat dorp. Ik zei Nice, maar dat ligt iets verderop. Het waren drie fantastische dagen. Nou ja,drie nachies als we die van vandaag meetellen. De buiurvrouw was .om 4 uur wakker want ze moest piesen. Dus dan gaan de teenslippers aan en dan is het FLIPFLOPFLIPFLOP-KRRRRKRRRKRRKRRR-FLIPFLOPFLIPFLOPFLIP-KKKKKRKRRRRR over het grindpaadje naar de plee. De hele camping lag meteen te steunen en te zuchten en te hoesten. Ik denk dat teenslippers na 20:00 gewoon verboden moeten worden op campings.

Ik kon zelf niet meer in slaap komen. Ik wilde vroeg weg, maar om 6 uur opstaan zat niet echt in de planning, maar ik was het zat in me slaapzak De mevrouw van de receptie had gezegd dat het warm zou worden vandaag, dus het leek me handig om vroeg weg te gaan. Ik zat om 7 uur op de fiets richting de Eurovelo 8 zoals aanwezig in mijn telefoon. Dat ging goed. De buurman aan de andere kant was al met z'n reesfiets die kant opgeweest en die had gezegd dat het nogal omhoog gaat.

Dat klopte in zoverre dat de Col de Vence, die op het programma stond, een nogal lange aanloop kent alvorens op 1000 meter of zo te eindigen. Het was een kilometer of 15 omhoog. Om kwart voor 8 werd ik ingehaald door een montere francaise op leeftijd op een reesfiets, die van alles wilde weten. Als ik dan wat terugzei corrigeerde zij m'n Frans. Dat was prettig, want bij de Alliance Francaise laten ze je fors betalen voor conversatielessen en hier werd ik alleen kortademig van. Ik ben toch al geen fan van klimmen uit de slaapzak, maar ik had bovendien nog niet ontbeten.

De avond ervoor had ik ontdekt dat ze patat hadden op de camping. Met mayonaise. En je kreeg echt heel veel voor weinig. Veel vet goor en duur. Dat is een toffe plaat. De bassist heet Jos. Wat zou daarvan geworden zijn? Afijn. Ik had er zoveel mayonaise opgegooid dat ik naar binnen moest om om een vork te vragen, want met blote handen was het niet meer te doen. Dus ik dacht vanochtend ik hoef niet te ontbijten. Maar ik kreeg me toch een honger tijdens die klim. Niet normaal. Ik had wel een baguette gekocht al voordat ik het dorp uit was, dus die heb ik toen voor de helft op zittren eten met wat Leerdammer, die hier ook gewoon Leerdammer heet.

Het duurt nogal even voordat je boven bent op de Vence. In de tussentijd komen de vliegen op je af als op de stroop. Italiaanse vliegen laten je gaan als je 10 km/uur rijdt, maar niet de Franse vliegen. Die teisteren je minimaal tot de 17 km/uur. Ik had er echt een hele berg om me heen; ik voelde me dat ene jongetje met dat dekentje uit die strip van Charlie Brown. Linus heette die geloof ik. Die had ook altijd een paar vliegen die om 'm heen vlogen.
Wat ook kan is dat al die vliegen mee waren genomen door de wielrenners die mij inhaalden en dat ze dan dachten dat ik makkelijker was om op te landen omdat ik minder hard ga. Dat gezoem is het vervelendst. Ze willen ook allemaal op m'n oorlel landen, de hele tijd. Ik weet niet wat dat is. En als je dan uithaalt dan hoor je een kwartier alleen maar gesuis aan die kant plus dat je daarna de berm inrijdt en volledig je cadans kwijt bent.
Klimmen is vooral ook vliegen leren negeren.

Van 0 naar 900 nog een beetje, en toen weer 300 naar beneje, later weer 400 omhoog. Ik geraakte al doende op een vlakte waar nog wel wat bobbeltjes inzaten, maar die verder redelijk op het grote blad kon. Er was ook wat wind gekomen en hoog is het toch minder heet, lijkt het. Het werd plezierig. Niet dat ik klimmen nog erg vind, maar niet klimmen laat je meer gelegenheid om om je heen te kijken.

vence eurovelo 8Ik bof maar dat ik zo'n ontzettend fotogenieke fiets heb, want dan heb ik altijd een geschikt voorgrondje voor de plaatjes. Dit was op de Col de Vence.

Ze zetten hier borden naast de weg hoe ver het nog is naar de top, wat het gemiddelde stijgingspercentage is en hoeveel mensen er onderweg zijn bezweken. Dat laatste kan ook iets anders zijn want mijn Frans is niet zo heel goed.
Ik probeer daar niet op te kijken, want dan word ik sjaggerijnig als het nog 6 km is met 7% of zo. Hoewel ik daar vrij makkelijk tegenop fiets, intussen. Na een km of 10 klimmen doet het je echt helemaal niks meer dat het omhoog gaat want dan weet je gewoon niet beter meer.

In Italie kan je in bijna elk dorp water uit de muur halen. Ze hebben dan een kraan of zo in een nisje gebouwd. Als er niet bijstaat dat het non potabile is, dan is het drinkbaar. In Frankrijk hebben ze ook water uit de muur, maar dan zonder kraantje en dan moet je ervan uitgaan dat het geen drinkwater is.
Je kunt er hoogstens je pet indompelen en dan heb je weer 10 minuten een minder heet hoofd. En er druppelt dan nog een tijdje koud water van de klep in je nek (ik draag mijn petjes achtertevoren om de zon uit me nek te houden tenzij het regent maar dan schijnt de zon meestal ook niet).

Ik had nog een foto uit Italie dat ze zo'n paardendrinkbak langs de weg hadden gezet, en daar ben ik toen met m'n beentjes in gaan zitten tijdens een klim. Dat was fijn. Ik denk dat dat ook geen drinkwater was; in ieder geval niet meer toen ik er met me zweetpoten in had gezeten.

waterbak italie

zuipuhIn Frankrijk kom je die bassinnetjes ook wel tegen. Ik zag een kleintje onderweg waar een fiets voor staat. Erachter was een meertje, dus voor paarden misschien een beetje dubbelop.

Er is vandaag niet heel ver gefietst, 75 km of zo, maar het was wel een lekker dagje. Ik zit nu in La Roque-Esclapon op de municipitale camping, en ik mag in het aanpalende zwembad, maar ik ben gisteren zo raar verbrand dat ik gewoon niet durruf.
Ik ga morgen proberen weer vroeg op te staan en dan wat meer kilometers te maken. Er zijn hier voldoende campings aan de route, dus in het wild kamperen is geen noodzaak zoals in Italie. Er valt wat te kiezen, hier. Omdat ik geen supermarkten ben tegen gekomen vandaag, heb ik inkopen gedaan bij twee dames met een fruitstal langs de weg. Ze hadden tomatensaus voor door de pasta, bananen en ook nog een heel groot stuk

watermeloen!

02-07-2015 19:24 :: Lavendel en Kloven

ze hebben hier van alles, buiten

In La Roque-Esclapon hebben ze geen bakker, en als ze er eentje zouwe hebben dan was-ie vast niet om 7 uu ropen geweest. Ik had goede voornemens voor vandaag, maar alleen maar twee banaantjes om die voornemens mee uit te voeren. Het is wel gelukt, want ik zit 115 km verder na wat de mooiste fietsdag van de trip tot nog toe was. Ondanks het kangende gevoel na 30 km op 1 banaan.

Ik heb een bordje zien staan met 1080 meter er op, ergens, maar ik weet niet precies meer waar. HEt zijn de Alpes de Haute Provence, dus dan moet je soms klimmen en soms dalen. Maar sjezis jongens wat is het mooi hier. De Eurovelo huit gaat weliswaar over provinciale wegen, maar ze hebben nergens de brutaliteit van de Italiaanse Stradas Provinciales. Het is ook de touristische route, en niet de doorgaande, hier.

Ik had gisteren al de nodige bordjes met "gorges de verdon" gezien die mijn kant op wezen, maar vandaag kwam ik er na een voorproefje in een vlakte met niet heel grote hoogteverschillen, maar wel een aardig landschap, in terecht. Dat zie je wel vaker dat als je bordjes ergens heen volgt, dat je daar dan ook terecht komt. Vandaag was dus zo'n dag.
Voordien was ik na een km of 25 met een lege maag bij een andere camping aangekomen waar een mevrouw brood stond te verkopen uit een bestelbusje. HEt bleek alleen op bestelling te wezen en ze had niks over. En ik was voornamelijk op die ene banaan die 30 km doorgekomen dus ik rammelde van de honger. !3 km was het eerstvolgende dorp met een bakker, vertelde ze. Met die geruststellende mededeling herbesteeg ik de Trektor. Ik zag niets na 13 km. Zeker geen bakker. Ja sterretjes. Het ging even vooral omhoog. Of naar beneden. Een van de twee; ik was er niet helemaal bij. Het was al bijna middag toen ik bij een tankstation annex supermarkt aankwam, en daar heb ik gelijk voor twee dagen ingeslagen, want ik weet eerlijk gezegd bij God niet waar ik elke dag naartoe fiets en wat ik aan faciliteiten mag verwachten. Dus er was een verse reep sjokola, vier bananen, een blik Couscous Royal, 2 stokbroden, een maaltijdsalade, een halve liter frisdrank, een homp Emmenthaler die hier ook Emmenthaler heet, een pak spaghetti want die was bijna op en zes blikjes tonijn in olie. Ik zou voorlopig niet meer vertrekken met een lege maag.

HEt eerste stuk zag er 's ochtends om half acht ongeveer zo uit:

haute provencePuntje was wel, dat het bijmekaar een kilo of 4 aan boodschappen was, die ik maar net in de fietstassen gepropt kreeg. Het ging ineens een stuk zwaarder naar boven, ook toen het eerste blikje tonijn, de eerste banaan en het eerste halve stokbrood genuttigd waren in hetzelfde dorpje bij de waterbakken waar ik het gisteren al over had (bij deze stond een bordje, dat ze door de dorpelingen gebruikt werden om zich in te wassen, dus dat misverstand is ook uit de wereld. Ik denk dat er ooit weleens een paard uit gedronken zaql hebben, maar misschien ook niet. Je weet niet wat de houding van die dorpelingen was in de 17e eeuw tegenover paarden die uit hun wasbassin dronken.)

Je kan links en je kan rechts en de Eurovelo 8 doet de linker oever. Ik had geen idee wat te verwachten. Ik kwam onderweg wel nog een bordje 1100 meter of zo tegen, maar ik weet niet meer precies waar dat was of hoe ik daar kwam. Vast staat wel dat de klimmetjes allemaal wat geleidelijker zijn dan aan de Italiaanse kant. Na die ervaringen is het allemaal - afgezien van de Franse vliegen dan - goed te doen. Ik had soms een stuk of 30 vliegen achter me aan; het was op een gegeven moment zo erg dat toen ik gestopt was om een vitaminepil in me bidon te gooien ik zei: "kom op jongens, we gaan verder!". Zoemzoemzoemzoem zeiden ze terug en dan plok bovenop me oorlel. Gezellig.

Als ik afdaal en ikk omfietserts tegen, dan heb ik best meelij met ze als het stijl is, maar ik moet dat dan ook aan de andere kant omhoog gefietst zijn maar als je afdaalt lijkt het altijd stijler dan als je ertegnop moet of zo. Dus misschien denken zij dat bij mij ook wel. Dat er iets is in je hersenen dat je dat anders inschat. Ik zie dat uberhaupt slecht of het stijgt of daalt, maar ik merk het wel aan het verzet dat lekker ronddraait. Soms denk ik dat het daalt en dan gaat het 5% omhoog of zo. Zit ik weer in een veel te optimistisch verzet. Gelukkig heb ik Sram, dus dan kan ik lekker schakelen.

De VErdon is een riviertje dat uitmondt in het Lac de Ste Croix. Het kan ook zijn dat de Verdon ze water uit dat meer krijgt. Het is in ieder geval mooi vakantiekleurig water. Ik heb er twee fotoos van, en terwijl ik die publiceer zijn er nog 4 bussen met touristen die diezelfde foto op Feesboek plempen omdat ze er tegelijk met mij waren. Ik zat haast vast nog met me fiets tussen twee bussen. Hier zijn ze:

VErdonLac Ste Croix

                 

Ik vind het er mooi uitzien. En ja, dat is een vent rechts die naar boven was geklommen. Hij was met de reddingsbrigade voor in de bergen aan het oefenen. Ik zag z'n bus staan, maar ik ben vergeten wat het in het Frans ook alweer precies is. Ik had vroeger een vriendin die dat leuk vond, klimmen, dus ik moest dan ook mee onderwijl me hoogtevrees onderdrukkend. Ik stond vanmiddag ook weer te shaken toen hij boven dat richeltje uitkeek, ineens toen ik die foto wilde gaan maken.

Wat ook tof was, is dat het vanaf daar met 3% naar beneden gaat over een vlakte waar lavendel groeit. Tenminste, daar stuurt de Eurovelo Huit je dan heen. JE kan vast ook wel een andere kant bergop op of zo, maar dat gebeurde mij in ieder geval niet. Dat ging 13 km zo door, wist Osmand, dus die heb ik uitgezet om de accu te sparen en toen ben ik op het ligstuur met 25-30 km per uur een kilometer of 15 op de automatische piloot en het grote blad door gereden. Na al dat gestijg en gedaal is dat erg prettig. Paars is bovendien een leuke kleur. Ik heb er een foto van die fotogenieke fiets van me gemaakt.

trektor lavendel

Ik ben dus vandaag door een Parc Naturel gefietst, wat misschien verklaart waarom ik geen Carrefour tegenkwam toen ik die nodig had, en door de Grand Canyon du Verdon en het Plateau de Valensole. Ik vrees dat het niet mooier wordt dan vandaag, maar ik laat me graag verrassen door dit land. Ze zijn misschien wat arrogant, soms, maar ze zijn wel goed gekleed.

PS: Ik had antwoord van de theoloog betreffende het satanistisch karakter van terugfietsen via de Compostelleroute. Hij is protestant, dus daar liggen bedevaarten wat gevoelig, of juist niet. Ze zijn er in die hoek niet zo mee bezig. Maar hij zei wel het volgende wat ik al dacht, namelijk dat de intentie waarmee je die route gaat doen erg belangrijk is. Mijn intentie is om zweverige 24 jarige meisjes te versieren met vage sprirituele verhalen in gites en herbergen op de route. Ik heb nog niet teruggehoord in hoeverre dat in het plan van Lucifer past, maar mijn aspiratie is in ieder geval om levens te verrijken. Liefst twee of drie tegelijk, maar ik wil niet te gulzig overkomen.

Dit zijn  Zijn woorden:

Wat mij vooral is bijgebleven over pelgrimages als deze, is dat het gaat 
om de intentie waarmee ze worden afgelegd, om het hart. En dat de 
ontmoetingen onderweg belangrijk zijn. Voor de algehele wederzijdse 
geestelijke groei tijdens de tocht. En zo is er vast een rol weggelegd 
voor reizigers uit tegengestelde richting. Die kunnen vertellen hoe het 
verderop gaat worden. Wat boze tongen ook ten nadele van die aanpak 
beweren. Lijkt me een fraaie oecumenische oplossing.

03-07-2015 19:30 :: Dingetjes en Dangetjes

Vandaag heb ik diverse onderwerpen. Er is zeker wel gefietst, maar het was na gisteren wat gewoontjes. Eerst drie kwartier omhoog - er was sprake van Col, ook, want er stond een bordje op het eind dat iedereen daar 650 meter boven zeeniveau was. Daarna veelal naar beneden. Om kwart over 10 stond er al 50 km op de teller. Daarna ging het nog even omhoog, maar ik zit momenteel in de afdaling richting Montpellier, hoop ik. Dat is nog 113 km; net iets minder dan ik vandaag in totaal heb gereden. Dus als het meezit morgen einde Eurovelo 8. Snik.

Hoogtepunt vandaag was een frietskraam met belgische frieten 40 km voor deze camping. Het waren echt Belgische frieten want er werkte een echt Belgisch meisje uit Houfalize dat Nederlands sprak. Vlaams bedoel ik.. Volgens mij kom ik daar nog in de buurt op de terugweg. Ik hoop wel dat de frieten daar beter zijn, in ieder geval.
Ik zit een stukje onder Avignon, hetgeen ik geen leuke stad vind, dus dat komt mooi uit. Op de receptie van de camping hebben ze een plattegrondje met hoogterelief en ik denk dat ik morgen een vrij pijnloze dag ga hebben

De apotheken hier hebben allemaal een lichtreclame buiten hangen die ook weet welke dag het is, hoe laat en wat de temperatuur is. De eerste gad 33 graden aan, de tweede 37, de derde 34 en de vierde 37,5 en ik denk dat het andere eind in het rectum van de apotheker zelf zat. Of het was echt zo warm buiten. Ik heb lekker doorgefietst en na 2 uur is het asfalt zo heet dat de lucht die je inademt zo droog is dat je om de 3 km iets moet drinken omdat je tong anders afbreekt.

Okee de diverse onderwerpen.

1)
Ik heb 2 weken geleden een fles met 1 1/2 liter water gekocht van vakantiewaterblauw plastic, maar telkens als me bidon leeg was, kon ik die vullen of was er een supermarkt waar ik iets kouds uit de koeling kon halen. Die Fles is dus nog steeds niet open geweest hoewel  het etiket er wel al volledig af is gewaaid.

2)
Als je om 2 uur op een camping komt en ze willen 23 euro voor een nacht dan heb je een betere onderhandelingspositie dan om half 7 's avonds. Ik betaal nu 16 euro (wat nog steeds belachelijk veel is; eergisteren was het 8,30 maar toen ben ik wel 's nachts bestegen door een voltallige mierenkolonie.)

3)
In Italie is het verboden te rijden zonder tegelijk mobiel te bellen.

3b)
Fransen zijn op hun grappigst als ze in de auto een conversatie voeren en als ze hun woorden onderstrepen met hun uit het raam gestoken handen.

4)
Ik heb vier van Rome naar Edinburg fietsende Amerikanen gisteren de track van de route over het Centraal Massief kado gedaan. Daar zat een leuk klimmetje in, aan het begin, met vallende tamme kastangnes kastagnes kastanjes. Dat was wel in oktober.

5)
Ik had een schoon tshirt aan gedaan, vanochtend, en ik was meteen onzichtbaar voor de vliegen. Raar, want die andere was ook zwart.

6)
De sticker situatie van de fiets is een beetje dubbel. De domeinnaam is er aan alle kanten afgepleurd wegens tegen dingen aan met bovenbuis. Er zitten twee nieuwe stickers op. Eentje uit Kroati  waar een dynamo opstaat en die waarschijnlijk bij een volledig fascistoide hooliganorganisatie hoort, maar die ik wel MOOI vond omdat ik ook een dynamo heb en dus van een paaltje heb afgekrabt en eentje van de camping een dag van te voren waar ze vonden dat die sticker op mijn bike moest. Ik denk dat het vooral voor motorbikes was, maar even goede vrienden.

dynamo stickercamping stikkertbiketory sticker

Dat noordereilandvlaggetje blijft wonder boven wonder wel goed zitten. :-)

Vanavond vroeg naar bed, want het was iets te gezellig gisteravond met die Fietsamerikanen op de camping en om 1/2 7 ging de biologische wekker weer...

04-07-2015 21:31 :: Un samedi dans le midi

exit eurovelo 8

Er is niks noemenswaardigs bezien en of gebeurd vandaag. Of het moet zijn dat ik de Eurovelo 8 in stijl heb afgerond door vandaag boven de 130 km af te leggen, en dat ik nu op een Franse familiecamping onder Montpellier sta waar klaarblijkelijk verder geen Nederlanders op willen. Iedereen begint hier tegen je aan te lullen in het Frans, de Jeu de Boulesballen klikken dat het een lieve lust is, het barbecueverbod wordt collectief genegeerd, er ontstaan overal ruzies die ook weer met stemverheffing en hard gelach gesust worden en er ontluiken tussendoor prille liefdes tussen schaarsgeklede meisjes en jongens met te lange, dunne ledematen. Er hangen camera's overal. Er werd bij aankomst een mevrouw hysterisch bij de receptie. Een doorsnee samedi dans le Midi, zogezegd.
Ik heb wel een aanvulling op de dingetjes en dangetjes.

6)
Fransen gooien veel meer rotzooi in de berm dan Italianen.

7)
Sommige wielrenners zwaaien en zeggen hallo, sommigen zijn te cool om je op te merken.

8)
Emmentaler is zonder H achter de T.

9)
Morgen naar Narbonne en overmorgen begint de Katharen-Basken route. Ik neem de zuidelijke variant, want ik wil kastelen zien.
Zin an!

10)
Mama en waar komen de ooievaars dan vandaan? Uit Zuid-Frankrijk, lievurd:

home of the ooievaars

05-07-2015 20:11 :: Het is een complot!

tegen eenzame fietsers

Er is iets gaande in de kempingwereld. Alle kempings aan de mediterrannee hebben een standaard kampeertarief gebaseerd op 2 personen + 1 auto + 1 tent. Dat tarief begint rond de 26 euro. Ik heb er net weer drie geprobeerd. Ook als je op de fiets en alleen bent, betaal je dat standaardtarief, want ze hebben niets anders. "Had je maar met je wijf en je roestbak moeten komen, lul", zeggen ze eigenlijk tegen je. Ja doei. Misschien als je weesees pleebrillen zouden hebben. Jammer dat ik niet weet wat een pleebril is in het Frans. Misschien is er geen woord voor, want ik ben er nog geeneen tegengekomen.

Ik vrees dat men geacht wordt ook boven de zitweesees te hurken, maar dan zie ik niet het voordeel boven de gewone hurkplee next door. Ik denk dat het nog wel even duurt voordat de Fransen echte Europeanen zijn. Hoewel ze met het privatiseren van de Campings Municipaux erg hun best doen.

Qua fietsen was het brilliant vandaag. Er stond een oostenwindje kracht 4; altijd prettig als je naar het westen fietst. Osmand had alle fietspaden uit de regio voor me aanelkaar geknoopt, en aldus ging ik vol goede moed op weg naar de camping die in Narbonne staat ingetekend in het katharen-route-boekje. Daar was ik rond 2 uur en er stond een Nederlandse achter de balie. Ze verwees me kwa geld naar de camping municipal in Gruissan - 12 km naar het zuid-oosten. Die bleek geprivatiseerd, met voornoemd resultaat. Omdat het hartstikke vroeg was, maar er wel alweer 125 km op de teller stond, ben ik wat rondjes gaan fietsen op zoek naar bush. Jezus wat is het heet als je langzaam fietst.

Ik heb wat gevonden, maar 75 meter verderop, aan de andere kant van de sloot, loopt een MTB annex hardrenpad. Ik sta wel gecamoufleerd opgesteld, maar het was toch even spannend toen die meneer met die mevrouw hun hond uitlieten. Het is eigenlijk vlakbij, maar door de natuurgroenheid van me buitentent heeft men me niet opgemerkt. Er staat wat struikgewas/boom ook.
Morgen moet ik die hele wat is het baai? het is een Etang zie ik op goegelmeps weer in de rondte. Ik moet voortaan bushplekken verder op de route zoeken ipv de andere kant op. Als je op satelliet klikt op de kaart zie je een beetje hoe het er uitziet. O wacht ik heb ook foto's.

bush narbonne 2bush narbonne

06-07-2015 21:44 :: In Lalaland

het heeft even geduurd, maar we zijn er!

In het verleden fietste ik stukken en dan op een gegeven moment zat ik high van de endorfine ofzo op de fiets. Vorig jaar naar Denemarken is het niet gelukt, maar vandaag gingen zonder waarschuwing alle knoppen om. Ik merkte het vanochtend al, toen ik bij het verslepen van de fietstassen merkte dat ik ze zwaar vond. De route is niet heel lastig, maar vanmiddag ging het licht echt een beetje uit.

De afgelopen twee dagen ben ik steeds rond 6 uur opgestaan om daarna over de 130 kilometer te gaan fietsen.. De dagen daarvoor was het iets minder, maar niet veel De temperaturen boven het asfalt liggen boven de 40 graden, en dat alles wreekte zich vandaag. Ik zat na 12 uur als een zot op me fiets. Ik ben op een pleintje op de trap van de kerk gaan zitten en ik zat gewoon te knikkebollen. De katharenroute gaat omhoog, maar het stelt (nog?) niet veel voor vergeleken met de Alpentocht die ik achter de rug heb. Ik zit nu op 400 meter of zo, maar ik had het toch erg zwaar.

De route volgt de loop van de beekjes hier en ik ben wel twee keer in bad geweest; de eerste keer aan het begin van de route waar de D611a de D611 wordt. Je kunt daar bij de brug naar beneden als je het verbodsbord negeert (wat ik de locals zag doen) en dan heb je het allerlekkerste zalig vers koud pyreneenwater voor wildkampeerders dat ooit is uitgevonden. Portemonnee en snoepies uit de broekzakken en plons er in. God-de-lijk.

khg

De tweede keer was om half 1 toen ik net weer op pad was na een kwartier helemaal wous naar de sterretjes op het raam van de bakker tegenover de kerk te hebben gestaard. Het was na Tuchan, bij de brug waar de D611 de D41 wordt. Die was mogelijk nog god-de-lijker dan die eerste, want ik knapte er echt van op. Op 7 km voor de geplande camping stond er een bord dat je om de hoek bij de boer kon kamperen. Die "boer" is een Duitse ex(?)-hippie die aardbeienijs maakt. Ik mag voor een tientje een nacht staan, hij heeft twee douches getimmerd waar de druivenranken ingroeien en er is een composttoilet met uitzicht op de bergen dat ik pas na een half uur vond omdat het in de bosjes staat.
Ik weet dat hij aardbeienijs maakt omdat ze dat bij de "snackbar" verderop verkopen, samen met ontzettend lekkere salades. Het is dus geen echte snackbar zoals wij die kennen. Snacks in Frankrijk kunnen culinaire hoogstandjes zijn, en dat was het zeker in dit geval. Ik heb er erg lekker gegeten.

Morgen kijken hoe dat er op die plee zonder water uitkomt...

fghutr

07-07-2015 20:11 :: Camping des Pellicules

wild en tam tegelijk

Er was een gedicht dat in ons boek voor Nederlands stond in de derde denk ik, want het was voordat ik er van school werd gestuurd. "Wild en eenzaam, koel en hartstochtelijk", luidde een zin daarin. Dat was wie ik was, toen, maar het was een school waar ze het liever bij theorie lieten. Ik ben later nog een keer terug geweest op een discoavond en toen heb ik de plees ondergespoten met me spuitbus en toen was de discoavond ook meteen afgelopen.

De camping waar ik nu op sta is getroffen door pelicules. Er is een bassin wat hogerop, maar door de warmte en de droogte (wanneer heb ik voor het laatst regen gehad? Ik denk in Istrie of zo.) is het water verontreinigd met pelicules. Nou dan weet je het wel. Dus toen zei ik "dat wordt dus camping sauvage, ici". Er loopt een stroompje achter, en wie zich afvraagt waarom ik niks meer over vliegen had te melden: al die vliegen zitten hier!
Maar het is wel weer een camping naar me hart. Duidelijk 0 sterren, maar er dan toch twee hebben. Een familiecamping in de zin dat ma de boel runt en pa en zoon tafels maken en moeilijk kijken naar houten funderingen waar van die bungalowtenten op moeten komen. Veel komt e rniet uit hun handen, en de tafel wiebelt nogal. Maar ik zit hier goed.

Vanochtend geprobeerd uit te slapen  - dat is gelukt tot half 8. NIet gek, vond ik zelf. De krekels zetten zichzelf om precies 5 voor half elf uit heb ik ontdekt. Dat was de dag daarvoor in De Natuur ook al, en ook op de camping van de niet-boer.

Ik had rasiertag, ook. Aah lekker kaal hoofd. Het was eigenlijk toch wel de leukste camping tot nog toe - mooie plekjes, bergen schaduw, normale prijs, erg lekker water, en de haringen gingen als boter de grond in. Toffe douches, geweldige plee, alleen die Duitse eigenaar, dan. Wat mij betreft 4 sterren. Hij staat niet in de Osmand, maar je ziet het bordje voor Soulatge zo staan, dus alle katharengangers: doe die camping en ga salade en ijs eten bij de Alchimiste.

Gezien de ervaringen van gisteren had ik verwacht dat het vandaag niet zo best zou gaan. Maar dat viel mee. Het was geen halleluja, maar ik was ook niet zo kapot als gisteren. 80 km is wel genoeg hier, had ik besloten, dus daar had ik deze camping in Fougax bij gezocht. En vandaag klopte alles. Een beetje omhoog, een beetje naar beneden, een heel klein beetje wind af en toe, en na 12 uur vooral ook af en toe uitzweten in de schaduw bij het klimmen. Het ziet er een beetje zo uit hier:

pyreneen view

Het zou een Franse fietsdag worden zoals het hoort. Ik ontmoette een Marco uit Italie op een terrasje waar ze tosti's verkochten - de eerste 30 km was er geen bakker te vinden - en die wilde alles weten over trekking, over de fiets, wat voor wielen, wat ik doe als ik pech heb, hoeveel km per dag, waarvandaan, waarnaartoe, of ik het vaker doe. Ik denk dat ik 'm bekeerd heb, maar ik denkl niet dat de francaise waar hij mee was, mee zou gaan. Het was het jurkjestype. Dat hebben veel Franse dames, jurkjes. En ze letten op hun figuur na hun 40e.

Het eerste uur fietse ik 8 km, dat klopt want het ging omhoog en ik reed acht km/uur. Daarna meer, want toen ging het weer naar beneden, maar niet helemaal. Het is een goed te doene route. Je kan niet verwachten dat je geen klimmetjes tegenkomt in de Pyreneeen, natuurlijk, maar ik vind dat ze wat dat betreft een aardige route hebben uitgezet. Jammer dat die kutkastelen allemaal op bergtoppen liggen en dat ik daar vandaag even geen zin in had. Ik had ook een omweg kunnen doen van 47 km, en in goeden doen had ik daar wel voor gekozen denk ik, maar ik was wat huiverig na gisteren, dus ik heb het vandaag niet overdreven.
Ik heb door gesmolten asfalt gereden, vanmiddag. Dat is lekker als je naar boven moet, want dan plakken je bandjes aan alle losse steentjes die er liggen - of omgekeerd - en dan is het doei tegen de rolweerstand. Terwijl het toch minder warm aanvoelde als gisteren, subjectief bezien.

Op 10 km voor deze camping was er een joekel van een SPAR en daar heb ik couscous gevonden, biosojavla met sjokoladesmaak - twee dingen die ik me met plezier herinnerde van me eerste tocht naar Sardinie - een knijpfles honing, eenzakje gezouten cashewnoten, emmentaler, een droge porcworst en drie blikkies tonijn in olie. Tonijn in olie kan je op brood van gisteren eten, want die olie maakt het te doen. Bovendien levert het lekker veel energie voor onderweg. Tonijn met olie: onthoud dat. Ik voel me vultechnisch een stuk beter, na die summiere, maar erg lekkere salade van gisteren.

De Shimanoketting is eraf en de SamsonSimson watevver ketting zit er weer op. Jammer, want die Shimanoketting, daar was ik wel blij mee. Er is wel wat sprake van chainsuck, af en toe, maar dat heeft met me kettinglijn te maken denk ik. De Simson had er ook last van. Of het is een truvativ kettingblad, dat kan ook, maar dat lijkt me niet waarschijnlijk. Ik heb de Trektor op ze kop gezet - wat hij niet leuk vindt - en alles nog eens bekeken maar ik kan geen rare dingen ontdekken. Dat frame lijkt het toch uitstekend te houden, ik heb nog vlees op de remblokken, er zitten geen slagen in me wielen, en ik denk dat de velgen het wel houden tot Nederland. De bandjes zijn bijgepompt, ook.

Marco van het Terras had me de tip gegeven om sogges wat water met wat honing te drinken. Dat schijnt ook behoorlijk supervoed en omdat je mij wat dat betreft alles kan wijsmaken, ga ik dat morgen proberen.
Naast de supermarkt stond een Acadyane te koop voor 2500 euri. Dat is niet veel als je weet wat ze in Nederland kosten. Hij was geverfd, maar ik heb niet naar het chassis gekeken. De koets leek redelijk.

aca 2aca1

Voor 250 euro mail ik je een foto waar het nummer wel op te lezen is. :-)

Morgen volgt na een paar kilometer meteen het letterlijke hoogtepunt van de Katharenroute: Montsegur met het laatste stronghold der Katharen op 1100 meter of zo. Ik ga er vroeg heen, want dan is het nog niet zo heet.
Had ik al verteld dat ik Montaillou in het Frans heb gelezen, maar dat ik me er echt geen reet van herinner? Ik heb Montaillou in het Frans gelezen. Maar ik herinner me er weinig van, behalve dat het nogal saai was.

08-07-2015 17:53 :: De camping die je wist die zou komen

en een triest hoogtepunt

Post coitum omne animal triste. Ik heb een erg selectief geheugen, wat dingen betreft. Dit was ook zo'n zinnetje dat me van school was bijgebleven. Ik heb het ooit als openingszin bij een best leuke dierenarts geprobeerd, maar die hoeven geen latijn voor die opleiding. Hoewel dierenartsen veel meer moeten weten, want gewone dokters doen alleen mensen, maar dierenartsen doen leguanen, naaktslakken, poezen, neushoorns en apen. Ik denk dat als je een aap beter kan maken dat je dan ook wel een mens beter kan maken. Dierenartsen zijn daarom superieur aan gewone dokters. Als ik wat heb ga ik ook liever naar een dierenarts dan naar me huisarts, tenminste als die in het ziekenfonds zou zitten.

Maar terug naar de triestheid en het hoogtepunt. Montsegur staat in het boekje van de europafietsers als het niet temissen hoogtepunt. Ik wilde om half zeven rijden, maar ik werd om half negen wakker. En het motregende en het was bewolkt. En koud. En nevelig. Het was klereweer, maar dat kwam mij wel goed uit, want ik moest 600 meter omhoog of zo vanaf de camping, en dat doe ik liever met slecht dan met warm weer. Boven zag het er zo uit:

montsegur

Er kwam een Nederlands gezin van het kasteel teruggewandeld en die vertelden dat er niks te zien was, want het was gewoon 1 grote wolk, boven. Dus ik heb toen maar me polyester supershirt aangetrokken voor de eerste keer, want ik was nogal nat van binnen van het geklim, en ik ben remmend naar beneden gefietst want het was zeiknat en druk.
Ik heb een fietstip wat dat betreft. De remblokjes die bij me remmen zaten toen ik ze kocht, zijn nogal hard had ik al gezien. Ik had voor me voorrem bij de Hummah voor 3,50 andere, meer rubberachtige, remschoenen gekocht en die remmen veel beter als het nat is. Dus als je verschillende remschoenen voor en achter hebt, dan is er altijd wel een stel waar je bij regen ook wat aan hebt.

Het was fris aan me blote beentjes naar beneden. Er spatte allerlei tegen me sandaltjes en me voetjes dat er onder de douche nauwelijks af wilde. Of misschien was dat nog nat asfalt van gisteren, dat kan ook. Ik zag onderweg wel de leukste vogelverschrikker die ik ooit gezien heb.

vogelverschrikker pyrenean style

Er stonden er nog een paar waar iemand zich volledig op had uitgeleefd, maar die in de schommel vond ik het leukste. Ja, dat is een schommel en er zit een meisje op. Een pop, dan, geen echt meisje want het was vanochtend te koud voor jurkjes, zelfs voor Franse meisjes
Als je laat weggaat dan is het ook snel laat kwa tijd. Eerder had ik om half elf al 50 km op de klok staan; dat was nu pas om 3 uur of zo. Ik heb besloten de dagafstanden rond de 80 te houden gezien de omstandigheden.
Morgen gaat dat niet lukken want ik had een misverstand en ik heb de camping voor 2 nachten betaald. Dat was 12 euro; een directe democratische prijs vind ik. Het is een camping bij de boer en ik word daar erg fan van, want het is er rustiger, je hebt meer ruimte, ze zijn raarder (er zit een kung fu school hier voor een stage en die staan met hun allen gekke bewegingen op de parkeerplaats te maken) en ze vragen niet de hoofdprijs. Het is de andere camping buiten Le Mas d'Azil bij de D49 die in het routeboek genoemd wordt. Die in het dorp is ruim twee keer zo duur en een beetje suf. Zo staan er bijvoorbeeld twee Nederlanders met Koga's die de Katharenroute doen.
Ik wil geloof ik alle boernecampings in de Osmand ipv alle commerciele campings. Thuis maar eens uitzoeken hoe dat moet.

Ik voelde me wat zwakjes, nog steeds, dus ik heb een dubbele portie spaghetti gemaakt, want ik weet het niet met die couscous en fietsen. Met spaghetti heb ik me nooit zo afgeragd gevoeld, dus ik gok voorlopig even op spaghetti. Misschien morgen tussen de middag couscous, want ik heb een behoorlijk ingevallen bekkie inmiddels, zag ik net in de spiegel, dus twee maaltijden per dag moet kunnen. En heel veel vreten past met deze camping ruim binnen de 20 euri die mijn dagbudget is.

Ze hebben een grot hier, waar de autoweg gewoon doorheen loopt. Ernaast loopt een ondergrondse rivier. Ik ben er doorheen gefietst, door de grot, niet door de rivier. Ik wil de rest nu geloof ik ook wel zien, dus dat kan morgen.

09-07-2015 19:18 :: ze mystorie of ze preistorie

het lijkt wel vakantie

Rustdag in de Pyreneeen. Vandaag een keer of vier naar het dorp gefietst zonder bepakking en de conclusie is dat die wielrenners gewoon vals spelen, want zo'n heuveltje, daar is echt niks aan zonder 30 kilo bagage. Buitenblad, jongens.
Maar met die tassen puffen steunen en hijgen op het binnenblad.

Ik heb de grot bezocht, er was een meisje dat de rondleiding gaf in het Engels. Het is een matige grot. Ze hebben alle klei eruit gehaald die de rivier er had afgezet, een berg spulletjes gevonden en die in het gemeentehuis geexposeerd. Er lagen nog wel een paar berenskeletten, die van beren waren die niet goed hadden opgelet bij het visvangen en waren uitgegeleden en uiteindelijk in die grot zijn bleven steken. Ik heb een berenschedelsleutelhanger als souvenir voor de smurf gekocht. Ziet er lekker deathmetalachtig uit. Hij is Slipknot fan, samen met zijn vriendin Fenna van 11. Ik hoorde gisteren dat hij tegenwoordig de klas uitloopt als hij het niet eens is met de juffies op school. Ik denk dat hij eigenlijk de juffies eruit wil sturen, maar dat is lastig, natuurlijk. Dat wordt een mondige burger later.

view vergers de sesameDe grotgidserin sprak met een prachtig accent Engels. Het was alsof je midden in een aflevering van 'allo 'allo zat, maar dan echt ondergronds. Ik ben ooit verschrikkelijk verwend met een grot ergens op het Central Massif geloof ik. Ik zal eens opzoeken waar dat was, want die was zo schitterend, daar zag je elk moment de orks en de dwergen met bijlen uit de nissen tevoorschijn springen om je kop er af te hakken. Maar het was toch wel aardig, want als je zoals ik een zwak hebt voor fietstunnels, dan zijn grotten ook leuk.

Een minpuntje was wel dat de tekeningen allemaal in achterafkamertjes zaten waar je op je buik in moest kruipen en dat we die dus niet gingen bekijken. Er hingen foto's van in de Marie. Maar het is natuurlijk wel weer veel betekenend dat zo'n kunstenaar zich dan kennelijk schaamt voor zijn kunst anders zou hij dat wel ergens bij de ingang doen of zo. Ik denk dat als we 40000 jaar culturele ontwikkeling willen samenvatten, dat kunstenaars een stuk onbeschaamder zijn geworden. Ik zeg dat ook omdat ik onderweg een kunsthistoricus heb ontmoet die de url van deze site heeft, en ik denk dat dat best een puntje is dat aandacht verdient. Of een peper, zoals dat heet. Ik zou 'm zelf kunnen schrijven, maar ik zit nog altijd te broeden op dat verhaal van Ali Mentari en hoe hij zijn bisnis-empire heeft opgebouwd.

view vergers de sesameIk heb vanmiddag een maaltijd voor 3 personen aan couscous gegeten en ik ga zo spaghetti maken. Ik heb siesta gehouden, maar werd geplaagd door visioenen van de twee 28 jarige wandelaarsters die achter me een afgehaakte verhuurde caravan bevolken en iets met de rivier hierachter die verderop door de grot loopt. Het hangt allemaal van Jungiaanse symboliek aanmekaar, maar het werkt wel want nou ja laat ook maar.

Gek dat ik me raar voel als ik een dag niet afzie. Daar moet ook maar eens een psychiater naar kijken als ik terug ben, misschien. Ik doe het om op de fiets te zitten en ik zie eigenlijk alleen maar asfalt. De andere categorie doet het wellicht om iets van het land te zien. Als ik iets van het land zie, is dat omdat ik niet fiets, zeg maar. En dan is het echt mooi hier op de Camping Vergers de Sesame. Als ik meer tijd zou hebben, dan zou de Katharenroute een uitstekende vakantiemogelijkheid zijn.

Het is misschien ook een beetje raar om 6 fietsroutes achtermekaar te fietsen. Maar je hebt wel de leuke weggetjes, in ieder geval. Of dat nog opvalt na 4000 km, is een ander verhaal. Daarom vandaag wat beelden die hier op de camping zijn gemaakt, want veel verder ben ik niet geweest.

view vergers de sesame

10-07-2015 20:03 :: Trektor Yoga!

dat moet bij 35 graden Celsius

Hij vindt het niet leuk, op z'n kop staan. Er zijn fietsenzaken waar het verboden is om een fiets op z'n kop te zetten. Dat is niet uit medelijden met de fietsen, maar omdat het er onprofessioneel uitziet. Maar het is wel handig, soms. In dat soort zaken mag het personeel meestal ook niet op de werkbank zitten, want dat maakt ook een slechte indruk, alsof er niets te doen is en het niet goed gaat met de zaak. Dat zijn meestal niet heel erg leuke bedrijven. Als er onderweg wat is, dan kan je je fiets moeilijk even optakelen. Hoewel er gekken zijn die 'm aan een verkeersbord hangen dan, maar bij mij gaat-ie hup op ze kop.
trektor yoga

Ik had vandaag de eerste lekke band in 4500 km, want zo lang zitten ze er al op. Ik kwam er achter toen meneer raar ging doen in de bochtjes vlak voor de camping. Maar we hebben het wel gered tot de accueil. Daar zat niemand, want die kwam pas om 6 uur. Het is de winnaar tot nog toe, want het kost hier 5 euro 70 voor een nacht kamperen met je velo. Dat is een absoluut record. De winnaar is de Camping Camp Municipal Le Cagire in Aspet. Aspet? denkt iedereen nu, dat ligt toch niet op de route? Nee dat ligt er niet op, maar ook niet heel ver er vanaf. Er zou volgens het routeboek een camping zijn in Couret, nou mooi dat die al drie jaar dicht is. De overbuurman van wat ooit de camping was, wist dat er hier eentje was, en dat klopt dus, dus die paar klimmetjes en een rotspad met een beekje beneden van 75 cm diep  neem je dan op de koop toe aan het eind van de dag.

Waar zouden we zijn zonder de busHet begon vandaag met 10 km omhoog naar 700 nog wat meter. Daarna was het een hele poos steil omhoog, steil omlaag, toen een poos rivier rechtdoor en het eindigde dus met nog wat op en neer. In totaal netjes 80 km, die zonder grote problemen, maar met grote vliegen werd doortrapt. Ze zijn er weer allemaal na drie dagen afwezigheid, en ondanks dat ik me onzichtbaarheids t-shirt aanhad waarin ze me de vorige keer niet konden vinden. Misschien dat ik dat tussendoor nog een keer had moeten wassen. Of het was de doucheshampoo die de kung-fu club in de douche had laten liggen en die naar Tahitiaans fruit geurt en die ik heb meegenomen, want me kruidvat kokosdoucheshampoo was pesies op vandaag.
Of ze worden pas wakker als het boven de 35 graden is, wat vandaag ook weer makkelijk lukte.

Hierboven een foto van de troost van iedere fietser: de bushalte. Je kunt er zitten en het biedt beschutting tegen wind, regen en/of zonneschijn. Deze biedt ook bescherming tegen scherpe munitie tot 4,5 cm want het was gewoon een bunker. Het was de 30 km stop, en als ik die kaart met die kastelen erop al had geschreven, had ik 'm daar ook meteen op de bus kunnen doen.

Ik heb nog een tip als je naar Frankrijk komt. Koop geen simkaart bij SFR want dat netwerk zuigt. Overal waar zij het niet doen zie ik wel het Orange netwerk. Dus neem Orange. Ik ga nu die kastelenkaart schrijven, want daar wordt iemand veel blijer van dan van dit gelul.

11-07-2015 17:42 :: Morgen in Lourdes

en dan naar huis!

Vandaag ben ik na 20 km trappen het 'mooie maar zware traject' naar Lourdes ingereden. Dat was helemaal okee, want het was helemaal bewolkt. Ik had met trainingsjackie aangehouden na het opruimen der rotzooi, en dat was een goed idee. Er werd het nodige geklommen vandaag, maar het werd nooit warm. Soms ree ik door een wolk en dan motregent het. Reden om me polyester supershirt aan te doen, want dat houdt je lijf in theorie droog en dat is in theorie fijner bij het afdalen. Het laat je ook harder zweten als je bergop rijd en dat hadden ze er niet bij verteld. Bij de theorie.

Ik zit nu op 40 km van Lourdes en dat is waar ik de Katharen-Baksen gedag zeg en over ga op de Oude Wegen. Terug naar huis, zeg maar. Ik heb verschrikkelijke trek in spareribs van de biologische slagert. Jezis wat heb ik daar een trek in. Met Turks brood en sausies. Al anderhalve week, en het wordt steeds erger. Het schijnt dat ze entrecots serveren in het restaurant op de camping hier. Hier is Haut de la Cote. Op een Franse Familie camping waar maar 1 nederlandse auto staat bij een huurhuisje.
De eigenaar van deze camping had beter Obelix kunnen spelen dan Gerard Depardieu, want hij heeft precies het charisma, het gevoel voor humor en de omvang. Z'n vrouw lijkt dan weer ontzettend op de vrouw van het dorpshoofd, waar me de naam even niet van te binnen wil schieten maar dan iets ouder. Kortom: ik zit toch echt in Frankrijk.

tour de fraqnce 16 juliDat dat echt zo is, en dat het echt een bloedzwaar traject is, zoals de europafietsers stellen, blijkt wel uit het bord dat ik aantrof toen ik, na de boodschappen in het dorp (want er zou de komende 100 km geen epicerie te vinden wezen) weer bij de route aankwam.
De grote jongens komen er ook langs, dus allemaal kijken op 16 juli hoe hard het ken daar zonder 30 kilo bagage. Ik ging trouwens ook best hard vandaag. Ik had Goede Benen. Ik denk dat de benen niet slechter waren dan gisteren, maar dat ik conditioneel wat beter was vandaag. Ik ree ineens per ongeluk naar boven op me middenblad, terwijl ik dacht dat ik op de granny zat. Kwam ik boven pas achter.
Dat klimmen is ook vooral psychologisch. Hoewel zo'n bewolkte dag ook erg helpt. Zo ben ik geen vlieg tegengekomen, de hele dag niet. Die krijgen kennelijk pas trek in zweet als het boven de 30 graden is of zo. Terwijl dan bij mij de intollerantiefactor juist minimaal is. Echt een kutuitvinding, vliegen.

Een stukkie verderop was er een aanleiding om even te stoppen - ik weet niet meer wat die aanleiding was o ja olie op de Simsonketting - en daar heeft de Trektor een nieuwe vriend gemaakt. Hij was echt heel schattig en toen we wegreden liep hij nog een heel stuk mee langs het hek. Hoe hij heet zijn we niet te weten gekomen, maar hij was erg aaibaar. Speciaal voor de Trektor heb ik een foto gemaakt; als de Trektor ooit een Feesboekpagina krijgt dan kan die er zo op.

met een ezelt

Het steeg en het daalde vandaag; het leken wel Italiaanse Alpen, maar dan net iets minder zwaar omdat ik nu maar 80 rijd ipv wat ik daar reed, hetgeen toch regelmatig boven de 100 was. Maar ik heb geen zin meer om me zo op te blazen want ik moet ook nog een heel eind naar huis. Ik had van de week bericht dat ik een baan heb als ik terugkom, dus dat is fijn want me geld is ongeveer ook op. Het is voor een half jaar en ik ga niet zeggen waar want zakelijk en prive moet je gescheiden houden. Als ik heel erg zuinig leef zou ik volgend jaar misschien weer weg kunnen.
MEt 1 keer spareribs van de biologische slager per kwartaal zou dat kunnen lukken. Lig ik nu al op schema voor volgend jaar!

12-07-2015 22:24 :: Going home!

Tien Jaar Later

Vandaag stond de etappe naar Lourdes op het programma. Het  was een zondag, en er moesten inkopen worden gedaan. Als er 1 toko op zondag open is voor bisnis, dan lijkt me dat Lourdes wel. En inderdaad. Er was een open Proxi. Op de web is dat een ander woord voor een spam relay, maar in Frankrijk is dat een supermarkt. Hoera! Geen bergen meer. Dacht ik.

lourdes exitDe gpx-track voor de katharenroute kon uit de osmand en de oude wegen er in. Daarna was het trappen met de beentjes (ik had al 35 km getrapt in het restant pyreneen). De Oude Wegen heten zo omdat het wegdek volkomen rot was, dacht ik in het begin toen ik Lourdes uit moest, maar het werd later beter. Ik dacht dat het nu wel klaar was met de klimmetjes, maar er zaten wat ellendige van een % of 15 in de oostelijke variant, nog. Er is ook een westelijke variant, maar die ging langs een grot en mezelf kennende was ik bang dat ik dan een camping zou gaan zoeken vlak buiten Lourdes om morgen naar die grot te gaan kijken, die bovendien misschien wel dicht was op maandag.

Dus ik koos voor rechtsom, ook omdat daar de supermarkt was. Ja zo gaan die dingen. Ik was vooralsnog de pyreneen nog niet helemaal uit, maar ik had sogges al vanaf de camping gezien dat er golvend laagland aanstaande was. Dat duurde nog wel een km of 30 na Lourdes, maar toen kon ik voor het eerst deze week weer op het ligstuur. De dag begon bewolkt en fris in de Pyreneen, maar om 3 uur brak de zon door.
noordDe kompasbel gaf bovendien voor het eerst sinds lange tijd aan dat er naaqr het noorden werd gereden. Dat is richting Rotterdam!

Na een km of 90 stond er een bordje Lac langs de kant van de weg. Dat betekent meer. Ik besloot eens te gaan kijken of daar wild gecampeerd kon worden. Het mocht wel, maar het kon niet. Er stond niet dat het verboden was, maar het was gewoon niks. De volgende camping was op 110 km, dus daar zit ik nu.

Ik had gisteren bij Obelix nog een entrecote met frites naar binnen zitten werken na de spaghetti. Er hing een foto van een rugbyelftal in het restaurant en daar was hij ook al de grootste. Hij kan ook nog een beetje koken; het was me eerste lap vlees sinds ik op pad ging, afgezien van de merquezworssies die ik nog een keer in Duitsland had gemaakt geloof ik. Vanavond heb ik na de spaghetti nog een pizza gehaald. Ik eet twee keer per dag warm om op gewicht te blijven, want er is al iets van 10 kilo af nu en het moet niet veel gekker worden.

Morgen met de grote molen verder en dan zien we wel waar we uitkomen. Jammer dat dat klote F-SFR geen verbinding kan garanderen de hele dag, want ik ben al veel verder dan op de kaartjes staat. Maubourguet heet het hier.

Veel mensen met rugzakken, hier. Misschien zit ik op een route ergens naartoe.of zo. Behalve naar Rotterdam dan he.

13-07-2015 19:30 :: Op Oude Wegen

is het niet heel gek dat je mobiel het niet doet

Ik heb wel ontdekt wat je er aan kan doen. Wat er gebeurt is dat ik de telefoon opnieuw opstart en dat ik dan geen verbinding heb. De truc is dan om je simkaart eruit te halen en weer terug te douwen en dan vindt-ie het netwerk wel. Ik ben hier ook pas even achter, dus de helft van de route van vandaag is weer onderbelicht. Maar dat hoeft het fietsplezier niet in de weg te staan, natuurlijk.
Ik scheurde vandaag alle hellingkjes op alsof er geen God bestaat. Het zijn maar korte hellingkjes hier, dus ik had me zelf op de intervalstand gezet om te kijken of ik wat aan me conditie kon doen nog.

In de Pyreneen ben je vooral bezig om de dag door te komen, maar hier kan je na een klim lekker uitrusten want dan volgt er weer een tijdje niks omhoogs. Dus hier rij ik steeds volle bak naar boven. Nou ja dat is nog steeds niet heel hard, maar wel zo dat er flink gehijgd dient te worden en dan een verzet zwaarder dan dat ik in de Pyreneen gereden zou hebben..Daar ging ik ook steeds harder naar boven op het laatst omdat ik een steeds hogere cadans aanhield. Als ik nu kapot bovenkom dan ben ik daar vrij snel weer overheen, dus kennelijk is er conditioneel wel wat verbeterd. Dat mag ook wel na 4500 km.

Ik moet wel nieuwe remblokkies achter, nu. De Hummah remblokken voor kunnen nog wel even mee, want voor gaan ze altijd langer mee dan achter. Maar ik wil achter nieuwe. En me trapper liks kraakt als ik er kracht opzet; daar moet vet in denk ik, maar ik heb niet de sleutel bij me waarmee ik dat lager los kan krijgen. Dus ik zit te dubben of het een nieuwe wordt of dat ik op zoek ga naar een pijpsleutel 10 denk ik dat het is. Langs Oude Wegen zijn fietsenmakers niet dik gezaaid, vooralsnog.

Wat ook ongewoon was, was dat ik vanochtend om half 10 pas wakker werd. Me biologische wekker gaat normaal om een uur of 6, maar het was gisteren laat omdat ik heel laat zat te typen nog omdat me telefoon de simkaart pas laat terugvond. En ik wil de groeiende schare bezoekers van deze pagina niet teleurstellen over wat er allemaal in Frankrijk gebeurt momenteel. Er gebeurt dus voornamelijk dat er gefietst wordt. Over autoluwe wegen, over heuveltjes, door daeen en langs velden met allerhande gewassen. Als je vanaf een uur of 5 de televisie aanzet dan kan je dat zelf ook zien, maar met eigen ogen is altijd leuker.

Zo heb ik vandaag ontdekt - en ik heb hier de kunsthistoricus weer even in me achterhoofd - waar het mis ging met Van Gogh. Heb je wel eens echt goed naar een veld zonnebloemen gekeken? Dat is me toch een depressief zootje bij mekaar, niet normaal. Het begint er mee dat hun haar in de war zit. Zonnebloemen hebben allemaal in de war haar. En dan die koppies. Die koppies die hangen. Het is alsof je Vaandrager in zijn nadagen, maar dan maal 8000 in Koffie Verkeert ziet zitten. Knappe jongen die daar niet suicidaal van wordt. Ik heb een foto die het illustreert. In groot formaat, om de boodschap duidelijk over het tegenlicht te krijgen.

zonnebloemen - van gogh

Is het niet om gek van te worden? Ik denk dat dit aspect zwaar onderbelicht is gebleven in wat er over Van Gogh is geschreven. Wat een sorry lot zouden de Engelsen zeggen. Overigens. Ik kwam op de Eurovelo Huite nog een hele buslading Japanners tegen die in een zonnebloemveld werden uitgelaten. Ze stonden er allemaal met hun mobieltjes, hun tablets, hun MacBookPro's en alles waar verder nog lichtgevoelige cellen inzitten omhoog om malkander en zichzelve op de gevoelige SD-kaart vast te leggen.
Japanners <3 van gogh.

Omdat ik laat was - ik reed pas om kwart voor 11 weg bij de plaatselijke supermarkt - heb ik vandaag een magere 75 km gereden. Om half 5 kwam er een camping voorbij waar ik me tent heb opgezet. Castera-Verduzan heet het hier. Osmand wist niet dat deze camping bestaat, waar het routeboek wel. Zo zie je maar weer. Als ik elke dag boven de 100 ga rijden ben ik over twee weken weerthuis , en ik heb nog een maand en 10 dagen verzekering, dus ik moet iets verzinnen. Ik hou het niet vol om onder de 100 te rijden als ik 's ochtends vroeg wegrijd. Misschien moet ik gaan zigzaggen, anders. Maar daar heb ik geen routeboek bij. Ik denk er nog even over na..

Overigens was hier niemand op de receptie. Je moest bellen met de deurbel. Er kwam niemand. Na 5 keer bellen en drie kwartier alle kaarten van Frankrijk voor Osmand via de campingwifi te hebben gedownload ben ik de tent maar gaan opzetten.
Na het eten kwam een argwanende mevrouw vragen of ik me even wilde komen registreren. Ja graag. Waarom ik niet gebeld had? Ja hallo ik heb 5 keer gebeld. Jaja. Jou soort ken ik, jij wil hier gratis tussenuitpiepen morgen vroeg. Dat had door me kop gespeeld. Maar ik was 10 minuten voordat ze boos bij me tent stond nog bij de receptie geweest om te bellen en weer geen gehoor.

Toen we naar de receptie waren gewandeld, bleek de bel kapot. Ik mocht 7 euro betalen en we lulden verder nergens meer over. Wat een dag. En ik zag ook nog een koe die op de EPO zat. Je maakt een grapje, denken jullie nu. Nee ik maak geen grapje.

tour de france haute provence

Dat lijkt me een typische epocilinder, die die koe om ze nek heeft. Hij heeft ook een wielrenhelmpje van vroeger op. En die linkse boer heeft een bordje met vive le Tour in z'n hand. Ik heb eigenlijk geen idee wat ze hier nu precies mee bedoelen, dus het zal wel kunst zijn. Maar het statement ontgaat me een beetje. Ik ben dan ook geen Fransoos, maar een buitenstaander. Daar is nog eens een mooi boek over geschreven. The Outsider heet dat. Ik kan het van harte niet aanbevelen. Colin Wilson heet de auteur. Het kwam er op neer dat outsiders van Mars komen of zo. Het stond thuis in de boekenkast en ik vrees dat het hele gezin het gelezen heeft.
Dat zou wel een hoop verklaren.

14-07-2015 18:23 :: Hoera!

een feestdag

De temperaturen zijn weer terug bij af, of liever gezegd bij op. Gisteren was lekker, vandaag begon lekker, maar al rap ging het weer boven de dertig. Het is vandaag 14 juli, maar dat wist ik niet. De supermarkt in Castera Verduzan was gewoon open vanochtend, dus ik had niks door. Mijn horloge gaat tot de 31, ook als een maand maar 30 dagen heeft. Dat was dus in juni het geval, want volgens het klokje was het de dertiende. Dus ik wist van niks.

Ze hielpen me pas bij Auvillar bij de VVV uit de droom toen ik er om een fietsenmaker ging vragen. Niets hier, en alles is dicht want het is kattorzejulliet meneer. Nou lekker, je zal echt iets aan je fiets hebben zeg. Morgen even hier kijken, in Moissac. Ik ben ter camping gevaren om vier uur na om 9 uur te zijn begonnen met rijden. Het ging voor geen meter; misschien de hitte, misschien de couscous. Couscous is geenspaghetti, en wielrenners eten altijd spaghetti. Als couscous goed was voor wielrenners dan zouden ze dat wel eten. Maar ik vind het gewoon lekker, dus gisteren was couscousdag. Vandaag is weer gewoon spaghettidag.

Onder weg sterft het van de wandelaars. Ik zat uit te puffen bij een kerk vanochtend, komt er weer zo'n meneer van mijn leeftijd maar waar je het echt aan kan zien ook aangewandeld met ZULKE kuiten en wollen sokken en grote schoenen, een rugzak en een hoedje. Daar kan je ze aan herkennen. Sommigen hebben ook nog een stok. Deze meneer deed een poging tot groeten, maar ik was juist verdiept in de schaduwen van de zwaluwen die over het kerkplein scheerden en de herrie die uit de kerk kwam omdat de orgelstemmer af en toe alle registers open trok. En ik had gezouten pinda's wat altijd een goed idee is. Dus ik dee alsof ik 'm niet zag. Want ik ga geen vriendjes worden met die santiagisten gezien het feit dat ik een andere Heer dien omdat ik de andere kant opga.

poesIk bedacht daar ter plekke dat als je inderdaad achteruit lopend vanaf Santiago naar Maastricht zou gaan het wel eens zo zou kunnen wezen dat je bij aankpmst in Limburg je hoofd dus echt 180 graden kan draaien, net als dat meisje in de Exorcist, omdat je de hele tijd om moet kijken om te zien waar je loopt. Dat was behoorlijk spooky, toen ze dat dee in die film.
Maar ze zijn echt overal. Denk je lekker in de natuur te rijden, staat er ineens weer eentje achter een boom. Hoewel de fietsers ook redelijk vet gezaaid zijn. Ik ben tot nu toe elke dag een stel tegengekomen uit Nederland die de Oude Wegen De Goede Kant op doen. Alleen vandaag een stel dat het kanaal du midi doet met een stadsfiets en een MTB.

De foto is van een ontzettend luie poes op een hekje die met zonder voorpoten nangt te hangen. Een beetje als een gepensioneerde feyenoordsupporter bij het trainingsveld.

Het laatste stukje hiernaartoe liep inderdaad langs een kanaal, maar ik had geen bordje gezien. De laatste 15 km was vlak, want dat volgde water; eerst de Garonne en daarna dus dat andere. Daarvoor was het een glooiend landschap, maar dat ging me niet zo lekker af als gisteren. Ik had een camping vol kutkinderen gehad gisteren, en ik was gedwongen tot oordop. Maar om half drie hoorde ik ze nog gillen. Toen de biologische wekker ging om zeven uur heb ik nog even met de gedachte gespeeld om luid bellend langs hun tenten te rijden, maar het is er weer niet van gekomen. Ik ben eigenlijk te goed voor deze wereld. En die bel maakt echt een rotherrie, hoor. Daar is al menige Fransman de berm voor ingesprongen.

plop expedBehalve dat die kutkinderen herrie maakten gisteren, zei me luchtbed ook ineens PLOP. De derde baan van rechts is omhooggefloept, en aan de andere kant naar beneje gefloept. Dat is een echt belachelijk duur luchtbed. De Rohloffnaaf onder de luchtbedden, zeg maar. En dan gewoon PLOP doen. Ik vloog er bijna vanaf, gewoon. En ik slaap vannacht met een bobbel onder me schouder. Dat ding is in 2013 gekocht. En het is vandaag 2015. Als er 4 maanden mee rond gereisd is, is het veel. Dat is 40 euro per maand of zo. Ik vind dat voor een Zwitsers product beneden alle dinges. Peil.

Hier is het laatste woord nog niet over gevloekt!

15-07-2015 20:54 :: Weer wat losse opmerkingen

voor een ieder die er iets aan heeft

Ik kwam een alternatieve omweg tegen in de route vandaag. Omdat ik tijd over heb, ga ik die doen, natuurlijk. Alleen is het niet handig om dan weer rond de 100 km te gaan rijden. Maar er was weinig te openneerren vandaag. Relatief dan he.

brug cahorsIk kwam langs een toffe brug met torens vandaag. In Cahors. De route stuurt je er overheen, wat leuk gevonden is. De tunnel onder het spoor verderop is dicht, dus na de brug niet links, maar rechts, dit jaar jongens. Verderop is een overgang en dan weer hard bakboord. Ikk reeg er ruzie met een mevrouw in een 4wieldrijf die kwam vertellen dat ik tegen het verkeer inreed. Moet je net mij hebben als het 42 graden is. Het was 42 graden bij de enige apotheek die ik zag vandaag, en dat was om half vier 's middags, dus het zal nog best warmer zijn geweest.
Als je je bril afdeed dan voelde je het vocht op je oogbollen gewoon opdrogen. Het was belachelijk. Ik ben vanochtend al gewaarschuwd door een bejaarde mevrouw dat het zo tot vrijdag blijft. Bon courage zei ze. Nou dan weet je het wel. Als Fransen bon courage beginnen te zeggen dan staat je wat te wachten.

Eigenlijk viel het wel mee, vooral omdat het een vrij vlakke etappe was. Ik zou wel weer eens wat bos willen zien na dat prachtige golvende landschap dat ik al een week zie. de lotVandaag zag ik vooral rivier. Daar is beeldmateriaal van; het is een stukje na Cahors waar het omhoog gaat en je iets van 180 meter boven de rivier komt te rijden. Altijd leuk om rivieren van boven te zien, kweeniet waar dat door komt.
Je kunt er een heel stuk langs fietsen, zelfs als de route weer links af slaat. Je komt dan op een alternatief stuk en ik had daar een camping gezien bij Cabrerets. De baas is een gevluchte Amsterdammer die hier al 20 jaar woont. Gevluchte Amsterdammers hebben een streepje voor bij mij. Ik heb voor twee nachten betaald, want er is een toffe grot een stukkie verderop hier, en het is een erg relaxte camping. Ja, er staat een berg kinderen op, maar die worden zo ontzettend kort gehouden dat ik zelfs denk dat er wel iets meer herrie gemaakt mag worden. Er zit een juf bij als die wat zegt dan zit ik ook meteen rechtop in m'n monarch alite waar ik een van de pootjes al heb moeten renoveren.

De gerand van de camping betrapte me bij het demonteren van mijn linker pedaal. Ik heb vanmiddag bij een doehetzelf-zaak een dopsleutelsetje voor 3,50 gevonden en daar zat een dop 10 in. Leuk dat ik dacht dat het een 10 was na 1 keer kijken 4 maanden geleden en dat het ook echt een 10 was. Het is een pedaal met cup-conuslagers, dus dan weet je het wel. 14 hele kleine klere kogeltjes aan de buitenkant en 13 iets grotere kleine klere kogeltjes aan de binnenkant. En je bent er altijd eentje kwijt als je de boel weer dicht wil schroeven. Deze keer kleefde-ie aan het uiteinde van de pedaalas. Dat duurde even voordat ik daar achter was. Alles is schoongemaakt en weer ingevet, dus morgen maar eens kijken - of beter gezegd: luisteren of de krak er uit is. Het zijn BBB-pedaaltjes van 2 tientjes en het is geen echte rotzooi. BBB is twee maanden terug overgenomen door Gazelle, dus kijken wat er van die reputatie overblijft. BBB maakt goede kettingbladen, ook. Wel duur, maar wel goed.

Dus het was weer Trektor Yoga, maar vandaag bij 42 graden. Toen ik op de camping was heb ik eerst drie kwartier waus in me stoeltje gehangen voordat ik weer durfde op te staan. O ik zou wat opmerkingen neerschrijven. Helemaal vergeten.

1)
Ik ben een Zuid-Koreaan tegengekomen - al voor Narbonne ergens - die ook op de fiets was. Eerst dacht ik dat er een touareg aankwam, want hij had een doek voor z'n mond gebonden en een zonnebril op. Niet dat alle touaregs zonnebrillen hebben, maar je kon niet aan z'n ogen zien dat het een Zuid-Koreaan was. Hij was in Rome geland met z'n fiets en vandaar onderweg naar Santiago en vandaar ging hij door naar Lissabon en dan weer terug met het vliegtuig. Hij vond het te ver om helemaal vanuit Zuid Korea te komen fietsen zei hij toen hij hoorde dat ik uit Nederland was. Ik heb toen gezegd  dat ik het daar niet mee eens was. En toen moest hij lachen. Maar wat hij dee, dat is ongeveer dat wij met het vliegtuig naar Seoul vliegen om daar een of andere pelgrimsroute te gaan doen. Hoe kom je er op? Misschien was hij katholiek van huis uit. Ik ben vergeten om er naar te vragen.
Vanmiddag kwam ik een stel uit Antwerpen tegen dat de andere kant op ging. Dat was toch minder.

2)
Als ik stijl schrijf, bedoel ik 9 van de 10 keer steil.

pedaal3)
Ik heb eelt op me klauwen van het vasthouden van me stuur.

4)
De doessjamppo die ik heb meegejat van de eereereereereervorige camping is van Yves Rocher. Kung-fu clubs zijn vaak erg duur, dat weet ik nog want ik heb het ook een tijdje gedaan.

5)
Ik zie er uit als een net gedeserteerde soldaat van het Vreemdelingen Legioen, heb ik vanmiddag geconstateerd. Camouflagebroek, kaal hoofd, bruin verbrand, afgetraind bekkie. Ik denk niet dat het wat wordt met die 24 jarigen, tenzij ik nog een makeover scoor onderweg maar mezelf kennende is die kans vrij klein.

6)
Tegen de volgende die vindt dat ik goed Frans spreek, zeg ik dat ik een gedeserteerde soldaat van het Vreemdelingen Legioen ben.

7)
Er is een dorpje hier verderop waar Zadkine een huis heeft gerestaureerd. Hij woonde daar ook in. Dus niet dat hij dacht kom laat ik dat huis eens gaan restaureren of zo. Hij heeft ook Jan Gat gemaakt, dat is een beeld in Rotterdam dat de stad zonder hart verbeeldt. Ik vind persoonlijk dat Rotterdam wel weer eens een nieuw hart mag, maar ik zie Mark Rutte niet genoeg ruzie krijgen met Merkel om het afbraakgedeelte voormekaar te krijgen deze regeerperiode.
Een gemiste kans.

8)
Ik heb voor twee dagen betaald, dus ik doe morgen rustdag. Er is sprake van kunst in die grot en er mogen maximaal 700 bezoekers per dag in maar daar ben ik er wel een van. Knappe jongen die mij buitenhoudt. En ik moet naar dat Zadkine dorpje omdat daar de bankautomaat is.
Maar het allermooiste is is dat er volgens de kaart in het routeboek tegenover de grot een berg is die Le Chateau de Diable heet. Kijken of daar wat te doen is voor een gedeserteerde enz. enz.

16-07-2015 20:02 :: Nagekomen los bericht

9)
Sommige kinderen hier spreken echt heel goed Frans.

Ik ben naar de grot geweest. Het was een behoorlijk goeie grot, want ze hadden Cro-Magnon graffiti. Het is geen Banksy, maar omdat het zo oud is kijk je er toch vol bewondering naar. Terwijl het welbeschouwd wat houtskool op kalk is. Wat ook tof was, is dat ze behalve stalagtieten en -nieten ook een ander soort hadden nog: stalagknikkers. Die waren in een draaikolk gevormd. Het begon met een dingetje en daar werd dan kalk op afgezet en door die draaikolk draait dat geheel rond en dan krijg je grotparels. Ik had ze nog nooit gezien, maar ze zijn perfect rond.

Er waren vlamingen, grieken en russen in de groep en niemand luisterde naar niemand en de gids praatte te snel en te onduidelijk. Maar je kon toch duidelijk zien dat het een grot was, dus dat gaf niet heel erg. Toen ik om half 12 weer buiten stond kon ik 3 km naar beneden fietsen en toen ik beneden was, was ik drijfnat van het zweet. Het was vandaag de heetste dag van het jaar tot nog toe vertelde Will de Gerand van de Camping. Bij hem thuis stond de termometer in de schaduw op 41 graden. Dat was het nog niet geweest bij hem.
Dus toen ben ik naar me tent gefietst, op me ontplofte luchtbed gaan liggen en in slaap gevallen tot half drie. Ik werd badend in het zweet wakker. En niet omdat ik eng gedroomd had of zo maar gewoon van het zweten. Ik hoorde van R dat Exped een regeling heeft voor ontplofte luchtbedden, dus daar moet ik maar eens achteraan als ik terugben.

Toen ik wakker werd dacht ik bekijk het maar allemaal met je pinautomaat, ik ga helemaal nergens meer heen. Ik ga in de schaduw zitten zweten met die Franse thriller die ik op een camping eerder had gevonden in de bieb daar. En zo geschiedde. Ik had 4 anderhalve liter flessen water gekocht en 1 fles Schweppes Agrum en de Schweppes en twee flessen water zijn er vandaag doorheen gegaan. Dat is viereneenhalve liter vocht zonder te fietsen. Voor het vochtverlies kan ik beter wel fietsen denk ik, want dan drink ik minder door de rijwind. Het campingwater is hier gechloreerd en als je dan voor 30 cent anderhalve liter water kan kopen die wel lekker is, dan doe ik dat.

Morgen verwachten ze onweer en de wind trekt nu al aan. 's Nachts blijft het tot een uur of 5 zo heet dat je gewoon je slaapzak niet nodig hebt. Ik heb gewassen vandaag en de boel halfslachtig uitgewrongen. Ondanks dat het in de schaduw hing was het na drie kwartier zo droog allemaal dat het aanvoelde alsof het uit de droger kwam. Al het water dat ik drink is op lichaamstemperatuur of warmer. Water uit de tappunten  is heter dan in de douche omdat het door een zwarte plastic slang wordt aangevoerd. Het is gewoon belachelijk. En na het onweer verwachten ze begin volgende week weer temperaturen rond de 40 graden.
Nooit gedacht dat temperaturen rond de 30 nog eens als comfortabel en fris zouden aanvoelen, maar dat is wel de realiteit hier op het ogenblik. Je zal een tour de france moeten fietsen zeg. Op een boterham met kaas en wat spaghetti. Ik wil ook glenbuterol en EPO en een masseuse en een aanvalsplan. O nee dat laatste niet want ik finish toch elke dag als eerste.

Behalve vandaag, dan.

17-07-2015 16:43 :: Parijs staat al aangegeven hier

dus we zijn er bijna

Het zegt niet veel want alle wegen leiden naar Parijs, maar er wordt al naar verwezen op de verkeersborden. Terwijl iedereen nog volop Occitaans spreekt hier, dus het is nog wel een stukkie.

Vanochtend ging de biologische wekker om kwart voor zeven. Ik was klaarwakker. Na het inpakken - met een rustdag erbij maak je op 1 of andere manier meer rommel in je tent dan gewoon een nachtje ergens kamperen - was ik mentaal voorbereid op de klim naar de grot. Op de kaart had ik gezien dat de weg daarlangs liep, maar de D13 die ik moest hebben ging wel een beetje langs die grot maar niet helemaal. De D13 ging langs de Cele, dus dat was poepen zonder duwen. En naar die grot ging het  naar de 10 % of zo; ik had gisteren zonder tassen al zitten zuchten onderweg.
Dus de dag begon uitstekend. Het was vroeg, en de zon deed nog niet heel veel. Eigenlijk zouden alle dagen in Frankrijk moeten zijn zoals vanochtend tussen 8 en 9. Maar ja. Je kan de klok erop gelijk zetten dat dat mooi niet doorgaat. Er komen heuveltjes, klimmetjes en dan is er Rocamadour waar het best steil naar boven gaat ineens. Er was een Proxi waar ze voor 3,60 troebele appelsap uit de streek verkochten. Uit de koeling. Dus die had ik wel verdiend. Daarna ben ik snel verder gefietst want er waren iets te veel touristen. Ik heb wel een foto van de Trektor gemaakt nog daar. rocamadourMet zo'n prachtige fiets vallen alle achtergronden een beetje weg, vind ik zelf. Zeker nu het linkerpedaal vandaag weer helemaal geluidloos functioneerde.

Het zag er van een afstandje zonder touristen best grappig uit. Ik wist toen nog niet dat ik eerst helemaal naar beneje moest daar en toen weer helemaal naar boven, dus ik dacht echt even van zohee, laat ik daar eens een foto van maken met de Trektor als voorgrond. Pokke toestel heeft een 28 mm lens of zo denk ik. Je moet echt met je neus op het onderwerp zitten wil je wat details zien.

Ik heb de achtergrond even wat uitvergroot, want dan zien jullie ook wat. Hij staat een beetje verder naar beneden.

Ik ben vandaag de Dordogne overgestoken. Ik ben vroeger ooit eens met de hele familie naar de Dordogne geweest en toen kwamen we daar op een dag ergens op straat in Belves mijn beste vriend van school tegen die toevallig ook naar de Dordogne op vakantie was.
Zo toevallig was dat niet want heel Nederland zat toen in de Dordogne - het was zo erg dat ik me de grafitti nog herinner NL GO HOME, stond er ergens langs de weg op een rotswand gekalkt.

Ik geef nu na al die jaren graag gehoor aan die oproep, maar het zou attent zijn als die Fransen de verwarming wat lager zouden zetten de komende drie weken.

Na 80 kilometer kwam ik aan in Martel. Da's een aardig dorpje, maar niet heel aardig voor fietsers. Ik kwam er het volgende verkeersbord tegen, en dat had ik eigenlijk nog nooit eerder gezien. Er is een camping municipal en ik denk dat ik het goedkoopterecord ga breken vandaag kwa tam camperen. Het was pas 2 uur, maar ik had geen zin om in deze hitte nog 20 km te doen voor de statistieken.
Dus toen heb ik de lokale Intermarche ontdaan van alle lekkere dingen en die ga ik straks allemaal opvreten!

o nee he

rocamadour 2

18-07-2015 18:05 :: 5000 op de tellert

et un chien neglige

Kweenie opf je dat kan zeggen: een chien neglige. Het klinkt alsof het niets om het lijf heeft, maar het gaat hier wel degelijk om een levend wezen. Het was de campinghond in Martel. Je mag daar een nacht kamperen voor het houdt u vast bedrag van 5 euro 22. Wat ze er niet bijvertellen is dat er ook op zaterdagmorgen om 5 uur sogges een hele grote vuilniswagen met heel veel herrie de containers komt legen. Ik kwam toen tot de ontdekking dat ik nog altijd niet onder me slaapzak lag; dat daar ook geen aanleiding toe was en ik ben toen weer ingeslapen tot kwart voor 7.

De avond  ervoor had ik een pond merquez bij de Intermache gehaald, en die heb ik gedeeld met de chien neglige. Ik dacht eerst dat hij bij de Fransen next door hoorde omdat hij onder hun home mobile lag te suffen. Maar de mevrouw van de home mobile vertelde dat het een hond uit het dorp was. Hij had ook een halsband. Maar het ging niet zo goed met 'm verder want hij zakte af en toe door z'n voorpoot als hij een stukje wandelde. Alsof er iets uit z'n kom schoot. Enniewee. Omdat ik toch veels te veel merquez had, heb ik er broederlijk 20% van af gestaan. Als beloning ging hij kwispelstaartend mee toen ik ging afwassen.

Het is heel belangrijk dat je af en toe onderweg contact maakt met andere levende wezens, want de mens is een sociaal dier, hoor je wel eens zeggen. En met zo'n hond kan ik dat dan erg goed invullen. Een hond per twee maanden is voor mij meer dan genoeg sociaale dierlijkheid. Maar was er nog gefietst vandaag?

Jazeker is er gefietst vandaag. Het was warm, maar niet zo heel warm als gisteren geloof ik. De oogballen droogden niet op in de afdaling en ik heb ook geen gesmolten asfalt gezien. Maar om half tien liep het zweet alweer langs de binnenkant van mijn zonnebril. Er zit een hele leuke bakker in Martel, waar je je hoofd moet buigen om in de winkel te kunnen staan. Er staat een oma die een beetje de weg kwijt is, en haar kleinzoon staat deeg te rollen in een aanpalende ruimte die nauwelijks hoger is. Oma gaf 50 cent te veel terug. En toen gaf ik dat weer terug aan haar. Pour votre grandfils zei ik erbij. Dat viel in goede aarde. Dus dat was mijn tweede goede daad na de hond van de dag ervoor, dus voorlopig kan ik weer de beest uithangen.

Onderweg ben ik een stuk of 6 Oude Wegen fietsers van de GOede Kant tegengekomen. De eerste was een tanige tante op een Idworx om half 9 of zo een km of 10 buiten Martel. Grijs haar en in een hempie, maar wel doorkarren. Dat zag er imposant uit; als ik later zo oud wordt dan hoop ik dat ik ook nog zo door Frankrijk fiets. Hoewel ik dat dan eigenlijk ook al gedaan heb natuurlijk, maar het gaat om het idee. Een stukkie verderop volgde een hert dat de weg overstak. En later nog een eekhoorn. Dat zijn toch leuke beessies. In Italie heb ik een otter gezien bij een doodnormaal super suf kruispunt met een sloot er naast. Dat was weird. Het was geen natte hond of zo, maar echt een beest. dat onder water ging zwemmen toen ik een foto wilde maken. en toen nog een meneer op een Idworx. Daar zat wel een km of 15 tussen dus ik denk niet dat die bijmekaar hoorden.
En toen nog een paar, maar die heb ik niet zo goed geregistreerd. Ik zeg ze allemaal in het Nederlands gedag. O ja en nog een meissie dat haar vriend eruit aan het fietsen was op een hellingkje voor Dorsenac. Ze ging echt hard naar boven, dus daar heb ik Scheuruh! naar geroepen.
Ik hoop dat hij de tent had voor z'n ego. Ze zag er ook een stuk lichter uit dan hij. En ze had een minder rood hoofd ook.

Vandaag was een hobbelig traject. Ik heb geen een afdaling gehad waarbij me tshirt is opgedroogd. Daar is niet heel veel voor nodig. Als je beneje was was het gelijk weer omhoog. Dat ging de hele dag door Zo'n beetje. Bij Donzenac had ik de afslag gemist en benik 200 meter omhoog gereden omdat ik dacht dat die berg op de route uitkwam weer. Die route ziet er blauw uit als je 'm als track aan hebt staan in Osmand, dus ik dacht halverwege kom ik fiets nog even door. Maar die berg ging naar een autoroute en die zijn ook blauw, maar net iets anders. Dus die berg kwam niet uit op mijn route maar op de autoroute. Dus toen kon ik weer naar beneje en de juiste afslag zoeken. Vervolgens kon ik diezelfde berg weer omhoog, maar nu niet met 8 maar met 5 % dus dat was toch winst.

Ik had voor het eerst in tijden weer eens bedacht dat ik naar de camping in Uzerche wilde toen ik vertrok. Uzerche klinkt als iets hobbitachtigs. Ik kijk meestal onderweg na een km of 60 waar ik heen zou kunnen gaan, maar vandaag had ik een concreet doel. Ik vond de camping bij St Jal er wel aardig uitzien, maar ik ben toch doorgereden. Deze in Uzerche is ook een Municipal, maar hij is he-le-maal beneje en morgen begint het dus met een klimmetje getverderrie. Ik heb geen hobbits gezien, wel een meneer in een mooie DS. Dat is een Cytrowen van vroeger voor wie geen verstand van auto's heeft. Een witte.
De limmiet is 80 km per dag wegens te heet en anders te vroeg thuis. Eigenlijk moet die limiet nog veel lager want ik ben nog genees 2 maanden onderweg en er staat al 5000 km op de teller. Dat is niet overdreven veel, maar ook niet heel erg weinig. Ik zou nog minstens 2500 km moeten rijden om wel op tijd thuis te zijn, zeg maar..
Misschien moet ik naar Calais en dan een stukje Engeland doen of zo.

Ik heb geen foto's gemaakt vandaag. Ik denk dat de route van de andere kant af misschien spectaculairderder is of zo maar ik heb ook geen zin om de hele tijd achterstevoren op me fiets te gaan zitten. Turenne zag er wel leuk uit, maar de Trektor wou vandaag ook niet op de foto want z'n derailleuroog zit een beetje scheef.
Daar ga ik naar het eten even naar kijken. Scheve ogen kunnen we niet hebben als we nog samen naar huis moeten fietsen. Het is nog 1000 km volgens Osmand.

19-07-2015 19:05 :: Eindelijk weer eens geen camping

Ik weet eigenlijk niet of ik al wild had gecampeerd in Frankrijk. O ja bij NArbonne een keer. Dit is dan denk ik de tweede keer. De laatste tijd was het nogal dikgezaaid, kwa campings. Maar vandaag had ik het om half drie wel gehad en zag ik een Mogelijkheid.

Een Mogelijkheid is een weggetje dat van de weg af schuin omhoog loopt, dat onverhard is en waar je aan kan zien dat er tijden lang niemand overheen is gereden. Zo'n weggetje volg je dan tot je een stukje vindt dat vlak is en daar zet je dan je tent neer. De binnentent in dit geval, want het onweer dat voor het weekend werd voorspeld heb ik nog niet gezien.

bush 2

Vandaag begon bewolkt. De file Oude Wegen fietsers die ik tegenkwam en die de Goede Kant opgingen heb ik in het passeren allemaal verteld dat het lekker weer was en ze waren het er allemaal mee eens. Er stond een windje bovendien, dus ik was aardig aan het doorfietsen tot om 2 uur het licht een beetje uitging  Om half drie stond me tent en om 10 over half drie lag ik te pitten. Tot 6 uur. Vreemd, want ik had uitstekend geslapen op de Municipal van Uzerche. Waar zou ik toch zo moe van kunnen zijn?

Dus nu wordt er gekookt en dan hopen dat ik morgen snel iets vind waar ze water hebben want ik heb niet heel veel meer. O fuk kijk nou ik heb vierkante spaghetti gekocht.

Nou ja groetjes uit Frankrijk, allemaal.

20-07-2015 18:47 :: Jaaah de hele dag geen zon

bij de osteopaat was het 19 graden

Maar dat was 's morgens. Het begon met een hoop gestamp rond me tent. Ik denk iets op vier poten, maar ik heb niet gekeken. Stel dat het een mafioso is die een concurrent komt begraven, dan kan je maar beter niet weten wie of wat. Toen ik om kwart voor zeven opstond lagen er in ieder geval geen bloedsporen, dus vandaar mijn vermoeden dat het iets met vier poten was geweest. Twee poten maken gewoon minder herrie. TEnzij er een lijk door de bosjes wordt gesleept, dan.

Eigenlijk scheen de zon wel, toen, maar er dreef al snel een hele berg wolken voor de zon en de temperatuur bleef ook een beetje steken. Die 19 graden was vanochtend toen ik 20 km gereden had bij een osteopaat. Osteopaten in Frankrijk hebben ook thermometers buiten hangen. Raar volk, maar vandaag ga ik niet klagen.
Wegens wild kamperen had ik ongeveer nog 1 glaasje water toen ik wegreed. In een van de dorpjes die ik passeerde vroeg ik een vroege meneer of hij misschien wat water voor me had. Ik had sinds gistermiddag water lopen sparen, dus ik had echt een dikke tong. Die meneer vroeg of ik kraanwater wilde of mineraalwater! Dus ik zei als het maar potable is. Komt-ie terug met een bidon vol ijskoud mineraalwater. Uit de frigo, alstublieft. Vive la France! Prachtland, prachtmensen. Sommigen, dan. En dan het eerste slokje; ik zeg tegen hem dat het het allerbeste water was dat ik deze reis geproefd had. E#n dat was ook zo.

10 km vanwaar ik de bush was ingedoken was een strandje waar je ook mocht kamperen. Er was een warme douche zelfs, maar ik ben er niet onder gaan staan want ik wilde wat kilometers maken voordat de zon er doorheen zou komen. Wist ik veel dat dat niet ging gebeuren. Maar ja als je alles van te voren weet al, had ik ook niet weg hoeven gaan om dit pokkeend te fietsen. Dus. Ik denk wel dat je overal zand in hebt zitten als je daar gaat kamperen, maar ik ben er langs gereden, dus ik heb niet heel goed gekeken, verder.

De eerste winkel zat op 30 km en dara heb ik brood gehaald en nog meer water en bananen en een liter sinaasappelsap uit de koeling. In Benevent l'Abbaye was dat. En de zon scheen nog steeds niet, dus ik weer snel verder.. Ik stond net een foto te maken van wat cultureel Frans erfgoed, toen er twee Santossen de helling opkwamen. Mijn "ken je niet harder?" was niet heel vriendelijk, maar ook niet geheel onterecht. Misschien hadden ze heel veel bagage bij zich, wie zal het zeggen. Iedereen weet dat je op duurdere fietsen veel harder kan dan op goedkope fietsen. Hier is de foto van het erfgoed:

2cv a vendre?Je hoort wel eens verhalen dat er haast geen a-types meer te vinden zijn die jaren ergens in een schuur hebben gestaan, maar ik heb er vandaag toch mooi eentje gevonden. Eendje. Hahaha. Stom grapje.

Ik kan ook foto's gaan maken van al die dertiende eeuwse kerkjes, maar die staan allemaal al in het route boek, dus dat is dubbelop. Ik heb eerlijk gezegd ook niks met dertiende eeuwse kerkjes. Misschien komt dat omdat ik 13 jaar tegenover ene kerk heb gewoond, ooit. Op een gegeven moment heb je het wel gezien. Er komen ook de hele tijd puzzeltochten langs 's zomers en die zijn dan te stom om de steen boven de ingang te zien waar 1770 opstond en dan gingen ze bij ons aanbellen en vragen wanneer is deze kerk gebouwd. Dus ik heb persoonlijk nogal de pest aan mensen op fietsen die langs kerken rijden. Het is dat ik in dienst van Beelzebob ben, anders zou ik echt een andere route gekozen hebben.
Nee maar zonder dollen: het is een mooie route voor wie van La Campagne houdt. Een belangrijke conclusie van dit trajectje is dat is er erg veel Campagne is in Frankrijk. Je moet voor De Religie gaan, maar ik zie persoonlijk liever bossen dan kerken. Hoewel er ook heel aardige plaatsjes aangedaan worden. Dat kan niet ontkend.

Vandaag viel er wel een eerste teken van beschaving te ontdekken. Sinds Lourdes. De eerste Aldi op de route is aangedaan. Door mij. Ik heb Cassoulet gekocht en die probeer ik te eten tijdens het typen. MEt alle gevolgen van dien.
Omdat de zon maar niet bleef schijnen, ben ik vandaag 100 km opogeschoten. Ik dacht ik moet profiteren van dit weer. en de klimmetjes waren ook een beetje tam en in de minderheid vandaag.

Het aanvankelijke plan was om naar de camping in Crozant te rijden of die een stukje verderop, maar omdat ik te veel bittere chocola met hazelnoten had gegeten toen ik uit de ALDI kwam scheurde ik gewoon door naar Cluis op de volgende bladzijde.
Ik was na 60 kilometer nog een leuk drinkplaatsje tegengekomen en daar heb ik me gewassen in de drinkbak van de aanpalende koeien. Dat er geen zon was wilde niet zeggen dat e rniet gezweet was. En ik had al een nacht wild gekampeerd dus ik was niet helemaal okselfris meer. Dus toen heb ik me gewassen in de koeiendrinkbak. Ze zaten het allemaal van een afstandje te bekijken, maar ze leken niet erg in de war door mijn actie. Ik denk dat e rmeer fietsers zijn die dat doen daar..

plons

De camping in Cluis is dicht. Dat vertelde een meneer die ik de weg vroeg. Ik vraag altijd een autochtoon naar de camping want die weten dat soort dingen. Maar, zei hij, alles staat er nog wel. Als je toestemming vraagt op de Mairie kan je er misschien wel een nachtje staan. Ha. Dus ik naar de Mairie, maar die was dicht op lundi apres-midi. Ik hoorde wel iemand praten achter de deur toen ik aankwam, maar die hield zich meteen muisstil toen ik aan de deurknop voelde. Dus ik dan maar naar de camping zonder ambtelijke toestemming. Het hek was dicht, maar niet op slot. En er was niemand. Een wasgebouwtje. Dus ik proberen: er was water! En genees gchloreerd, maar lekker water. Er was een werkende plee! Met pleebril! Er was een stopcontact. Dat dee het. En het allermooiste: de laatste deur was een douche met een mengkraan waar gewoon heet water uitkwam! Allemaal voor mij alleen!

Dus nou sta ik hier op een lege camping te camperen. Ik ben gedouched en geschoren. Me laptop en me telefoon zijn opgeladen. De was is gedaan en hangt te drogen. De tent staat. De cassoulet is op, maar er is nog Tiramisu toe. Geen zon gezien. De volgende 170 km zijn plat volgens het routeboek. Wat een dag! Waarom zit je nog thuis?

21-07-2015 17:53 :: Hij gaf mij een teken vandaag

Satan rijdt Cytrowen

Vandaag was een warme dag. Het begon al met een warme douche op een verlaten camping. Beetje zombieachtig om acht uur sogges. Maar dus wel erg goedkoop en veel privacy. Privacy is heel belangrijk. Ik heb een Android telefoon moeten kopen in Duitsland toen me Defy Plus het begeven had en Goegel wil nu al je contacten managen. Op je foon en in je gmail. Ja rot op. Dus ik heb een hele lege contactenlijst want dat gaat Goegel echt geen ene moer aan. En een apart emailprogramma, want ze hebben echt alles integriert. Als je wil weten hoe Das Vierte Reich eruit ziet moet je een Motorola kopen. Klootzakken.

Waar was ik o ja fietsen. Dirk Kuijt is terug bij Feyenoord. Goed dat ik niet thuis ben anders had ik daar de hele dag met de buren over moeten lullen. Ik was net bij de Lidl en ik heb een zak kaasflips op. Dat komt door verschrikkelijke Ikke waar ik met de smurf heen was geweest. Die Minions eten kaasflips. O nee dat was Madagascar, en daar de opvolger van met die pinguins. Die pinguins aten de hele tijd kaasflips. Dus toen zijn wij ook kaasflips gaan eten en nu zit dat In Me Systeem. Fietsen dus.

Er hinge nn og wat vergeten wolkjes van gisteren, maar echt weeswolkjes, want de rest was weggewaaid. Of opgedroogd, of watevver het is dat wolkjes doen. Als een wolk doodgaat, gaat-ie dan ook naar de hemel eigenlijk? Ik denk niet dat ik dat nogaan de theoloog kan vragen, want de emailstilte lijkt weer ingedaald. Weer iets verkeerds gezegd. Maar hoe zat het met satan vandaag? Het zat fantastisch met Satan vandaag!

dyane from hell

Als dat geen vingerwijzing des Heeren des Duisternisses is dan weet ik het niet meer. Satan rijdt Dyane! Een Dyane is een saloneend. Die term is van een bekende journalist die een boek over eenden heeft geschreven. Blokker, Jan geloof ik. Die deuk zegt ook iets, maar de preciese boodschap heb ik nog niet ontcijferd. Misschien dat Satan een dooie hoek heeft. Dat past wel in het plaatje dat ik van 'm heb.

Ik had gisteren geschreven dat alle foto's van die kerkjes al in het routeboek staan dus dat het dubbelop is om ze hier nog een keer te plaatsen. Maar niet iedereen heeft daqt routeboek dus hier komt een uitzondering. Let ook op het derailleuroog van die fiets op de voorgrond.

hee een kasteelDat oog is bijgebogen maar het blijft geen geweldige derailleur. Maar hij doet het wel als je er af en toe hard aan trekt en duwt.

Deze foto staat in het boek ook. Leuk he, dat poortje en dan die torens? Als ik bomen had willen zien ipv kerkies had ik de Groene Weg moeten nemen en niet de Oude Weg, realiseerde ik me vandaag. De Oude Weg gaat echt pesies om alle groene stukjes op goegelmaps heen. En vandaag reden we de hele dag de verkeerde kant op, want naar het Oosten terwijl Rotterdam naar het Noorden is. Dus ik rij om, maaar ik weet diep van binnen wel dat De heer des Duisternisses er een bedoeling mee heeft, alleen is die bedoeling nog een beetje onduidelijk tenzij het de dochter is van het gezin dat hier naast me op de camping is komen staan net. Zou ze kassflips lusten? O kut die zijn net op. Misschien moet ik met haar oogpotlood een pentagram op me achterwerk tekenen. Ik ga zo op internet de Franse vertaling bijmekaar scharrelen en dan kijken of ze bloost.

Dit zou nog best een interessante dag kunnen worden.
En er is Creme Brulee als toetje..

22-07-2015 21:31 :: Je kan de klok er op gelijkzetten

als het om pedalen gaat begint de ellende links

En daarna is de rechter kant aan de beurt. Eigenlijk had ik ze allebei tegelijk moeten smeren, maar de rechter kraakte nog niet. Tot gisteren. Het is ook met hollowtech lagers. Daar begint het ook altijd links. Er staan gekkere krachten op de niet-aandrijfkant dan aan de wel aandrijfkant. Dus het was pedaalrevisie zonder trektor yoga. Meneer had al 120 km gedaan vandaag dus dan is ook nog yoga een beetje overkill. Geen idee eigenlijk waarom ik me fiets op z'n kop had gezet de vorige keer om het pedaal er af te halen. Hm. Raar.

Vandaag was het bewolkt. Voordat de biologische wekker af kon lopen op de camping in St Amand-Montrond waren de buren uit de UK al bezig om herrie te maken met hun haringen tijdens het tent afbreken. Het waren aardige lui op titanium fietsen. De schelp is om 1 of andere reden het symbool van de santiago gangers die de goede kant opgaan en zij had al toegegeven dat ze al die gekken die met een schelp op hun rugzak rondliepen het liefst standrechterlijk wilde overrijden. Ferme taal voor een 65 plusser, maar wel uit het hart gegrepen. Hij kreeg de slappe lach toen ik vertelde van mijn satanische missie. En hij vertelde dat bij hen in de buurt in Norfolk drie heuvels waren met een stijgingspercentage van 33%. 33%! Ik heb muren thuis die minder steil zijn..

De avond ervoor hadden ze een berg rommel om hun tent liggen, echt niet normaal. Toen ik me hoofd uit me tent stak zag ik ze nog net zwaaiend wegfietsen met 2 hele kleine fietstasjes achter en een klein tasje daar bovenop. Ik denk dat ze 15 kilo bij zich hadden of zo. Nou ja dat is met z'n tweeen ook 30 kilo, natuurlijk. Maar wel vier benen om het over al die colletjes te krijgen. Ze gingen naar Zwitserland. Hetgeen niet gezegd kon worden van een gezin en een stel die de Goede Kant opgingen. Het stel had een lekke band met de Koga. Het voorwiel kon er niet uit omdat de snelspannerhendel tegen de voordrager aankwam. Om het wiel er uit te halen moest eerst de voordrager eraf. Dus toen heb ik Kogayoga geintroduceerd. Misschien wel eens aardig om een cursus fietsyoga te geven.

Na een kilometer of wat was er een bakker en daar dan kaas op. En toen weer verder, want het was lekker koud - de temperatuur liep die dag op tot een schampere 34 graden maar het bleef bewolkerig. Kort daarna ree ik langs een boedrderij waar ze drie honden hadden loslopen. Dat ging van keffkeffgrrrrwoefwoefgrrwraf en dat aan twee kanten want die ene hond geloofde het wel. Ze probeerde bij me voeten te komen, maar mijn conditie was beter dan die van hunnie. Nog een stukkie verder kwam ik er achter dat me voortas openstond. En dat ik me zakmes vergeten was bij het bankje waar ik had zitten schransen! Dus ik meteen omgekeerd, want zonder zaqkmes (van de ALDI) kan ik net zo goed meteen het hele zooitje op de trein naar huis zetten.

Dus ik de andere kant op. en toen was het weer keffkeffgrrrrwoefwoefgrrwraf van twee kanten, alleen heb ik ook wat dingen teruggeschreeuwd waar ze niet van terug hadden. Hetw as een kilometer of 6 terug en die heb ik heel hard gefietst en toen ik bij het bankje kwam lag mijn zakmes gewoon nog daar te liggen, vet van de tonijn a la catalana. Dat is met tomatensaus. Ergens op deze site staat bij de tips dat je ALTIJD moet kijken of je tasen dicht zijn voordat je wegrijdt. Die tip was ik dus met me suffe harses vergeten.
Daarna ben ik over een N-weg terug gereden naar waar ik was want ik had geen zin meer in die klerehonden.

Het idee was om naar Nevers te rijden want daarna moet je het volgende boek van de route dat dus eigenlijk het eerste boek is en dat was 80 km. Maar ik was daar om 12 uur of zo al. Wacht ff kijken o om 13:23 was ik daar. En ik had niet het idee dat ik iets gedaan had, dus toen ben ik nog een stukje doorgereden naar Premery. En daar sta ik nu op de Municipal. Voor 3 euro 70 en ik heb er ook nog voor 50 cent wifi bijgenomen omdat ik het te goedkoop vond. Dus toen heb ik gevraagd of ik er ook een sticker bij kon kopen, maar die waren gratis. En ze hebben prima douches en het water is okee en er hangt een certificaat dat er geen legionella is. En je kan er zwemmen in het buitenwater.

Toen de tent stond was het naar de intermarche voor Lekkere Dingen. Dat mag na 120 kilometer.. Het werd Tiramisu-ijs en Schweppes Agrume en kouwe troebele appelsap en 2 merquez van de slager en een pot couscous voor 3 personen. En toen dat op was kreeg ik een halve meloen van de Franse buurman hier. Dus ik denk er over om de sjokolade koekjes die ik nog heb aan hunnie te geven morgenochtend als ik wegga, want ik ontplof bijna.
Ik heb niks gezien dat fotografiewaardig was. Misschien ook omdat ik het merendeel van de dag op het buitenblad zat, dus dan gaat alles heel snel aan je voorbij. Er was wind mee, ook. Na 100 km merk ik wel dat een heuveltje wat lastiger gaat, dus daar moet nog wat aan gewerkt worden. Maar ik rij wel twee keer zo hard naar boven als 2500 km geleden, dus dat pakken ze me niet meer af.

Tussen mijn tent en het buitenwater staat een tourniquet. Dat is een draaipoortje. Toen ik aan de couscous zat hoorde ik een klap en toen kwam er een meneer door het tourniquet gelazerd. Bleek dat hij zo'n eenwielfiets had die ze in het circus hebben. Ik weet toevallig dat er een opleiding tot fietsenmaker is in Rotterdam en daar hebben ze ook zo'n ding en als je daar mee tot het einde van de gang kan rijden mag je twee uur vroeger naar huis. Dus dat is echt heel moeilijk, en helemaal door een tourniquet denk ik dan.
Dus die vent lag ongeveer op me tent en dat bleek een Jehova Getuige te zijn die geen vakantie had maar hier was voor de bekering. Die kwam lekker bij me binnen. Hij zei dat er een plan was voor alles, zoals er bijvoorbeeld ook goed was nagedacht over de onderdelen van mijn fiets. Ik denk dat ze aan moeten sluiten met hun verhaal bij de belevingswereld van de persoon die ze willen bekeren. Ja dan moet je net mij hebben dus ik zeg nee daar is niet over nagedacht, dat is de goedkoopste rommel die ik ongeveer kon vinden. En zo is het met de schepping ook. MErdededieunogantoezeg!

Hij liet wel een folder achter nog, maar hij had wel door dat ik op een ander spoor zat dan hij. Ik denk wel dat je aardig punten scoort als je een Jehova tot het satanisme bekeert. Maar ik vind het zielig als ze schaafwonden hebben omdat ze net door een tourniquet zijn gelazerd met hun eenwieler.,

Ik heb daar toch wel soort van respect voor, ondanks dat hij bij de tegenpartij zit.

23-07-2015 20:24 :: Nog niet iedereen heeft het platteland verlaten

in Frankrijk

Hedenmorgen begon het eigenlijk gisteravond. Ik had al verteld over het draaihekje. Dat piepte als een waanzinnige. Er waren pubers die aan tietjes gingen laten voelen bij het buitenwater. Al die pubers moesten door dat poortje. Waarme tent naast stond. De hele nacht door. En de buurman van de meloen snurkte als een varken dat nog best een tijd te leven heeft. Het was dus een oordoppennacht.

Omdat ik ergens anders oordoppen had gevonden dan me gewone oordoppen, zitten deze echt heel raar in me oor. Ooryoga, lijkt het op. De hele uitwendige gehoorgang wordt tot onzinnige proporties opgerekt. Het oorsmeer tegen het trommelvlies gedrukt. De reguliere schimmels weten van gekkigheid niet waar ze het zoeken moeten. Het jeukt. Het doet pijn als je op 1 oor ligt. En dat alles staat nog los van het feit dat er teveel zoetigheid gegeten was de voorgaande avond. Ik had zo'n gezinsbak Tiramisu-ijs gevonden in de supermarche. En dat moest op want er was geen koelkast voor de gasten. En ik had er trek in. Dus daar begon het al mee. En toen nog de merquez en de couscous voor drie personen. Kortom: ik was niet helemaal fris vanochtend om 7 uur toen men met camperdeuren begon te slaan en ik zeker wist dat er van slapen niks meer zou komen.

Het was bewolkt. Alweer. Iedereen op die camping de ziekte in behalve ik natuurlijk want ik ging fietsen. Me pedaal was geolied. Er was een bestemming 80 km verderop in Chatel-Censoir waar ik nu op de Municipal zit. Aanradertje deze camping. Lekker rustig. Leuk dorpie met een Proxi en een atelier waar je je hond kan laten knippen. De helft van de voordeuren groeit gras uit, hier, maar dan wel genoeg werk voor een hondenkapster, kennelijk.
Onderweg heb ik meer tekenen van leven gezien. Ik denk dat er ooit een themanummer is uitgekomen van het blad voor de Actief in het Leven Staande Rurale Franse Boerin met te weinig om handen. Dat themanummer ging over bloempotten en wat daar allemaal mee kan. En deze boerin had dat opgepikt.

bloempot 2bloempot 1

Ik zat echt een beetje ontdaan op me fiets daarna.

toen was geluk heel gewoonHet duurde 30 km voordat er een bakker in zicht kwam, maar ik had nog sjokoladekoekies, dus die heb ik als ontbijt gebruikt. De doos lag op me routekaart, want die was toch niet nodig wegens de hele tijd rechtdoor de borden volgen. De koekjes waren op tegen de tijd dat ik bij de bakker aankwam. In Coroigny was dat denk ik. Daar was ook een apotheek en die stond 27 graden te knipperen. Dat was om een uur of elf. Het werd nog wel wat warmer in de loop van de dag, maar alles onder de veertig graden is aangenaam tegenwordig, dus het was prettig fietsen. Zo ziet het er uit. Ik heb die foto gemaakt omdat ik me perfect heppie voelde op dat moment. Het ging lekker rechtdoor en niet omhoog en ook niet naar beneden. Het was niet te warm en niet te koud. Er stond een fris windje uit de tegenoverge richting. Ik had genoeg gegeten. Ik had pure chocola met hazelnoten op en die kickte net lekker in. Dit was zo'n moment waar je het allemaal voor doet. En er zat iets te veel speling op de pedaalas rechts want die begon te kraken. Kraken is speling, knarsen is vet. Je voelt dan ook dat-ie af en toe stottert omdat de kogeltjes ommekaar heen willen. Ik had geen zin om onderweg te kijken en ik heb thuis een stadsfiets waarmee ik 2 jaar met krakende lagers heb gereden dus ik dacht dat duurt mijn tijd wel uit.

Nou jullie raden het al. Hij dee het verder prima de hele dag en vanavond heb ik de conus bijgesteld en nu is het weg.

Nou en toen kwamen we bij St Pere voor Vezelay en daar wilde de Trektor speciaal op de foto. In de kerk. Die kerk is gesloopt door gelovigen toen de abt op kruistocht was. Het was niet zo'n leuke abt, staat er in het routeboek. Maar het is wel een koele foto geworden dus hier komt-ie extra groot voor de groeiende schare Trektorfans.

schijnheil
Het lijkt wel of ze die vloer geboend hebben omdat ze wisten dat-ie zou komen. Ik vind het een beetje schijnheilg: de verkeerde kant opfietsen maar dan wel in de kerk op de foto.

Maar wel goed gelukt, toch?

24-07-2015 20:20 :: Er is opnieuw sprake van tekenen

van de Heer des Duisternisses

Het begon met zon. Nee het begon met verslapen. 10 uur er in, om 8 uur wakker. Wat een rust. En een stilte. Ik was nietsvermoedend van wat vandaag komen zou. Er was een fles sirop de menthe gekocht. Dat zorgt er voor dat je water naar tandpasta smaakt. Als kind was dat het hoogtepunt van de vakanties naar Franrijk. Dat spul in een glas met ijs erbij. Zoet, maar toch verfrissend. Het is nu vooral zoet, maar voor de afwisseling is het wel leuk want de inhoud van je bidon is donkergroen ineens en dat ziet er leuk uit.

Ik wil het even hebben over de bidon. Ik heb een hele verzameling ondertussen. De laatste 2 zijn van Vaude en er kan een liter in. Dus die had ik mee naar Denemarken allebei vorig jaar. Met twee liter ben je er wel daar, want het is er altijd hetzelfde pleurisweer als in Nederland. En al;s je daar wildkampeert hebben die Denen gewoon een watertappunt voor je aangelegd. Maar voor deze trip had ik een flessenhouder gekocht. Daar kan van alles in dat je in de supermarkt kan kopen. En wat blijkt? In de praktijk draai ik elke keer de dop van de bidon en dan drink ik niet uit het tuitje, maar uit de dinges zelf. En dat is een beetje breed, dus de helft loopt in je tshirt.

Het punt is dat je alleen uit je bidon drinkt als je aan het fietsen bent. Uit het tuitje dan he. Omdat je geen tijd hebt om te stoppen of zo. Bidons zijn voor wielrenners die een wedstrijd rijden. Ik rij helemaal geen wedstrijd dus ik heb helemaal geen bidon nodig. Ik stop bij een picknick (hier zeggen ze pique-nique) tafel en dan haal ik me vreten uit me tas en dan zet ik die bidon ernaast en dan draai ik de dop er af. Dat kan ook met een petfles. Duhus...conclusie...Ik heb veel meer aan twee petflessenhouders aan me frame. Dus de volgende trip sloop ik me bidonhouder eraf en dan komt er een petflessenhouder voor terug. Het ziet er minder professioneel uit natuurlijk, maar in me korte broek en me tshirts geloven ze toch al niet dat ik ze er allemaal affiets.

De eerste 40 kilometer gleden voorbij als God in Frankrijk. De route liep langs de Yonne of beter gezegd: langs het kanaal dat er naast loopt. De gpx stuurt je ergens in het begin over de autoweg en die gaat 100 meter omhoog en dan kom je daarna weer beneje bij het fietspad langs het kanaal uit. Dat was wel even vloeken. Maar verder waren het 40 fantastische kilometers. Pas bij Auxerre gaat het rechtsaf en dan begint het wat te hobbelen. Ik ben alles keihard naar boven gereden want ik wist dat ik toch maar 80 ging rijden want verderop waren even geen campings en ik ree pas om 11 uur of zo. Dat was het allerlaatst ever.

En bij de tweede klim gebeurde het. Rechts in de berm, eigenlijk haast niet zichtbaar voor degenen die De Goede Kant opgaan. De tekenen des Heer des Duisternisses. Onmiskenbaar Zijn Werk. Een ieder die zich in de materie heeft verdiept zal geen moment twijfelen. De volgende beelden kunnen schokkend zijn voor minderjarigen en bejaarden boven de buitentemperatuur van 35 graden. Hou je vast aan je stoelleuning, je teddybeer of je huisdier. Probeer die laatste niet te knijpen. Klaar? Hier komen ze.

whaaaah nog enger!whaaaaah eng!

Heb ik gelogen of heb ik gelijk? Dit is Zijn Werk. Onmiskenbaar. Je weet toch. Toen de christenen het Romeinse rijk onveilig begonnen te maken, wat werd er toen over ze geroepen? Ze stelen en vermoorden kinderen! Wat werd er 1000 jaar later over de Katharen en elke serieuse bedreiging voor de Roomse Kerk in het algemeen geroepen? Ze stelen en vermoorden kinderen! Wat doen joden op hun vrije zaterdag? Kinderen stelen en vermoorden natuurlijk. Wat zeiden ze over de Tempeliers toen ze op een vrijdag de dertiende besloten om hun toko te sluiten en het geld dat ze in hun bank hadden te confisceren? Ze stelen en vermoorden kinderen! Wat werd er over heksen geroepen? Ze hebben seks met Satan in de gedaante van een zwarte bok en ze vermoorden kinderen.
Tegelijk!
En tot slot: wat schreef die journalist op de voorpagina van de Volkskrant over zigeuners? Zoek dat zelf even op (de affaire Haerynck), maar die journalist is eruit gegooid, maar, zoals altijd bij de Volkskrant, veel te laat. Eigenlijk zouden ze alle Volkskrantjournalisten er preventief uit moeten gooien.

De mythe is zo sterk, de daad zo tot de verbeelding sprekend, dat-ie vanaf de vroegste geschiedenis opduikt om minderheden zwart te maken en door de gruwelijkheid ervan wordt er eerder geloof aan gehecht dan aan iets trivialers zoals ze gooien hun gebruikt pleepapier niet in de poubelle maar spoelen het door of zo. De fucking redactie van de Volkskrant man. We leven echt nog in het jaar nul. En deze foto's zijn het bewijs. Hij leeft. Hij is onder ons. Hij doet z'n ding.

Bel de krant!

25-07-2015 20:45 :: Het waaide weer eens

sinds Trieste, ongeveer

Windkracht 7 uit het Zuid-Westen. Dus hunnie van de tegenpartij hebben wind tegen (diabolisch gelach). Tot 2 uur, toen ging de wind naar het Noord-Westen (engelachtig gechiechel). Ik kwam er twee tegen na een nacht van weinig slapen wegens windstoten die aan me tent rukten op de camping van Ervy le Chatel. Eentje had een poncho aan en de ander een regenjas. Ze moesten bergop. Met wind tegen. Lekker windje he riep ik terwijl ik met 35 naar beneden suisde.
Dat is wat een nacht slecht slapen met me doet.

Verder is er niks te melden. Troyes is een aardig stadje op de route. Er werd patat gekocht onderweg bij een frietkraam. Met mayonaise uit de dertiende eeuw. Dat lag vrij snel weer in de prullenbak. Koop geen patat bij die frietboer onder Troyes, mensen. Het is niet te doen.
Ik zit nu op een ANWB goedgekeurde 100% Nederlandse Henk en Ingrid camping in Arcis sur Aube waar je niet met je bankpas kunt betalen en het warm water net is uitgevallen maar ik heb lekker al gedoesd. Mijd deze camping.
Ik heb geen foto's gemaakt vandaag want het was allemaal 100% suf, dus ik plaats er nog eentje uit Chatel-Censoir.. Daar was het leuker dan hier, ondanks dat hier de Champagne vandaan komt. Er lijkt me weinig te vieren, behalve misschien dat het vandaag buiten net zo koel was als in de LeClerc.

chatel censoir

26-07-2015 19:02 :: Genoeg gelummeld.

Beuk en sjokola er in!

Ik sliep om half tien, gister. En ik werd om 4 uur wakker want ik moest piesen. En toen ben ik geloof ik niet meer echt in slaap gevallen. Dat krijg je als je de hele tijd van die miezerige roteindjes fietst. Dus vandaag heb ik geen anderhalf, maar 2 afbreek brokken pure chocola van de Aldi genuttigd en nu zit ik ineens bijna 140 km verderop.

De wind was zuid, windkracht 4 of zo. Hij kwam pas rond 12 uur op en toen had ik er al 40 opzitten. Er is kwa fietsbeleving geen hol aan hier, dus ik denk dat je echt moet wandelen om deze streek echt te waarderen. De onafzichtelijke korenvelden, de kraaien, de drie zonnen. Had Van Gogh een fiets eigenlijk? Ik denk niet dat hij ooit door de Champagne is gefietst, ooit, anders had-ie zich hier wel voor ze kop geschoten.

Er gingen er vijf de goeie kant op en ik kwam ze allemaal tegen op een stukje van een km of 10. Ik denk dat de achterste gaat winnen want die had een racestuur en hij fietste alleen. Hij zat wel te vloeken geloof ik want hij moest omhoog (voor zo ver je van omhoog kan spreken hier; het is vrij vlak allemaal) en hij had wind tegen.  Je kan ook je fiets naar Santiago sturen en dan terugrijjen dan hebbie wind mee. Dit stukkie dan. Onder Parijs maakt de wind niks meer uit. Het is daar verboden voor wind.

Dit is ook een streek waar er dus gewoon 140 km tussen de twee opeenvolgende campings in het routeboek ligt. O nee er zit er nog eentje in dinges Chalons en Champagne. Maar die zit 40 boven waar ik vandaan kwam dus dat slaat nergens op. En dan zit de volgende in Varennes en Argogne. Dus naar die laatste plaats was ik onderweg want ik wilde wel weer eens wat kilometers maken want ik liep gisteren een beetje te miemelen dat de beentjes niet wilden en dat ik slecht geslapen had en dat soort gezeur. Bovendien had R gemaild een tijdje terug dat hij me een watje vindt omdat ik de boot van Porec naar Venetie heb genomen ipv te gaan fietsen waar hij natuurlijk groot gelijk in heeft en wat nog altijd door me kop spookt. Maar ik zag een paar km voor Varennes een Mogelijkheid in het bos en die ging ik checken. Het leek niets. Maar toen begon het te regenen. Het had al gedruppeld, maar dit werd iets serieuser. Dus toen ging ik even onder een paar bomen staan om te schuilen en dat bleek eigenlijk best een tof plekje. Door de blaadjes boven kon ik de binnentent droog opzetten en toen snel de buitentent er overheen. Alles netjes droog gehouden.

tent loveDat was om kwart over vijf en toen ben ik meteen de couscous gaan maken. Dit is couscoes van de Aldi en die was me toch een partij lekker. Beter dan die blikken van de concurrent in ieder geval. Dus dat ging er best in na zo'n stuk pedalleren.

Het regende nog dus dan kan ik in de voortent koken. Ik hou van mijn tent. Ja hij is zwaar, maar ik ben er toch erg blij mee. Ik hb 'm al 35 jaar of zo. Het is katoen. En ik pas er niet helemaal in - alleen als ik een beetje diagonaal in de binnentent lig, maar het is gewoon de allerfijnste tent ever. Hij is nog altijd waterdicht en er is een nieuwe rits in de buitentent gegaan vorig jaar en dat kostte meer dan die tent nieuw heeft gekost maar ik ben er gewoon ontzettend blij mee.
Dus dat mag best wat wegen. Ik heb een ex die altijd vraagt of ze 'm mag lenen als ze weggaat. We zijn ooit samen rond de Middellandse Zee gereisd samen met die tent. Dat schept een band voor het leven. tussen ons en de tent dan, niet tussen ons, want zij is al lang goed terechtgekomen, terwijl ik nog steeds ergens in de bosjes in me Aldi slaapzak lig.
We hebben op die reis ook nog twee legerslaapzakken op de zwarte markt in Cairo ergens moeten kopen. Ik heb er nog altijd eentje en daar slaapt de smurruf in als we gaan camperen. Het idee dat het een mummislaapzak uit Egypte is, spreekt hem erg aan. En terecht.

Is er dan weer helemaal niks te melden over deze fietsdag? Het was zo rechtdoor dat ik de Osmand pas na 40 of 50 kilometer aan hoefde te doen. Vandaar die streep op de kaart van vandaag. Het was zondag, dus pin me er niet op vast, maar ik heb maar twee honden gehoord vandaag die bereid waren hun huisbaas te beschermen middels woest geblaf en gegrom van achter het tuinhek; op 18 en 40 km van de camping in Arcis sur Aube waar de bakker zondagochtend gewoon open is. Ik heb allebei de keren op me kmteller gekeken omdat het verder zo onheilspellend rustig was op dit traject.

bloempotten 3Het lijfblad voor de Actief in het Leven Staande Rurale Franse Boerin met te weinig om handen wordt hier overigens ook gelezen en dat themanummer met die bloempotten heeft een kilometer of 50 terug ook een gevoelige snaar geraakt bij een plattelandsvrouw, maar die heeft zich bovendien laten inspireren door de kerkgangers die aan haar huis voorbij komen.

Ik kom angstwekkend dicht bij huis, zo langzamerhand. Het is nog 286 km naar Maastricht, maar de Ardennen zitten er nog tussen.

Als ik die reep chocola opmaak ben ik daar in 2 dagen. Huhuhuh bluf.

28-07-2015 18:17 :: Dus die koeken komen hier vandaan

ik was in Bastogne vandaag

Ik was weer eens onderweg naar een camping die niet meer bestaat. De camping bij Jamoigne is vorig jaar gesneuveld, vertelde een local. En vlak daarvoor is een speciale route vanaf de abdij voor wie terugfietst wegens kutklimmen en dito wegdek, maar die zit niet in de GPX track, dus ik heb de heenroute gefietst en dat was geen pretje, inderdaad. En ik had 'm al een keer heen gefietst volgens mij want het leek verdacht veel op waar Benjaminse je heenstuurt als je naar Barcelona wil. Het was regenachtig, het waaide hard en ik vond het ongezellig. De volgende camping zat in Bastognebastenaken, volgens het routeboek. 50 kilometer verderop. Maar ik had er al 90 gedaan of zo en na een nacht in de bush is een douche wel lekker. Dus ik onderweg naar Bastenakenbastogne.

Traptraptrapfietstfiets. Holletje op, holletje af. Hoekie om trappie af. En toen Een Mogelijkheid. Twee nachten in het bos? Heb ik nog genoeg stroom om de foon op[ te laden? Ja! Even wachten tot er geen auto's aankomen en dan hup de berm in. Oeps plas. Nou ja we waren toch al vochtig. Er is hier gevochten in 14-18, mensen, niet te geloven. Dus elke plas kan ook gewoon uit lijkvocht bestaan, hier. Het was gelukkig niet heel diep.

De dag was begonnen met wakker worden. Er was redelijk geslapen, maar het was nogal een kraakbos. Kraakbossen zijn bossen waar de hele nacht van alles kraakt. Je hebt ook tsjilpbossen. Dat zijn bossen waar van alles de hele nacht tsjilpt. Krekels, houtduiven, kikkers, herten, je kan het zo gek niet bedenken of ik ben er wel eens door uit me slaap gehouden.
Ik hou altijd wel een stukje baquette over na een dag fietsen, dus daar kan de volgende dag een blikkie tonijn in olijfolie op. En een banaantje ook. Niet op de baquette, maar daarna. En sjokola toe, natuurlijk. En daarna was het gelijk de oorlogstourist uithangen, want ik had ongeveer naast de Abri du Kroonprinz overnacht. Dat is waar de Kroonprinz in WOI woonde als hij aan het front was. 40 km achter Verdun ja dan durf ik ook. Dus ik daarheen en ik had beter daar kunnen overnachten. Het was een iniminibunkertje, maar wel droog. Er was verder weinig aan te zien. Dus toen was het naar Varennes voor de supermarkt om water in te slaan.

jauresIk geloof dat ik binnen een half uur daarna drie klimmetjes van 12% had. Gelukkig niet van die lange, maar wel lang genoeg om me kouwe linker hamstring een opdonder te geven. Hij bleef de hele dag miemelen, maar niet dusdanig dat ik geen 115 kilometer kon rijden. Dat was Belgie in. Ik had nog een simkaartje van de Aldi van 2 jaar terug, maar die bleek niet in me nieuwe foon te passen wegens te groot. Dus toen heb ik de Franse ook niet teruggedaan, hoewel ik net zie dat hij over de grens ook nog gegevens naar de webserver stuurde. Enniewee heb ik in Bastogne voor een tientje internet gekocht, dus er ontbreekt een stukje tussen de grens en Bastogne.

Het was niet overdreven hobbelig verder, geloof ik. Ik schrijf dit een dag later want ik had gisteravond dus geen internet. Ik ben een kilometer of 25 voor Bastognebastenaken gestrand in een tof bos. Dit was een superstil bos. Ik sliep na de spaghetti en de afwas vrijwel direct om acht uur en ik werd ook weer om acht uur wakker. Maar dan 12 uur later he.
Ik heb een foto van vanochtend van de Trek die in een vochtig Ardennenbos ontzettend staat te doen alsof hij een WOI killing machine is.

killing machineIs er verder nog iets gebeurd vandaag? Er is water ingeslagen in Bastognebastenaken. Er is dus een simkaart gekocht bij een aardig meisje van de Proximus die ik echt helemaal van voor tot achter kon verstaan in het Frans. Ik denk dat als ik nog een p[aar weken Frans spreek ik ook in het Frans kan dromen. Als er niet te veel in die droom gesproken hoeft te worden, dan.

Ik ben twee keer verkeerd gereden vandaag. De eerste keer kwam ik langs een weg waar 4 piloten van een Douglas in WOII waren gecrashed. Ze hadden een spion afgeworpen boven Oost-Duitsland ergens. En op de terugweg waren ze neergehaald door een nachtjager. Ik had vroeger een bouwpakket van een Messerschmidt nachtjager, dus dat hakt er nogal in bij me dan zo'n verhaal. Ik schaam me niet om te zeggen dat ik tot tranen toe bewogen was. Als die Messerschmidt was neergeschoten door een van de gunners in de Douglas, dan was er geen monument geweest daar. Maar omdat het toevallig een geallieerd vliegtuig was (de geallieerden hebben die oorlog gewonnen, voor wie na 1990 van school is gekomen) is er een monument opgericht.
Hoewel die teringmoffen natuurlijk ook geen monument verdienen. Die horen zich tot in de eeuwigheid kapot te schamen. Ik bedoel dat met die erfzonde dat duurde maar liefst 30000 jaar of zo en er zijn nog steeds mensen die er mee zitten. Maar wat onze oosterburen hebben aangericht in de 20e eeuw dat is wel wat andere koek dan het nuttigen van een appel. En nu hebben ze een eerste klas economie met een derderangs munt zodat ze hun autootjes goedkoop kwijt kunnen over de hele wereld.

De tweede keer dat ik de weg kwijtwas bleek ik eigenlijk een stuk af te kunnen snijden, maar dan moest ik onverhard en toen werd het meteen leuk.faut Er stonden beebiekerstbomen en er groeide iets moois paars naast. En op het eind was een beekje. Je kon over een bruggetje, maar je kon ook door het water fietsen. Als je in het midden moet stoppen heb je zeiknatte schoenen, overwoog ik. En toen dacht ik: je bent maar een keer jong dus toen ben ik erdoorheen geracet en toen waren me schoenen ook zeiknat wegens het opspattende water. En toen kreeg ik aan de andere kant de slappe lach. Eigenlijk halverwege al.

Dat jullie niet denken dat ik me niet amuseer als het pokkeweer is, hoewel het vandaag redelijk droog is gebleven. De tent was wel twee keer nat ingepakt. Vooral vannachtw as een ontzettend vochtig bos, ook al omdat ik de tent op nat mos had opgezet dus vanochtend was alles klam. Er is 95 kilometer gefietst vandaag. Waarvan best veel over best wel slecht wegdek, maar wat wil je ook als er al 10 eeuwen lang pelgrims naar Santiago overheen zijn gesjokt. En als ze daar dan waren gooiden ze hun ezeltje in de ezelbus en dan namen ze zelf het vliegtuig terug. Want vroeger mochten ezels niet in het vliegtuig, tenzij ingepakt in kartonnen dozen maar die hadden ze toen nog niet.

Ik zit op een camping voor Stoumont, ook weer een ANWB erkende Henk en Ingrid camping maar nu met een Nederlandse directie maar wel heel veel Belgen. De douche is in hetzelfde hok als de WC's dus het ruikt er lekker naar feekalien als er naast je iemand klaar is met zuchten en steunen. Dat kan alleen in Belgie. Les Salins heet het en in de kantine mag je gewoon roken. Maar een redelijke steak, want ik had geen boodschappen gedaan. Ik ga zo nog een kroket EN een patatje met halen want het was niet genoeg.

Het is nog 81,3 km tot het CS in Maastricht. Morgen dus inchallah weer in Nederland...

29-07-2015 17:42 :: Terug maar nog niet helemaal

he-le-maal!

Er waren drie Nederlandse bijdehandjes van een jaar of 19 die me om half 1 wakker maakten toen ze hun tent opzochten. Die horen op Terschelling op de Appelhof hun eigen in coma te zuipen, maar nee gaan ze ergens op een kampeerinrichting in de Ardennen de rest wakker houden. Ik heb daar iets van gezegd. Geroepen. Nee: geschreeuwd. Toen was iedereen die nog sliep ook wakker. Ik denk dat het dan toch hunnie hun schuld was, want als ze die arrogante bijdehandte klerebekkies gewoon dicht hadden gehouden was er niks aan de hand geweest. Het komt omdat hun hersentjes niet volgroeid zijn, nog, maar om 1 of andere reden kunnen ze dan wel een rijbewijs halen en al die heuvels op en af met de auto van pa.

Overigens zitten er twee ventieldoppen minder op pa z'n auto, nu, want die gele van de tractor uit Duitsland (zie hieronder voor details) daar was er eentje van kapot en je kan niet 1 zwarte en 1 gele want dat zou de Trektor niet leuk vinden. Dat is net alsof je twee verschillende schoenen aanhebt. Dan ga je ook niet lekker over straat. Dus we zijn weer helemaal het heertje nu.

Het begon met een buitenblad stukje langs de Lienne nog. Daarna was er weer eens een echt klimmetje naar bijna 600 meter. Ik had het sogges koud, maar toen ik bovenkwam was de binnenkant van me zonnebril weer ouderwets beslagen. Ik ree 'm in 1 keer naar boven en ik hed niks gegeten, nog, dus dat vond ik tamelijk stoer van me zelf. Oude Wegen is ook de enige route waar je gewoon 370 km geen enkele supermarkt tegen kan komen. En ook alleen maar gesloten frituurs (3 stuks). Maar ja dacht je dan dat die pelgrims op elke hoek van de route een supermarkt hadden dan? Ha!

buddha jailOnderweg ree ik weer ergens verkeerd waar ik dacht dat het misschien wel korter was in een dorpie en daar had iemand een stuk of 8 boeddhabeeldjes opgesloten in een kelder. Met een echt hek er voor. Omdat de boeddha de nieuwe tuinkabouter is, die voornamelijk emplooi lijkt te vinden door dromerig in vinexwijkfonteintjes te staren, vond ik deze uitstalling erg vermakelijk. Ik weet niet wat de bewoner van de bovenliggende woning aan z'n kinderen heeft verteld om dit uit te leggen, maar het kan alleen maar een prachtig verhaal zijn, zo stel ik me voor.

De rest van de 60 km naar Maastricht verliepen met nog wel wat omhoog, maar na 45 km of zo ging het toch voornamelijk naar beneden. En dan rij je haast zonder dat je het merkt Nederland binnen. Gele nummerborden. Fietspaden. Begaanbaar wegdek. Hipsters. De eerste 10 minuten denk je wat is het hier allemaal  netjes geregeld en daarna denk je o mijn god ik ben er waar moet ik nu heen. Gelukkig staan er in Maastricht bordjes die naar Hasselt wijzen en ik had trek in echt Belgische frieten, nog. Bovendien heb ik geen Nederlandse simkaart waar ik iets aan heb en moet ik vrijdag op smurfenbezoek en dan is de kortste weg door Belgie, dus ik richting Hasselt om een lang verhaal kort te maken.

Over de grens gaf Osmand een camping aan op 6 kilometer, dus daar ging het heen. Ik had gisteren al gezien dat er sprake was van groen op de kaart daar in de buurt van Lanaken. Hoge Kempen. De kemping was een totale kutkemping. Maar wel met frituur. Dus toen heb ik patat gegeten daar, die gewoon nederlandse patat was en ik ben bang dat het nederlandse gestampte aardappelmeel de echte vlaamse fiet aan het verdringen is. Maar ik ga wel morgen op zoek naar die ene frituur die moedig stand houdt en waar ze het gewoon in kartonnen doosjes waar je van die mooie vetvlekken in ziet mikken ipv in plastic bakken.

maastricht

Dus dat was een kutkemping met een kutfrituur maar met wel een 100 procent tof bos erachter. Dus daar ben ik ingereden en toen zag ik een bordje verboden toegang want de natuur moet herstellen of zo en toen dacht ik hee daar durft vast niemand in omdat er wolven lopen en sabeltandtijgers dus daar ga ik lekker met me tentje ergens staan. Dus toen ben ik nog een paar kilometer doorgereje/ploetert want het is nogal hoog gras en plassen ceekuu modder. En ik heb nu een beetje egaal en droog plekje gevonden onder een denneboom die op omvallen staat. Dus ik ga zo denneappels opruimen en koken en de tent opzetten en dan hopen dat de boswachter vanavond vroeg naar bed is en morgen lang uitslaapt.

Aajmlivingondieedsj, men.

30-07-2015 19:50 :: De grens tussen toerist en zwerver

is flinterdun

8 kilometer bergop op je nuchtere maag, dan brood met tonijn in eigen nat. Dan bij de Lidl in Maastricht een liter kouwe sinaasappelsap. Dan droppies van dezelfde firma wegens trek in en verdiend want de tocht volbracht. Zoet en zacht. Bijna de hele zak. Dan kutpatat op een kutcamping. En dan raar opkijken als je aan de schijt gaat.
Ik doe het toch maar allemaal.

bush KempenDus ik trok vandaag ruftend door het Kempenland. Eigenlijk is het Maasland en Kempen. Er lopen fietsroutes, er zijn zelfs knooppunten en ik had een enkeltje Weert op het programma staan, maar dat was maar 50 kilometer. Als ik gelijk die kant op was gefietst dan was ik om 12 uu rop de camping geweest of zo. Dus toen ben ik maar wat gaan zwerven om aan me kilometers te komen. Gewoon op de kompasbel zo'n beetje richting noord. Het was meer mountainbiken door het bos, eigenlijk. En me ondertussen verbazen over de lelijkheid van Belgie Hoewel dat bos een prima bos was, slaaptechnisch bezien. Geen getsjirp en geen gekraak. Ook de denneboom is blijven staan en het had ook niet geregend.

Het leuke aan Belgie is dat je er dingen kan zien die je alleen in Belgie kan zien. Het begon al met de eerste supermarkt waar ik broodjes kocht, de 7 days market op woensdag gesloten waar ik ook cola kocht, want dat helpt bij schijterij. Dus toen heb ik naast de 7 days market op woensdag gesloten in een bushokje cola zitten drinken en zitten kijken wat er allemaal mis kan gaan op een voorrangskruising in Belgie. En de conclusie is: Belgie is eigenlijk een soort Italie met alleen nog veel slechter wegdek en nog veel slechtere chauffeurs. En slechter weer want ik zat in dat bushokje omdat het regende.

Ik had even geen behoefte aan frituur, die hele ochtend. En de middag ook niet, eigenlijk. En dat was maar goed ook want ze waren allemaal gesloten. Het lijkt wel een epidemie of zo, gesloten frituren. Frituritis.

Ik moet nog even zeggen dat de Trektor sinds diep in de Ardennen volledig geluidloos rijdt. De Shimanoketting zit er al een tijdje weer op. Maar soms, als er een Belg vers asfalt heeft gemorst, is het zo stil op me fiets dat ik me soms afvraag of hij nog wel leeft.
Omdat me kettingzaagolie op was al een tijdje, heb ik in de Midi ergens bij een ontzettend morsig tankstation waar overal lekkende versnellingsbakken lagen, wat afgewerkte olie getankt. Dat doet het prima; het is alleen wat dunner dus het geeft vettere beentjes als je tegen je bladen aan hebt gestaan met je kuiten.

Dus ik trapte geluidloos en doelloos door vochtige Kempen. En wat zag mijn oog? Allerhande. Een tuinhek, bijvoorbeeld, in laat Waalse stijl. Met daarachter een tuin in laat Waalse stijl. En daar weer achter een kast van een huis. Als je bedenkt dat het meerendeel van de mensen op VMBO niveau functioneert (dat werd mij altijd voorgehouden toen ik een tijdje voor een politieke partij werkte), dan grenst het aan nationale identiteitsuicide om iedereen het recht te geven ergens een huis naar eigen smaak neer te pletteren. Hoewel dit land natuurlijk onmogelijk een identiteit kan hebben anders dan een gedeelde. Maar dan nog.

tuin detailtuin belgie

Daaro links staat dus een meisje per spreidsprong over de zijn achterwerk aan een goedkeurend toekijkende pater tonende jongeman te springen MET TWEE VOGELS OP HAAR HOOFD. Dat kan helemaal niet! Het kan niet anders of er ligt een diepere symboliek achter dit beeld. Net als die stillevens uit de zeventiende eeuw dat er dan een afgekloven appel ligt naast de halfvolle wijnkaraf en dat IEDEREEN dan weet dat dat staat voor de doelloosheid van het bewaren van vergankelijk fruit tot het jaar erop tenzij uitgeperst.
Die twee vogels zouden dan kunnen betekenen dat het eigenlijk onmogelijk is als vrouw over een bukkende man te springen als er een pater in de buurt is zonder hulp van boven.
Of misschien is het gewoon een ontzettend stom beeldje. Naar die andere heb ik niet echt goed gekeken, want ik was nogal onder de indruk van die ene.

Behalve dat er geen wetgeving is a la welstandscommissie zoals bij ons, mag je zo te zien ook alles aan de voordeur zetten. Dit was geen tokkiewijk he, dit was een wijk vol dure huizen:

robot aan de poort

Dat zou bij ons niet kunnen zonder dat de roteb langs komt om het mee te nemen nadat een panikerende stadswacht met z'n baas heeft gebeld die dan vanachter zijn bureau de beslissing tot ruimen neemt. Dus dat is wel weer leuk aan Belgie. De vraag is of dat leuke opweegt tegen de lelijkheid.

kerk
Ik ben er nog niet helemaal uit. Ik vond ook nog een voorbeeld van typisch Belgisch design langs de kant van de weg tegenover de Tourist Information in Lanaken of Maasmechelen dat weet ik niet meer.

bof bank

Dit kan alleen maar een BofBank zijn. Als je aan het uiteinde gaat zitten lazer je BOF naar achteren. Wie verzint zoiets? Alleen de eerste drie zitten lekker. Vier en vijf zitten met die ribbels van die palen in hun rug en zes en zeven pleuren gewoon achterover. Zoiets zie je niet zo gauw in Nederland. Dus daarom is Belgie toch wel leuk. En dit was in anderhalf uur he. Stel je voor dat ik hier een week rond ga fietsen.

Ik zou een geweldige vakantie hebben.

01-08-2015 21:08 :: Smurfenexcursie

naar het tropenmuseum

Vandaag wilde de smurf iets leuks met me doen dus toen zijn we naar het Tropenmuseum in Nijmegen geweest. Er waren foto's en hij vroeg of hij een foto van een foto mocht maken. Het was volgens hem de allermooiste die er hing, en er hingen echt hele mooie. Als je je verveelt een keer of een vrije zondag over hebt moet je ze gaan bekijken. En ze hebben er ook nog dingen uit Afrika.

De rest van de middag hebben we staan tafelvoetballen; ik denk dat dat het enige museum in Nederland is waar je kan tafelvoetballen.

tropenmuseum

Morgen ga ik weer rijden; geen idee waarheen. Ik heb nog geen zin om naar huis te gaan, eigenlijk en het is ontzettend relaxed om door Nederland te fietsen, dus ik ga een beetje rondrijden. Ik denk niet dat het een goed idee is om meteen cold turkey te stoppen na twee maanden op een fietszadel te hebben gewoond...

11-08-2015 20:44 :: Tof verkeersbord

in de Noordoostpolder

zonnende ringslangenIk was naar Ameland gefietst en gedeeltelijk gevaren, ook, want ik was daar nog nooit geweest. Ameland is goed te doen met lekker weer. Ik heb 6 dagen op het natuurkampeerterrein gestaan/zeten/legen en toen had ik het wel gezien. Ik heb nog 200 km uitgereden daar. Ameland is een niet heel goed gelukte imitatie van Terschelling.

Op de terugweg richting zuid kwam ik in de Noordoostpolder een tof verkeersbord tegen. Ik denk dat ze een beetje maf zijn bij RWS hier, Het is niet iets dat je bij je CBR theorieexamen tegenkomt in ieder geval. Hoewel ik dat al een tijd geleden heb afgelegd.

Me Exped bedje is nog een keer geplopt van de week en hij loopt nu ook leeg, Gelukkig is dit de laatste kampeernacht, voorlopig, want morgen ben ik weer THUIS! In me eigen bed! Onder me eigen Does! Ik kan me er haast niks meer bij voorstellen. Ik zit op de natuurcamping in Lage Vuursche denk ik dat dit is wat helemaal geen natuurcamping is, wat ik wel dacht. Maar dus niet zo is. Het is wel in de natuur. En lekker rustig.

Morgen de laatste mededeling vanaf hier en dan begint het Gewone Leven weer. Getverderrie. Ik ga heel langzaam fietsen morgen...

12-08-2015 17:07 :: We zijn weer thuis

oehoehoe

Dat was een serie op de televee van Wim T. Schippers. De naam Braadslee valt mij te binnen. Ik ben weer terug. Er zijn spare ribs gekocht. Knoflooksaus ingrediënten. Turks Brood. Er is zelfs een stukje gelopen. Onwennig, want dat had ik al een hele tijd niet meer gedaan. Ja van me tent naar de plee of zo, maar niet een heel stuk. Maf gevoel.

Even wat cijfers.

- Ik weeg 84. Toen ik wegging woog ik meer. Ik denk 92 of zo. De vorige keer had ik minder gefietst maar woog ik 78 toen ik terugkwam. Deze keer heb ik beter op me voeding gelet. Of vorige keer harder gefietst, dat kan ook.
- Me fiets weegt met alles er op en eraan 50 kilo. Dat is inclusief iets minder dan anderhalve liter water.
- Ik heb in totaal 7045 km afgelegd, waarvan 650 of zo uitfietsend in Nederland.
- In totaal ben ik 3 maanden min 10 dagen weg geweest. Zeg een dag of 80.
- Ik heb alle routeboeken nog bij me, alleen die van Praag niet want die was op de post gegaan.
- Ik heb onderweg 28 keer de aanvechting moeten onderdrukken om in een zwembad bij iemand in de tuin te duiken als ik er eentje zag op het heetst van de dag.
- Ik had 1 keer een lekke band.
- Er zijn geen nieuwe pedalen gekocht onderweg.
- Wel remblokjes, maar die zitten nog in me tas want de achterremmen hebben het net gered.
- De telefoon is wel vervangen, en ik heb nu een nieuw nummer want me ouwe simkaart past niet in de nieuwe.
- Ik heb precies 1 tube Paradontax weggepoetst.
- De klittenband van me KNRM-petje is versleten. Niet dat pluizige maar de stekeltjeskant, zeg maar.
- De rechter handlebar zit een beetje los.
- De tape van de linker handlebar is in de Pyreneën ingeteept wegens beschadigd omdat ik die altijd tegen de muur aanzet overal.
- Ik heb van de twee buisjes multibruistaminetabletten nog een paar tabletten over. Die tabletten worden voor de helft poeder als je de buissies waar ze inzitten in een fietstas doet.
- Met het doesspul van de Kung Fu club dat naar Tahitiaanse bloemetjes ruikt kan ik denk ik nog net 1 keer doezen.
- Ik wilde nog een foto voor de erasmusbrug maken, maar dat ben ik vergeten en ik heb geen zin om de hele mikmak daar weer heen te slepen.

De Trektor heeft het prima gedaan verder. Komplimenten aan de fietsenmakert. O dank u wel.